«Βαρύ» πένθος γιά την πρόωρη απώλεια του Μιχάλη Αναστασιάδη
Η μικρή κοινωνία της Μεγάλης Βρύσης αλλά και η κοινωνία του Κιλκίς θρηνούν γιά την απώλεια ενός ακόμη από τα ξεχωριστά μέλη τους.
Έτσι, καλούνται να «αποχαιρετήσουν» τον 61χρονο Μιχάλη Αναστασιάδη, που υπέκυψε στην άνιση «μάχη» με ανίατη ασθένεια, την οποία έδωσε μέχρι τέλους με καρτερικότητα και αξιοπρέπεια, όπως και με την ισχυρή θέληση που τον διέκρινε σε όλη του την ζωή.
Ο Μιχάλης Αναστασιάδης καταξιώθηκε με τον συνολικό βίο και πολιτεία του, που παρέπεμπε σε άνθρωπο «καλλιεργημένο», με αρχές, αξίες και συμπεριφορές που χαρακηρίζουν κάθε καλό συνάνθρωπο και συμπολίτη, με δραστηριότητες χρήσιμες για το κοινωνικό σύλλογο.
Άφησε ανεξίτηλη την «σφραγίδα» του στην αγορά, στον τομέα της ψυχαγωγίας, στο κοινωνικό γίγνεσθαι, στον αθλητισμό και στον πολιτισμό, τομείς στους οποίους δραστηριοποιήθηκε επί μακρόν με ανιδιοτέλεια και διάθεση προσφοράς.
Ήταν, γενικώς, ένας άνθρωπος «γεμάτος» ζωντάνια, «ανοικτός» σε όλους, άνθρωπος της παρέας, άνθρωπος της «διπλανής πόρτας», αλλά συγχρόνως συνειδητοποιημένος πολίτης που είχε ενεργό συμμετοχή στο κοινωνικό γίγνεσθαι.
Στην αγορά του Κιλκίς διακρίθηκε ως επιχειρηματίας στον χώρο των προϊόντων ψυχαγωγίας, διατηρώντας επί πολλά χρόνια δισκοπωλείο και συμμετέχοντας ως συνεταίρος σε επιχείρηση πώλησης και ενοικίασης βιντεοπροϊόντων και βιντεοπαιχνιδιών.
Στήριξε με κάθε τρόπο φορείς του αθλητισμού και του πολιτισμού, από εκείνους που προβάλλουν ευρύτερα τον τόπο, με τον Κιλκισιακό να είναι «το πάθος και μεράκι του», έχοντας «πονέσει» και μεταφορικώς αλλά …και κυριολεκτικώς γι’ αυτόν και έχοντας διατελέσει και διοικητικός σύμβουλός του.
Δημιουργική ήταν και η συμμετοχή του στα κοινωνικά, πολιτιστικά και αθλητικά δρώμενα της γενέτειράς του Μ. Βρύσης, ενώ παντού ήταν «ανοικτός» στον διάλογο, και δεν έκανε ποτέ διακρίσεις σε συμπολίτες αναλόγως προς τα ιδεολογικά και πολιτιστικά πιστεύω τους, προσεγγίζοντας τους πάντες με καλή προαίρεση και διάθεση.
Θα μπορούσε να πει κανείς συνοπτικώς, ότι ο Μιχάλης Αναστασιάδης πιστοποιούσε τον ορισμό του πραγματικά «καλού παιδιού», που «κέρδιζε» ευκόλως την συμπάθεια, εκτίμηση και εμπιστοσύνη.
Γι’ αυτό και η τόσο πρόωρη απώλειά του, αν και από ένα σημείο και μετά αναμενόμενη, προκάλεσε την εύλογη θλίψη και συγκίνηση σε όλη την κιλκισιώτικη κοινωνία, στην οποία έγινε ευθύς εξαρχής αισθητή η παντοτινή πλέο στέρηση της φυσικής παρουσίας του.
Ήταν, όμως, απλώς η ολοκλήρωση του «κύκλου» της επίγειας ζωής του.
Διότι, γιά όλους τους προαναφερθέντες λόγους, ο Μιχάλης Αναστασιάδης θα συνεχίζει να ζη στις καρδιές, άρα να παραμένει ανάμεσά μας, και η μνήμη του θα είναι αιωνία.
Ας είναι ελαφρό το χώμα της ιερής γης της Μακεδονίας, που τον σκέπασε γιά πάντα.
Καλό κατευόδιο, φίλε μας Μιχάλη, και καλή Ανάσταση.
