ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΣ ΑΘΗΝΩΝ ΚΑΙ ΠΑΣΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ: ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟΣ

«Δεν φοβάμαι ένα στρατό λιονταριών που διοικούνται από ένα πρόβατο. Φοβάμαι ένα στρατό προβάτων που τα διοικεί ένα λιοντάρι»

ΜΕΓΑΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ 356-323 π.χ.

Σε λίγες ημέρες (28 Ιανουαρίου) συμπληρώνονται δεκαέξι χρόνια από την αποδημία εις Κύριον, του μακαριστού Αρχιεπισκόπου Αθηνών και πάσης Ελλάδος Χριστόδουλου (1939/2008). Πέρασαν 16 χρόνια από τη μετάσταση της ψυχής του στην θριαμβεύουσα εκκλησία κι όμως τα κηρύγματα και οι παραινέσεις του παραμένουν στις καρδιές των πιστών Ελλήνων Ορθοδόξων Χριστιανών, για να τους εμψυχώνουν και να τους καθοδηγούν. Στις δύσκολες ημέρες που ζει η κοινωνία μας, το όνομα του Χριστόδουλου βρίσκεται στις καρδιές και τα χείλη των πιστών, που νοσταλγούν και αναζητούν το φλογερό πνευματικό πατέρα τους, τον άοκνο αγωνιστή της πίστης και της πατρίδας.

Ο Χριστόδουλος (κατά κόσμο Χρήστος Παρασκευαΐδης) γεννήθηκε στην Ξάνθη στις 17 Ιανουαρίου 1939 και αποδήμησε στις 28 Ιανουαρίου 2008. Η οικογένεια του κατάγονταν από την Ανδριανούπολη της Ανατολικής Θράκης και εγκαταστάθηκε στην Ξάνθη, μετά τη Συνθήκη της Λωζάνης. Το 1941, λόγω της κατοχής της Ανατ.Μακεδονίας και Θράκης από τους Βουλγάρους, η οικογένεια μετακόμισε στην Αθήνα. Ο Χριστόδουλος μαθήτευσε στο δημοτικό σχολείο και το Λύκειο, με άριστη επίδοση.

Το 1957, σε ηλικία 18 χρόνων, ήταν ψάλτης στην Αγία Ζώνη Κυψέλης και εκεί γνώρισε τον διάκονο Καλλίνικο, τον μετέπειτα Μητροπολίτη Πειραιώς. Το 1958, ο Καλλίνικος, ο μετέπειτα Μητροπολίτης Καλαβρύτων Αμβρόσιος και ο Χριστόδουλος ίδρυσαν μοναστική αδελφότητα: την «Χρυσοπηγή».

Το έτος 1961 ο Χριστόδουλος εκάρη μοναχός στη Μονή Βαρλαάμ των Μετεώρων και το ίδιο έτος χειροτονήθηκε διάκονος στον Ι.Ν. Αγίων Αναργύρων Τρικάλων. Δύο χρόνια αργότερα, επέστρεψε στην Αθήνα και συνέχισε τις σπουδές του. Το 1962 πήρε πτυχίο από τη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών, με άριστα και το 1967 αποφοίτησε από τη Θεολογική Σχολή επίσης με άριστα, ενώ συγχρόνως σπούδασε και Βυζαντινή Μουσική στο Ωδείο Αθηνών. Ήταν πτυχιούχος της γαλλικής και αγγλικής γλώσσας και γνώριζε ιταλικά και γερμανικά. Το 1982 ανακηρύχθηκε διδάκτωρ του Κανονικού Δικαίου Θεολογικής Σχολής του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης. Επίσης το έτος 2003 ανακηρύχθηκε επίτιμος διδάκτωρ του Πανεπιστημίου Κραϊόβας και Ιάσιου και το έτος 2006 του Πανεπιστημίου Λατεράνου. Πρεσβύτερος χειροτονήθηκε το έτος 1965 και τοποθετήθηκε ιεροκήρυκας στην Ι.Ν. της Κοιμήσεως της Θεοτόκου, στο Παλαιό Φάληρο.

Το έτος 1967, επί Ιερωνύμου Α΄, μετατέθηκε στην Ιερά Μητρόπολη του Κιλκίς, ως ιεροκήρυκας. Στην πόλη μας παρέμεινε περίπου επί έξι μήνες. Κατοικούσε σε νοικιασμένη μονοκατοικία επί της οδού Καυκάσου και ανέπτυξε φιλικές σχέσεις με συμπολίτες μας, μεταξύ των οποίων είναι ο ιεροψάλτης Κώστας Γαϊτανίδης και ο Τηλέμαχος Παυλίδης, της «Ελληνοχριστιανικής Αγωγής». Η θητεία του Χριστόδουλου στη Μητρόπολη του Κιλκις, δεν είναι ευρύτερα γνωστή, γιατί οι διάφοροι «βιογράφοι του»-για αγνώστους λόγους-δεν αναφέρονται σ΄αυτή. Επί αρχιεπισκοπίας Ιερώνουμου Α΄, ύστερα από γραπτές εξετάσεις έγινε γραμματέας της Ιεράς Συνόδου. Το έτος 1974 εκλέχτηκε μητροπολίτης Δημητριάδος και Αλμυρού σε ηλικία μόλις 35 χρόνων. Ως μητροπολίτης επετέλεσε πλούσιο κοινωνικό έργο. Ίδρυσε το «Σπίτι Γαλήνης του Χριστού» για ηλικιωμένους. Τη «Χριστιανική Αλληλεγγύη» για τους άπορους. Το «Κέντρο Συμπαράστασης Οικογένειας» και το «Σταθμό Προβλημάτων Εφηβείας». Δημιούργησε κατασκηνώσεις για παιδιά, στέκι για τη νεολαία κ.ά. Έχει δε και πλούσιο συγγραφικό έργο. Μετά το θάνατο του αρχιεπισκόπου Σεραφείμ, το έτος 1998, εκλέχτηκε από την Ιερά Σύνοδο, αρχιεπίσκοπος Αθηνών και πάσης Ελλάδος. Μετά την ανάληψη των νέων καθηκόντων, άρχισε αμέσως τις προσπάθειες για αναζωογόνηση όλων των υπηρεσιών της εκκλησίας, και το γεγονός αυτό ικανοποίησε και ενθουσίασε τους πιστούς. Επί των ημερών του ιδρύθηκαν νέοι οργανισμοί κυρίως του φιλανθρωπικού τομέα. Δημιουργήθηκαν οργανισμοί για την κακοποιημένη γυναίκα, την ανύπαντρη μητέρα, για τους τοξικομανείς κά. Ίδρυσε τη Μη Κυβερνητική Οργάνωση (ΜΚΟ) «Αλληλεγγύη» με την οποία εξασφάλισε ανθρωπιστική βοήθεια σε παγκόσμια κλίμακα. Όμως ο χριστιανικός και πατριωτικός λόγος του, προακαλούσε αντιδράσεις θετικές αλλά και αρνητικές.

Δεν δίστασε να΄ρθει σε σύγκρουση, με την πολιτική εξουσία για την αναγραφή του θρησκεύματος στις ταυτότητες, αλλά με το ίδιο το Πατριαρχείο. Είναι τόσο μεγάλο και πολύμορφο το έργο του Αρχιεπισκόπου Χριστόδουλου, που ασφαλώς δεν μπορεί να αναφερθεί σ΄ενα μικρό άρθρο.

Θα κλείσουμε το άρθρο μας, με λίγα αποσπάσματα από τις προφητικές προβλέψεις για τους κινδύνους της πατρίδας μας και τις παραινέσεις του, για την αντιμετώπιση των κινδύνων αυτών.

Ο Χριστόδουλος, υπήρξε ίσως η πιο μαχητική φωνή, κατά του «εκσυγχρονισμού» που παραβιάζει τους φυσικούς νόμους. Έλεγε: «… και τελικά προοδευτικότητα είναι ό,τι είναι καινούργιο, ότι προστατεύεται, έστω κι αν παραβιάζει τους φυσικούς νόμους, που για εμάς οι νόμοι αυτοί, είναι εντολές του θεού;».

«Νομίζετε αδέλφια μου, ότι όσα συμβαίνουν σήμερα στην Ελλάδα και την Κύπρο είναι τυχαία; Όλα όσα μεταδίδονται από τις τηλεοράσεις νομίζετε ότι είναι αυθόρμητα; Δεν καταλαβαίνετε ότι υπάρχει ένα σχέδιο υπονόμευσης των θεσμών του έθνους και στη συνέχεια υπονόμευση των φορέων του;».

«Θέλουν να μας μετατρέψουν σκόπιμα σε φτωχούς, για να μας κυβερνούν οι πλούσιοι τραπεζίτες».

Ο Χριστόδουλος «έβλεπε» τις δύσκολες ημέρες που ερχόταν για τον ελληνικό λαό, γιατί κάποιοι ετοίμαζαν γενική έφοδο κατά της πατρίδας μας…». Γι΄αυτό, λίγες ημέρες πριν από την αποδημία του, και ενώ έβλεπε ότι ο θάνατός του ήταν κοντά έστειλε ένα τελευταία μήνυμα προς τους πιστούς, με προτροπή για Αντίσταση στα δήθεν προοδευτικά σχέδια κατά του ελληνισμού.

Μεταξύ άλλων με το τελευταίο μήνυμά του, ο Χριστόδουλος είπε: «… Χρειάζονται να πολλαπλασιαστούν οι άνθρωποι που κάνουν Αντίσταση, που παραμένουν πιστοί στις παραδόσεις μας, στις αξίες μας, στην ιστορία και τους αγώνες μας.

… Σταθείτε όλοι όρθιοι στις επάλξεις σας και μη ξεπουλήσετε τα πρωτοτόκιά μας… Ο λαός μας ξέρει να υπερασπίζεται τα ιερά και τα όσιά του. Το έχει κατ΄επανάληψη αποδείξει και θα το αποδείξει πάλι. ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ και ΑΝΑΚΑΜΨΗ. Για να ξαναβρούμε ότι έχουμε χάσει, για να υπερασπιστούμε ότι κινδυνεύει…».

Ο μακαριστός Χριστόδουλος, ο Χριστόδουλος της καρδιάς μας, μας έδειξε το δρόμο της τιμής και του καθήκοντος.

Είμαστε έτοιμοι να τον ακολουθήσουμε;