Στα «γήπεδα» του Παραδείσου θα συνεχίσει πλέον να διαπρέπει ο Μίλτος Ανδρεανίδης
Από την Παρασκευή 14.5.21 το κιλκισιώτικο και το ελληνικό ποδόσφαιρο θρηνούν γιά την πρόωρη απώλεια του παλαιμάχου χαρισματικού κεντρικού αμυντικού Μίλτου Ανδρεανίδη, που «εφυγε» σε ηλικία 62 ετών, ύστερα από επιπλοκές σοβαρών προβλημάτων υγείας τα οποία αντιμετώπιζε τα τελευταία χρόνια.
Καταγόμενος από το Γερακαριό, ο Μίλτος Ανδρεανίδης ανήκει στην πλειάδα των ταλαντούχων εκείνων ποδοσφαιριστών, που αναδείχθηκαν με την φανέλλα του ιστορικού ποδοσφαιρικού«σημαιοφόρου» του νομού Κιλκίς, του Κιλκισιακού, για να διαγράψουν στην συνέχεια λαμπρή «τροχιά» στο «στερέωμα» του ελληνικού ποδοσφαίρου, φτάνοντας ακόμη και στην διεθνή καταξίωση.
Στην δύναμη του Κιλκισιακού ο τόσο πρόωρα χαμένος Μίλτος εντάχθηκε το 1979, σε μία δραματική περίοδο κατά την οποία η ομάδα του Κιλκίς ακολούθησε αρχικώς καλή πορεία στο πρωτάθλημα της τότε β΄εθνικής κατηγορίας των δύο ομίλων, γιά να υποβιβασθεί, εν τέλει, στην τότε εθνική ερασιρεχνική των οκτώ ομίλων.
Με το επιβλητικό παράστημά του, το εκπληκτικό άλμα του, που πολλαπλασίαζε την δύναμη των φυσικών προσόντων του, και τον πολύ καλό έλεγχο της μπάλλας με το αριστερό πόδι, συν το αγωνιστικό πάθος του και την αγάπη του για την «βαρειά» φανέλλα της ομάδας του τόπου του, και συγχρόνως λειτουργώντας όχι απλώς με υποδειγματικό ήθος αλλά ως… προσωποποίηση του ήθους, σύντομα ο Ανδρεανίδης «έρριξε « την «άγκυρα» της … μονιμότητας σ’ αυτήν την ομάδα, συμβάλοντας κατόπιν ουσιαστικώς στην θριαμβευτική επάνοδό της στην β΄εθνική την περίοδο 1980-81 και στην εκπληκτική πορεία της στον πρώτο γύρο του πρωταθλήματος περιόδου 1981-82, όταν ο Κιλκισιακός βρέθηκε στο σημείο να διεκδικεί … την άνοδο στην α΄ εθνική (!), πριν αρκεσθεί σε μιάν άνετη παραμονή.
Οι εμφανίσεις του Μίλτου κίνησαν το ενδιαφέρον των «λαγωνικών» αρκετών ομάδων, αλλά εκείνα που «πλειοδότησαν», ήταν του Ομίλου Φιλάθλων Ηρακλείου, κοινώς ΟΦΗ, ευθύς μετά την λήξη της ανωτέρω περιόδου.
Έτσι από το Γερακαριό και το Κιλκίς μετακόμισε στην Κρήτη, όπου έμελε να αφήσει ανεξίτηλη την «σφραγίδα» του, ως «εξάρτυμα» της φοβερής ποδοσφαιρικής «μηχανής» του αείμνηστου… «Ολλανδοκρητικού Ευγενίου Χέραλντ ή Γκέραρντ, με την φωτισμένη καθοδήγηση του οποίου ο ΟΦΗ γνώρισε μεγάλες στιγμές το διάστημα 1982-1992, με τον Κιλκισιώτη άσσο να τις βιώνει στο έπακρο ως επί μακρόν ανανικατάστατο στέλεχός του.
Η κατάκτηση του κυπέλλου Ελλάδος, το 1987, και του βαλκανικού διασυλλογικού κυπέλλου του 1989, απετέλεσε τις δύο κορυφαίες διακρίσεις κατά το προαναφερθέν διάστημα, οι οποίες, σε ό, τι αφορά στον Μίλτο, ήλθαν να προστεθούν στον προαναφερθέντα τίτλο του πρωταθλητή βορείου ομίλου β΄εθνικής κατηγορίας με τον Κιλκισιακό.
Η παρουσία του στο Ηράκλειο, μαζί με μία πλειάδα ταλαντούχων παικτών από όλη την Ελλάδα, χάρη στην ποδοσφαιρική ευστροφία του Ευγενίου Χέραλντ που τον οδηγούσε πάντα στις κατάλληλες επιλογές για κάθε θέση, δεν είχε να κάνει μόνο με τις επαγγελματικές υποχρεώσεις του στον ΟΦΗ.
Διότι εκεί δημιούργησε μιάν υπέροχη οικογένεια και ανέπτυξε και άλλες εκτός ποδοσφαίρου επαγγελματικές ασχολίες, με επακόλουθο η πρωτεύουσα της Κρήτης να γίνει η δεύτερη πατρίδα του και η φιλόξενη γη της αυτή που, εν τέλει, όπως τον δέχθηκε με αγάπη στην ζωή θα αποτελεί την μόνιμη τελευταία κατοικία του.
Όμως και στον τόπο των προγόνων του θα υπάρχει γι΄αυτόν μία μόνιμη θέση στην συλλογική συνείδηση, με την μορφή του ανεξίτηλα χαραγμένη σ΄αυτήν.
Έτσι, ναι μεν, ο Μίλτος Ανδρεανίδης «αναχώρησε» γιά το «δίχως γυρισμό ταξίδι», πλην όμως θα συνεχίσει να βρίσκεται για πάντα ανάμεσά μς, και τούτο ισχύει και για την κοινωνία και την ποδοσφαιρική κοινή γνώμη του Κιλκίς και γιά τους συντέκνους του Ηρακλείου.
Διότι, η μνήμη του θα είναι αιωνία.
Συνέχισε, λοιπόν, την λαμπρή σταδιοδρομία σου στα «γήπεδα» του Παραδείσου, αείμνηστε και αξιομακάριστε αδελφέ ημών Μιλτιάη Ανδρεανίδη, Μίλτο μας.
Και Καλή Ανάσταση.
