Ο «Κουκαράς» της περιοχής του Καρς αναβιώθηκε από το ΕΕΕΚ Κιλκίς
Το συγκεκριμένο έθιμο αποσκοπούσε να μάθουν τα παιδιά από μικρή ηλικία να νηστεύουν.
Ο «Κουκαράς» ηταν το αντίστοιχο της κυρά-Σαρακοστής. Κατασκευάζονταν από την καλομάνα (γιαγιά) και τα παιδιά.
Ηταν ένα μεγάλο κρεμμύδι ή μία μεγάλη πατάτα («καρτόφ») πάνω στην οποία κάρφωναν σε ημικύκλιο εφτά φτερά κόκορα ή κότας.
Εφτά φτερά όσες και οι εβδομάδες της νηστείας. Το κρεμούσαν ξημέρωμα Καθαρά Δευτέρας στο ταβάνι, σαν φόβητρο – έθιμο των μικρών παιδιών για να κρατήσουν την νηστεία.
Ο «Κουκαράς», καθώς περιστρεφόταν, αποτελούσε μεγάλο φόβητρο για τα μικρά παιδιά, που δεν συμμορφώνονταν με το κράτημα της νηστείας.
Στο τέλος κάθε εβδομάδας, αφαιρούσαν ένα φτερό, μέχρι το τελείωμα της νηστείας και έλεγαν «Ο Κουκαράς έφυγεν και α έρται του χρόνου» ( ο Κουκαράς έφυγε και θα έρθει του χρόνου).
