Η αριστερά της μεταπολίτευσης
Ίσως το μεγαλύτερο εμπόριο ελπίδας στην ιστορία της πολιτικής, το πρώτη φορά αριστερά να μην είναι τόσο πρωτότυπο όσο φαίνεται ή ακούγεται. Και αυτή η σκέψη μου, ενισχύθηκε από το πρόσφατο δεύτερο συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ όπου παρέλασαν πολλά στελέχη του ΠΑΣΟΚ και λογικό θα μου πείτε αφού μια μεγάλη μερίδα ψηφοφόρων του ΣΥΡΙΖΑ είναι άνθρωποι που παλαιότερα τον τίμησαν τον πράσινο τον ήλιο. Και αυτό είναι που επιτρέπει στον ΣΥΡΙΖΑ να αποτελέσει το καινούργιο.
Αυτή η αριστερά ήταν παρόμοια με εκείνη που ο Ανδρέας Παπανδρέου χρησιμοποίησε, επικαλέστηκε, όπως θέλετε πείτε το για να χτίσει την μεγάλη ιδέα του ΠΑΣΟΚ. Γιατί το ΠΑΣΟΚ δεν είναι ένα απλό κόμμα, είναι ιδέα, είναι νοοτροπία που υπάρχει ακόμη βαθιά ριζωμένη στις καρδιές μας. Αυτή είναι η αριστερά της μεταπολίτευσης. Η αριστερά που πούλησε ελπίδα και έδωσε στον κόσμο ψωμάκι να φάει. Μια ελπίδα που την πούλησε πολύ ακριβά και δυστυχώς ήταν made in China. Και ένα ψωμάκι που ακόμη χειρότερα ήταν δανεικό. Δανεικό από τη δικιά μας και τις επόμενες από τη δικιά μας γενιές. Απλά ο ΣΥΡΙΖΑ με τον Αλέξη Τσίπρα σε σύγκριση με το ΠΑΣΟΚ του Ανδρέα Παπανδρέου δεν είναι τόσο ρομαντικός, ούτε καν γραφικός. Και σίγουρα δεν έχει τόσο φανατικούς υποστηρικτές. Και δυστυχώς ούτε ποτέ θα αποκτήσει. Γιατί η αριστερά του Ανδρέα Παπανδρέου είχε περισσότερα εφόδια για να εξελιχθεί από πρόθεση σε πράξη. Και ο κόσμος δεν είχε εμπειρία σε λαοπλάνους. Ήταν και πρωτότυποι!
Τώρα όμως η αριστερά της μεταπολίτευσης εξελίσσεται σε αριστερά της Βόρειας Κορέας. Οι πολίτες έμαθαν ποιοι είναι οι μπαχαλάκηδες και ποια συμφέροντα εξυπηρετούν. Αποκαλύπτεται ο αέρας κοπανιστός που βάφτισαν ελπίδα και πούλησαν χωρίς ίχνος ήθους, ημιμαθείς και επικίνδυνοι όπως αποδείχτηκαν. Δυστυχώς όμως αυτό το ηθικό πλεονέκτημα που η αριστερά υποτίθεται πως έχει στη χώρα μας, θα κάνει καιρό να φύγει από το μυαλό μας. Γιατί με αυτό μεγάλωσε το εκλογικό σώμα, το μεγάλο και βαρύ εκλογικό σώμα που εκλέγει αυτούς που τους αξίζει να το κυβερνούν. Και συνεχίζει να υποφέρει γιατί δεν μαθαίνει από τις λάθος επιλογές του, αφού για τη πλειοψηφία αυτού πάντα φταίνε οι άλλοι.
Αλλά οι επόμενες γενιές ξέρουν, ασχοληθήκαμε λίγο πιο σοβαρά με τη πολιτική γιατί οι καταστάσεις μας έκαναν και αυτό μόνο ως κέρδος μπορώ να το προσμετρήσω. Παιδευτήκαμε σε εκλογές και μάθαμε να αντιλαμβανόμαστε καλύτερα τα πράγματα. Και αυτό δεν συμφέρει καθόλου όσους θα ξαναπροσπαθήσουν αλά Τσίπρα να αναλάβουν εξουσία. Συντρόφισσες και σύντροφοι, δυστυχώς αποτύχατε. Η αριστερά της μεταπολίτευσης, της χαμένης ελπίδας, των ψεμάτων και της ανικανότητας, του Πολάκη και του Φίλη, η αριστερά που συνεργάζεται με τους Καμμένους Έλληνες και τους μπαχαλάκηδες φθάρθηκε και χάνει το ηθικό πλεονέκτημα. Και μαζί χάνει και το αύριο καθώς είναι σίγουρο πως θα λείπει από αυτό.
