Στην «γειτονιά …των Αγγέλων» «μετακόμισε» …ο Άγγελος Τότσικας

Ο Άγγελος Τότσικας, ο πασίγνωστος υποδηματοπώλης και ενεργός πολίτης του Κιλκίς, δεν είναι πλέον εδώ.

«Μετακόμισε» σε «γειτονιά… των αγγέλων», με τον «κύκλο» της επίγειας ζωής του να κλείνει στα 88.

Και οποία σημαδιακή συγκυρία: «Έφυγε» την Τετάρτη 20.1.21 ελάχιστα εικοσιτετράωρα μετά την «αναχώρηση» (Κυριακή 17.1.21) και της αγαπημένης συντρόφου της ζωής του Φωφώς, μη αποδεχόμενος μήτε… από τον θάνατο να τον χωρίσει από αυτήν, σε μία σύγχρονη ωραία και ρομαντική ιστορία αγάπης.

Ανήκε στην βασανισμένη εκείνη γενιά, της οποίας τα παιδικά και εφηβικά χρόνια σημαδεύτηκαν ανεξίτηλα από τα φοβερά γεγονότα της συγκλονιστικής δεκαετίας του ’40: Ελληνοϊταλικός πόλεμος, τριπλή γερμανική, ιταλική και βουλγαρική Κατοχή, πείνα, φτώχεια, εμφύλια σύγκρουση, πολιτικά πάθη κλπ.

Ήταν, ωστόσο, η ίδια γενιά, που μετέτρεψε τα οδυνηρά βιώματα σε ανεξάντλητη δημιουργική ενέργεια, χάρη στην οποία ο ρημαγμένος τόπος «ορθοπόδησε», «πάτησε» γερά «στα πόδια» του, «ανασκουμπώθηκε» και κίνησε και πάλι να πορεύεται τον «δρόμο» αρχικά της ανασυγκρότησης και κατόπιν της δημιουργίας, της ανάπτυξης και της προόδου, οδηγώντας τον τόπο διαδοχικώς στην «επούλωση των πληγών» και στην σταδιακή αναβάθμιση της ζωής του σε όλους τους τομείς.

Ο Άγγελος εστράφη ευθύς εξαρχής στο εμπόριο, και για περισσότερο από έξι δεκαετίες ήταν από αυτούς που συνέβαλαν στην άνοδο του τομέα της υπόδησης, με ένα από τα πλέον φημισμένα καταστήματα πώλησης υποδημάτων, το οποίο ήδη λειτουργούσε από το 1932 υπό την διεύθυνση του πατέρα του, ο οποίος και το είχε «ανοίξει». Έδινε, επίσης, έντονο «παρών» στις λαϊκές αγορές του νομού, έχοντας, ως εκ τούτου, καταστεί ευρύτερα γνωστός, και όχι μόνο σε επίπεδο πόλεως Κιλκίς.

Την φήμη του δεν την ώφειλε μόνο στο ελεύθερο επάγγελμά του αλλά και στην κοινωνικότητα, που τον χαρακτήριζε σε υπερθετικό βαθμό, σε συνδυασμό με την λειτουργία του ως ενεργού πολίτου. Ήταν, κατά κάποιο τρόπο, η ιδιότητα εκείνη, που διατήρησε σε όλη την ζωή του αμείωτο το ενδιαφέρον του για τα πολιτικά, δημοτικά και κοινωνικά πράγματα του τόπου.
Έτσι, δραστηριοποιήθηκε κατά καιρούς στον σύλλογο εμπορεπαγγελματιών και αργότερα εμπορικό σύλλογο Κιλκίς, σε κοινωνικούς φορείς αλλά και σε όργανα του πολιτικού χώρου του, πάντα με διάθεση συνεισφοράς αλλά και με πνεύμα συνεννόησης.

Διακρινόταν γιά τις ευαισθησίες του σε όλα τα θέματα, προβλήματα και ζητήματα τούτου του τόπου και της κοινωνίας του, τα οποία πάντα έθετε υπεράνω ιδεολογικών και πολιτικών απόψεων, επικροτώντας τα όποια καλώς κείμενα και επικρίνοντας τα όποια κακώς κείμενα, με κριτήριο την χρησιμότητα ή το όφελος για το κοινωνικό σύνολο, ανεξαρτήτως των εκάστοτε τοπικών διοικήσεων.

Και δεν περιοριζόταν στο να διατυπώνει τις ιδέες, απόψεις και προτάσεις του σε επίπεδο στενού φιλικού ή επαγγελματικού περιβάλλοντος, αλλά δίνοντας συχνά το «παρών» στις συνεδριάσεις των συμβουλίων της τοπικής διοίκησης, δηλαδή δημοτικών Κιλκίς όλων των περιόδων (πριν τον «Καποδίστρια», «καποδιστριακών», «καλλικρατικών»), νομαρχιακών (των αιρετών) και περιφερειακών.

Όπου και αν βρισκόταν, όταν εμπλεκόταν σε συζητήσεις, υπεραμυνόταν των ιδεών, θέσεων και απόψεων της δικής του πολιτικής παράταξης, αλλά πάντα είχε «έναν καλό λόγο» και «γιά τους άλλους», ενώ, όντας ο ίδιος… «πειραχτήρι», ήταν δεκτικός και σε πειράγματα… «των άλλων». Και στις δύο περιπτώσεις πάντα με καλή προαίρεση και διάθεση, πάντα με… το γέλιο, πάντα χωρίς «καθωσπρεπικούς» περιορισμούς.

Φυσικά, στο κατάστημά του όλοι ήταν ίσοι και ισότιμοι, όλοι είχαν… μόνο δικαιώματα, όλοι είχαν… «δίκιο», καθώς υπήρχαν μόνον οι πελάτες και οι φίλοι, και όχι… οι «βένετοι», οι «πράσινοι», οι «ρούσσοι» κλπ. Και γιά όλους είχε ένα χαμόγελο, μία φιλοφρόνηση, μία «καλημέρα», αυτά τα τόσο απλά πράγματα που τόσο απλουστεύουν την επικοινωνία ανάμεσα στους ανθρώπους.

Ως άνθρωπος με θάρρος γνώμης ήταν από τους πρώτους στο Κιλκίς, που ανταποκρίθηκε σε κάθε εκδοτική πρωτοβουλία, διατυπώνοντας έτσι δημοσίως τις όποιες σκέψεις και προτάσεις του ή τις διαμαρτυρίες του για κάποια θέματα ή ζητήματα ή προβλήματα.

Και από ιδρύσεώς του, το 1975, ο «Μαχητής» υπήρξε το «βήμα», που ο Άγγελος προτιμούσε γιά να δημοσιοποιεί ο,τιδήποτε από τα προαναφερθέντα, συμμετέχοντας ενεργώς στον δημόσιο διάλογο, κάτι το οποίο αναγνωρίσθηκε από τους συμπολίτες, είτε συμφωνούσαν είτε διαφωνούσαν με τα γραφόμενά του (όπως και με τα λεγόμενά του) στις «ζωντανές» ακροάσεις.

Όλα αυτά τον κατέστησαν αναγνωρίσιμο σε πολλές «φουρνιές» Κιλκισιωτών και κατοίκων του Κιλκίς, ακόμη και μετά την συνταξιοδότησή του, ακόμη και έως το πρόσφατο παρελθόν, όταν, ως… «αιώνιος έφηβος», συνέχιζε να δίνει το «παρών» σε διάφορους χώρους συναντήσεων ή να κυκλοφορεί στους δρόμους και στα καταστήματα του κέντρου του Κιλκίς.

Η έντονη μακρά παρουσία του στα εμπορικά δρώμενα του τόπου επιβραβεύθηκε από τον Εμπορικό Σύλλογο Κιλκίς με την απονομή του τιμητικού επάθλου, που έχει θεσπίσει γιά τον εν ζωή εκάστοτε παλαιότερο έμπορο του Κιλκίς.

Ήταν επόμενο, το θλιβερό άγγελμα της τελευτής του βίου του να προκαλέσει θλίψη και συγκίνηση στην κοινωνία του Κιλκίς, που ήδη αισθάνεται την παντοτινή απουσία του.

Όμως, αυτή έχει να κάνει μόνο με το, ούτως ή άλλως φθαρτό, όπως όλων των ανθρώπων, σώμα του.

Διότι, ο Άγγελος κατάφερε, με τον βίο και την πολιτεία του, να «ριζώσει βαθιά» στην συλλογική συνείδηση, έτσι που η μορφή του να έχει «χαραχθεί» ανεξίτηλη σ’ αυτήν.

Γι’ αυτό και η μνήμη του θα είναι αιωνία.

Καλό κατευόδιο, λοιπόν, για τις «γειτονιές των αγγέλων» αλησμόνητε συμπολίτα και φίλε Άγγελε Τότσικα.
Και καλή Ανάσταση…