Περήφανοι ως Έλληνες
«Έρχονται οι ξένοι και αλλοιώνουν τον πολιτισμό μας», λένε. «Σας παρακαλώ», τους απαντώ, «δεν έχουμε ανάγκη κανέναν ξένο, τα καταφέρνουμε μια χαρά και μόνοι μας». Δεν κατάλαβα δηλαδή; Δεν είμαστε εμείς οι Ελληναράδες με τη νοοτροπία που είναι πιο γραφική και από σοκάκι της Σαντορίνης, που κάνουμε κουμάντο; Κανένα ξένο δε θα αφήσουμε να καταστρέψει το οτιδήποτε. Θα τα ισοπεδώσουμε όλα μόνοι μας! Μέχρι τώρα, η ιστορία έχει δείξει ότι τα πάμε περίφημα.
Παρέλαση 28ης Οκτωβρίου στο Κιλκίς. Θα μιλήσω συγκεκριμένα για τον τόπο μου, αν και φαντάζομαι παντού λίγο ή πολύ συμβαίνουν παρόμοια πράγματα. Γονείς και φίλοι των παιδιών που κάνουν παρέλαση απομακρύνονται από αυτή, μόλις ο δικός τους άνθρωπος τελειώσει την πορεία του. Ευθύς αμέσως ορμάμε σε καφετέριες και ταβέρνες γιατί μπορεί να μη βρούμε αν αργήσουμε. «Ε εντάξει ρε Θανάση όλοι το κάνουν αυτό!» Στα λόγια μου έρχεσαι!
Περνώντας από το πεζόδρομο της 25ης Μαρτίου μετά το πέρας της παρέλασης, αντίκρισα αυτό που βλέπετε στη φωτογραφία. Καφετέρια είχε βγάλει τραπεζάκια μέχρι τη μέση του πεζόδρομου. Και άντε λόγο της μέρας, έπρεπε να εξυπηρετηθεί ο κόσμος, απολύτως κατανοητό. Στη μέση όμως του πεζόδρομου βρίσκεται ο διάδρομος με τα ειδικά πλακάκια, για την ευκολότερη διάβαση των τυφλών! ΚΑΙ ΕΚΕΙ ΠΑΝΩ ΤΟΠΟΘΕΤΗΘΗΚΑΝ ΤΡΑΠΕΖΙΑ, ΟΠΟΥ ΚΑΙ ΚΑΘΗΣΕ ΚΟΣΜΟΣ! Φυσικά και η αντίδραση των υπευθύνων του δήμου ήταν όπως και στα περισσότερα θέματα, άμεσα… ανύπαρκτη!
Δεν τα βάζω προσωπικά με κανέναν, αν και σίγουρα υπάρχουν υπεύθυνοι για αυτό το ντροπιαστικό συμβάν. Τα βάζω με τη νοοτροπία μας. Τη νοοτροπία του μαγαζιού που ήθελε να έχει τον περισσότερο κόσμο, αγνοώντας το πέρασμα των τυφλών. Τη νοοτροπία του κόσμου που για να είναι «πρώτη μούρη» έκατσε και ήπιε τον καφέ του μέσα στη μέση του πεζόδρομου και πάνω στα ειδικά αυτά πλακάκια. Με τη νοοτροπία του δήμου και του «ωχαδερφισμού» που διακατέχει πολλούς. Έρχονται και εκλογές και κάποιοι θα ζητήσουν ξανά τη ψήφο μας. Δυστυχώς για εμάς ξεχνάμε εύκολα, ευτυχώς για αυτούς.
«Δε βαριέσαι ρε Θανάση, τι κατάλαβες; Κακός θα γίνεις και τίποτα δε θα αλλάξει». Όχι φίλε αναγνώστη. Άνθρωποι είμαστε και λάθη κάνουμε. Και αν τα κατανοήσουμε, ζητάμε και συγγνώμη και αλλάζουμε και νοοτροπία. Διορθωνόμαστε και βελτιωνόμαστε. Δυστυχώς οι παραπάνω άνθρωποι μάλλον είναι μειοψηφία στην Ελλάδα του 2018 που βρίζει τους πολιτικούς που η ίδια εκλέγει. Κάθεται και αποκαλεί λαμόγια αυτούς που αποτελούν τον καθρέφτη της, αλλά το κάνει μπροστά σε άλλους ή στην τηλεόραση και ποτέ μπροστά στον καθρέφτη. Τα λέει στους άλλους αλλά ποτέ στον εαυτό της. Ψάχνει για το ποιος έχει την ευθύνη και ποτέ για το αν φταίει εκείνη. Οι επόμενες γενιές διαφέρουν όμως, θα το δείτε. Και στο μέλλον δε θα χειροκροτάμε μόνο στη παρέλαση τους ανθρώπους με προβλήματα, αλλά θα τους σεβόμαστε κιόλας.
