«Εν κόλποις Αβραάμ» ο ελληνόφρων και φίλος του Κιλκίς Σέρβος επίσκοπος Αθανάσιος Γέφτιτς
Σε κλίμα συγκίνησης τελέσθηκε στο Τρέμπινιε, η εξόδιος Ακολουθία του μακαριστού επισκόπου πρώην Ερζεγοβίνης και Ζαχουμίου κυρού Αθανασίου Γέφτιτς.
Ο μακαριστός κυρός Αθανάσιος εκοιμήθη το απόγευμα της Πέμπτης 4.3.21 από επιπλοκές του νέου κορωνοϊού, σε ηλικία 83 ετών.
Ο κυρός Αθανάσιος, κατά κόσμον Ζόραν, Γέφτιτς ήταν Ορθόδοξος κληρικός, εφησυχάζων επίσκοπος της σερβικής Ορθοδόξου Εκκλησίας ο οποίος υπηρέτησε ως επίσκοπος Βανάτου από το 1991 έως το 1992 και ως επίσκοπος Ζαχουμίου και Ερζεγοβίνης από το 1992 έως το 1999.
Η σχέση με το Κιλκίς
Κατά την ανωτέρω δεκαετία της μεγάλης δοκιμασίας της πρώην Γιουγκοσλαβίας, και ιδίως της Σερβίας, επισκέφθηκε τρεις φορές το Κιλκίς, προκειμένου να εκφράσει την ευγνωμοσύνη του προς τον κιλκισιώτικο λαό γιά την αμέριστη έμπρακτη συμπαράστασή του στον τότε δοκιμαζόμενο σερβικό.
Συμμετέσχε στις εκδηλώσεις τόσο τιμής της μνήμης των πολιούχων Κιλκίς Α.Πεντεκαίδεκα Μαρτύρων όσο και της επετείου της επικής Μάχης και απελευθέρωσης του Κιλκίς, αναπτύσσοντας ιδιαίτερους δεσμούς τόσο με τους τότε εκπροσώπους των αρχών όσο και με το χριστεπώνυμο πλήρωμα και την τοπική κοινωνία.
Στην αμεσότητα της επικοινωνίας του με τον λαό τούτου του τόπου συνέβαλε τα μέγιστα η εκ μέρους του άριστη γνώση της ελληνικής γλώσσας, Ιστορίας και «κουλτούρας», την οποία απέκτησε και ενστερνίσθηκε ως πνευματικό τέκνο του φλογερού όχι απλώς φιλέλληνος αλλά … ελληνόφρονος φλογερού αγωνιστή και τεράστιας μορφής της Ορθοδοξίας, ήδη δε από το 2018 Αγίου της σερβικής Ορθόδοξης Εκκλησίας, Ιουστίνου (Πόποβιτς).
Μιλούσε στους Κιλκισιώτες με το ίδιο πνεύμα, την ίδια καρδιά, το ίδιο φρόνημα, έτσι που να μπορεί να πει κανείς γι’ αυτόν ότι είναι Έλληνας ιερωμένος, που μιλά… άπταιστα σερβικά!
Ποιός ήταν
Ο μακαριστός κυρός Αθανάσιος Γέφτιτς γεννήθηκε το 1938 στο χωριό Μπαρντάριτσα κοντά στην πόλη Σάμπατς της τότε Γιουγκοσλαβίας. Ενεγράφη στην σχολή θεολογίας το 1958 και εκάρη μοναχός τον Δεκέμβριο του 1960. Αποφοίτησε από την σχολή θεολογίας το 1963, και το 1964 εισήχθη στην Ιερά Θεολογική Σχολή της Χάλκης, ενώ στην συνέχεια στην θεολογική σχολή Αθηνών. Εκεί εκπόνησε τη διδακτορική του διατριβή στην δογματική θεολογία.
Το Φθινόπωρο του 1968, μετακόμισε στο Παρίσι, όπου αρχικώς συνέχισε τις θεολογικές σπουδές στο Ινστιτούτο του Αγίου Σεργίου, ενώ μετά την πάροδο ενός μόλις έτους έγινε καθηγητής στο Ινστιτούτο. Τα επόμενα τρία χρόνια δίδαξε «Εισαγωγή στην Θεολογία» και «Ασκητική Πατρολογία» και «Ιστορία της Εκκλησίας της Βυζαντινής Περιόδου». Επέστρεψε από το Παρίσι το 1972 και από τότε δίδαξε στην θεολογική σχολή της Σερβικής Ορθόδοξης Εκκλησίας στο Βελιγράδι «Ιστορία της Χριστιανικής Εκκλησίας», «Ιστορία της Σερβικής Εκκλησίας».
Το έτος 1987 εκλέχθηκε στην έδρα της Πατρολογίας. Εξελέγη ως κοσμήτορας της σχολής θεολογίας κατά τις περιόδους 1980-81 και 1990-91. Κατά την διάρκεια της παραμονής του στην σχολή δημοσίευσε περίπου περί τις εκατό επιστημονικές εργασίες.[
Χειροτονήθηκε Επίσκοπος στις 7 Ιουλίου 1991, ανήμερα των γενεθλίων του Ιωάννου του Προδρόμου (με το Ιουλιανό ημερολόγιο) από τον τότε Πατριάρχη Σερβίας Παύλο και άλλους μητροπολίτες.
Από την «μάστιγα» της εποχής
Τον Φεβρουάριο του 2021 διαγνώσθηκε θετικός στον νέο κορωνοϊό και νόσησε από αυτόν. Σύμφωνα με ανακοίνωση της ιεράς επισκοπής Ζαχουμίου και Ερζεγοβίνης, η κατάσταση της υγείας του επιδεινώθηκε κατά την τελευταία εβδομάδα του Φεβρουαρίου. Απεβίωσε στις 4 Μαρτίου 2021, συνεπεία της ασθενείας του.
