Χρήστος Σπίγκος: Αντί για Πασχαλινές ευχές
Μεγάλη Πέμπτη σήμερα και σε λίγες ώρες «…κρεμάται επί ξύλου ο εν ύδασι την γην κρεμάσας…».
Παντού ακούς και διαβάζεις πασχαλινές ευχές, άλλες αληθινές κι άλλες προσχηματικά επιβεβαιωτικές της κοινωνικοπολιτικής παρουσίας κάποιων δημοσίως δρώντων.
Θα μου επιτρέψτε την ασέβεια, αλλά δε θ’ ακολουθήσω την πεπατημένη των ανέξοδων ευχών.
Σήμερα ο νους μου στρέφεται στην αξιοπρέπεια εκείνων των συμπολιτών μου, που δοκιμάζεται βάναυσα σε κάποιο κρεβάτι του 90ετούς Νοσοκομείου Κιλκίς.
Εκεί που η φροντίδα του Ιατρικού και Νοσηλευτικού προσωπικού αδυνατεί ν’ αντιμετωπίσει την ύβρη της σημερινής κτιριακής κατάστασης του Νοσοκομείου μας.
Η ιστορία του Νοσοκομείου Κιλκίς γνωστή, και περίλαμπρη η πορεία του στα δρώμενα του χώρου της Υγείας σ’ επίπεδο χώρας, κι όχι μόνο.
Ένα σωστό στολίδι που θα κοσμεί για πάντα τον τόπο μας, υπενθυμίζοντας στους νεότερους τη δημιουργικότητα των τριών, τουλάχιστον, προηγούμενων γενεών.
Ο χρόνος όμως, πλην της μνήμης, δαμάζει αμείλικτα τα πάντα. Στην αναπόδραστη πορεία του μετατρέπει τον εφησυχασμό σε μέσο μετατροπής του κλέους σ’ εφιάλτη και του πολίτη σε παθητικό θεατή.
Η χθεσινή νοσηλεία στην Ορθοπεδική ή κάποια άλλη κλινική του ιστορικού μας Νοσοκομείου είναι μια αξιοπρεπής ανάμνηση, ενώ στις μέρες μας είναι μια προσβλητική διαδικασία προς τις στοιχειώδεις ανθρώπινες ανάγκες του 21ου αιώνα.
Πρόκειται για ένα πρόβλημα, που ενώ είναι κοινό στον λογισμό της καθεμιάς και του καθενός, όμως δε μπορεί να εξελιχθεί σε παλλαϊκό αίτημα του κόσμου του Κιλκίς.
Κάτι τέτοιο, για να συμβεί, προϋποθέτει τη συνεννόηση.
Μια συνεννόηση μεταξύ όλων, όσοι με οποιοδήποτε τρόπο δρουν στην τοπική δημόσια σφαίρα.
Τοπικοί κυβερνητικοί ή μη Βουλευτές, Τοπική Αυτοδιοίκηση, Τοπικές Οργανώσεις Κομμάτων, Επιστημονικοί Σύλλογοι του Κιλκίς, Πολιτιστικοί Σύλλογοι και Πολίτες οφείλουμε ν’ αναζητήσουμε τον τρόπο ν’ ακουστεί η φωνή του Κιλκίς στην όποια Εκτελεστική Εξουσία, προκειμένου να πεισθεί για το εδώ και μη παρέκει.
Η ανέγερση ενός κτιριακά σύγχρονου νοσοκομείου δεν είναι ένας ανέφικτος μαξιμαλισμός ή μια ουτοπική σκέψη της στιγμής, αν σκεφτούμε ότι είμαστε η μοναδική πρωτεύουσα νομού με τόσο απάνθρωπη νοσοκομειακή κτιριακή υποδομή.
Σε λίγες εβδομάδες έχουμε ευρωεκλογές, με ατζέντα εθνικών εκλογών. Κάτι που σημαίνει, ότι το μείζον κινδυνεύει ν’ αφανιστεί από τη φυσιολογική κατά τα άλλα οξύτητα του προεκλογικού αγώνα.
Και στην περίπτωσή μας το μείζον είναι να συνεννοηθούμε και να συνομολογήσουμε την αναγκαιότητα για κοινωνική συστράτευση κι αγώνα.
Εύχομαι κι ελπίζω το ελπιδοφόρο μήνυμα της Αναστάσεως του Κυρίου να συντελέσει στην επικράτηση της κοινής λογικής σ’ ένα και μόνο ζήτημα.
Ν’ αποκτήσουμε ένα σύγχρονο Νοσοκομείο στο Κιλκίς.
Καλή Ανάσταση
