Καλό παράδεισο πατέρα Βασίλειε! (Για τον Ιεροδιδάσκαλο Σιταριάς και Λιμνοτόπου Παιονίας Βασίλειο Δ. Οικονόμου)
Γράφει ο Χρήστος Π. Ίντος
Την Κυριακή 3 Δεκεμβρίου 2022, κηδεύτηκε στον Λιμνότοπο Παιονίας ο ιεροδιδάσκαλος Βασίλειος Οικονόμου. Την εξόδιο ακολουθία τέλεσε ως εκπρόσωπος του επιχώριου Μητροπολίτη κκ Δημητρίου ο Ηγούμενος της Ιεράς Μονής Αγίων Ραφαήλ, Νικολάου και Ειρήνης Γρίβας Αρχιμανδρίτης π. Βησσαρίων με τον Αρχιερατικό Επίτροπο της Μητροπόλεως π. Ιγνάτιο Καλογεράκη και πολλούς ιερείς.
Ο π. Βασίλειος κατάγονταν από την Περιστερά Θεσσαλονίκης. Μετά την υποχρεωτική εκπαίδευση στο χωριό του φοίτησε στη Σχολή της Ιεράς Μονής Αγίας Αναστασίας Φαρμακολύτριας στα Βασιλικά και στη συνέχεια στο Ιεροδιδασκαλείο Θεσσαλονίκης. Πριν εισέλθει στις τάξεις του κλήρου νυμφεύτηκε την αείμνηστη Άννα Μοματάντση από τη Γουμένισσα.
Στο Κοινοτικό Κατάστημα Λιμνοτόπου μετά τα εγκαίνια του Ι. Ν. Αγίου Γεωργίου του χωριού από τον Μητροπολίτη Πολυανής και Κιλκισίου
Στις αρχές της δεκαετίας του 1970 τοποθετήθηκε να διακονήσει τις ενορίες των οικισμών Σιταριάς και Λιμνοτόπου. Με την ισχύουσα την εποχή εκείνη νομοθεσία περί του θεσμού των Ιεροδιδασκάλων διορίστηκε στο 1/Θ Δημοτικό Σχολείο Σιταριάς. Στον Λιμνότοπο εγκαταστάθηκε μόνιμα και με την πάροδο των χρόνων απέκτησε ιδιόκτητη κατοικία και δημιούργησε οικογένεια. Κατά την πολυετή υπηρεσία και παραμονή του στα δύο χωριά η οικογένειά του συνδέθηκε με την τοπική κοινωνία και έγινε αναπόσπαστο μέλος της.
Με τον Παπα-Βασίλη και τον γιό του Δημήτρη, 28-10-1979, (αρχείο, Χρ. Ίντος)
Ο παπα-Βασίλης ήταν δάσκαλος στη Σιταρία και εγώ στον Λιμνότοπο. Η συνεργασία μας σχεδόν καθημερινή, νέοι δάσκαλοι σε μονοθέσια με μαθητές όλων των τάξεων και παιδιά προσχολικής ηλικίας. Προσπαθούσε με ιδιαίτερο ζήλο για το σχολείο, τους μαθητές και τους ναούς των δύο χωριών όπου εφημέρευε.
Κοινές και οι εκδρομές των μαθητών μας και οι κάθοδοι στη Θεσσαλονίκη για επίσκεψη σε μουσεία, μνημεία και αξιοθέατα της πόλης. Κάποτε αποχαιρέτησα τον Λιμνότοπο αλλά η επικοινωνία με τον παπα-Βασίλη συνεχίστηκε όλα τα μετέπειτα χρόνια λόγω της αμοιβαίας εκτίμησης και φιλίας που αναπτύχθηκε μεταξύ μας αλλά και της συγγένειάς μας με την πρεσβυτέρα του. Μετά την αναστολή λειτουργίας του ΔΣ Σιταριάς λόγω μείωσης των μαθητών υπηρέτησε στον 1ο ΔΣ Πολυκάστρου και στον Ιερό Ναό Αγίου Αθανασίου της ίδιας πόλης. Ήταν κοντά μας πάντα, στις χαρές και στις λύπες της ζωής!
Στην πορεία της ζωής του είδε χαρές με τα όσα πρόσφερε και δημιούργησε, με την αποκατάσταση των παιδιών του, με τα εγγόνια και τα δισέγγονά του. Δοκιμάστηκε με την πρόωρη απώλεια της πρεσβυτέρας του. Περιήλθε σε δύσκολες καταστάσεις. Ξεπέρασε προβλήματα αλλά η απώλεια πριν ένα και πλέον χρόνο του γιου του Δημήτρη τον κλόνισε δυνατά μα δεν έπεσε. Πριν λίγους μήνες, στον Ναό όπου τελέστηκε η εξόδια ακολουθία του, τέλεσε το ετήσιο μνημόσυνο του παιδιού του και δεξιώθηκε ομοχώριους, συγγενείς και φίλους λες και ήθελε να τους πει το τελευταίο αντίο.
Τώρα πορεύεται προς τον ουράνιο Πατέρα, εκείνος θα τον κρίνει και ευχόμαστε να τον αναπαύει εν ειρήνη. Αιωνία του η μνήμη και καλό του Παράδεισο!
