Χριστόφορος Τουτουντζίδης: Το χρίσμα είναι της Βάπτισης, όχι της Εκλογής
Γράφει ο Χριστόφορος Τουτουντζίδης*
Μετά το θριαμβευτικό 41% ο Μητσοτάκης ξεκίνησε ανέφελη την δεύτερη τετραετία, που όμως έχει θάψει πολιτικούς τιτάνες, όπως του Κωνσταντίνο Καραμανλή το 1977 και τον Ανδρέα το 1985. Θα μπορούσαμε να προσθέσουμε στον λογαριασμό και την δεύτερη τετραετία Σημίτη και Κωστάκη Καραμανλή, αλλά τα πολιτικά μεγέθη ήταν μικρά εξαρχής.
Έτσι ο Μητσοτάκης έχοντας την απόλυτη πρωτοκαθεδρία μοίρασε τον Ιούλιο και τα χρίσματα ώστε το 90% των δημάρχων και περιφερειαρχών να είναι κομματικά πειθήνια ανδρείκελα.
Πλην της παραφωνίας Πατούλη, που αποπέμφθηκε λόγω ζεμπεκιάς και εικόνας, καθώς ήδη είχε λάβει το χρίσμα (σαν να μην ήταν απόλυτα ανίκανος και πιο πριν), χρίσματα έλαβαν και άλλοι αστέρες του βώβου κινηματογράφου της αυτοδιοίκησης.
Κλασικές περιπτώσεις ο Ζέρβας της Θεσσαλονίκης με εμβληματικό και ίσως μοναδικό έργο τη κοπή των δέντρων στη Τσιμισκή (είναι κλασικό αγώνισμα των φερέλπιδων δημάρχων) καθώς και η Μαρία Αντουανέτα της ελληνικής Πολιτικής, ο δήμαρχος Αθηναίων Κώστας Μπακογιάννης, που βρίσκεται αισίως στην 5η ανάπλαση της Πανεπιστημίου πειραματιζόμενος με τα λεφτά μας και οραματιζόμενος του, κήπους των Βερσαλλιών στο κέντρο της Αθήνας.
Δεν θα μιλήσω φυσικά για τους χρισμένους Περιφερειάρχες, καθώς το Κιλκίς απολαμβάνει εδώ και χρόνια το έργο του Μακεδονάρχη και είμαι σίγουρος ότι θα συνεχίσει και στο μέλλον.
Δυστυχώς αυτή η πρωτόγνωρη, αλλά και ανώμαλη, τελικά πολιτική κατάσταση, δηλαδή η ανυπαρξία αντιπολίτευσης, καθώς ο Σύριζα αυτοδιαλύεται μην έχοντας εδώ και χρόνια λόγω ύπαρξης ενώ το ΠΑΣΟΚ χάνεται στην ανασφάλεια του, έχει οδηγήσει σε ένα πολιτικό μονοπώλιο, που μόνο κακή κατάληξη θα έχει.
Βλέπουμε το επιτελικό κράτος να διαλύεται αυτάρεσκα στις κρίσεις που προκύπτουν, βλέπουμε τον πολιτικό κυρίαρχο Μητσοτάκη να υποπίπτει σε παιδαριώδη λάθη (Αλήθεια εξεπλάγη κανείς από την κατάληξη με Μηταράκη ή με αυτές που θα ακολουθήσουν;) αντιλαμβανόμαστε ότι όλοι οι βαθμοί τοπικής αυτοδιοίκησης να είναι απολύτως διαλυμένοι, όπως αποδείχθηκε με τις φωτιές, καθώς η συντριπτική πλειοψηφία των «Αρχόντων» είναι σφουγκοκωλάριοι της Κυβέρνησης και των Υπουργών.
Το μοναδικό δε μέλημα των περισσότερων δημάρχων είναι να λάβουν το χρίσμα, διότι λόγω της τυφλότητας μας συνεπάγεται και σίγουρη εκλογή.
Θυμάμαι δε πρόσφατα υποψήφιους, που για ένα μήνα μάλωναν ποιος έχει το χρίσμα, γιατί έτσι θα είχαν τις ευλογίες του κόμματος για εξασφαλισμένη θητεία.
Αν οι Έλληνες δεν αποφασίσουμε να ψηφίζουμε με τα μάτια μας ανοιχτά, ώστε να κρίνουμε από το έργο και τα πεπραγμένα των Αρχόντων, αν αξίζουν την ψήφο μας, τότε το κακό θα συνεχίσει και η κάθε είδους χρισμένοι θα μας ταλανίζουν.
Το χρίσμα δίνεται στο μυστήριο της βάπτισης, ενώ οι εκλογές ούτε μυστήριο, είναι ούτε ομολογία πίστεως.
Άντε και καλό βόλι.
*Δικηγόρος
