Χρειαζόμαστε ένα ελευθεριακό φεστιβάλ
Τα όσα έγιναν την 16η, ξημερώματα 17ης, του Σεπτέμβρη στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης δείχνουν για άλλη μια φορά, δυστυχώς, το ότι υπάρχει ένα, θα τολμήσω να πω μικρό, μέρος της κοινωνίας μας που ή επιλέγει να μένει πίσω ή δεν μπορεί να ακολουθήσει την εξέλιξη και να προσαρμοστεί στην εποχή του. Η ανάγκη για ένα ελευθεριακό φεστιβάλ είναι πλέον πραγματική.
Συλλογικότητες αναρχικών διοργάνωσαν φεστιβάλ, το λεγόμενο «ελευθεριακό φεστιβάλ κατειλημμένων χώρων», αρκετά ειρωνικό ναι, στον προαύλιο χώρο του Α.Π.Θ.. Την μέρα εκείνη το πρόγραμμα του φεστιβάλ έκλεινε με συναυλία του Θανάση Παπακωνσταντίνου, η οποία διακόπηκε αιφνίδια γιατί αστυνομικές δυνάμεις έκαναν χρήση καπνογόνων με αποτέλεσμα να υπάρχει έντονη δυσφορία και αναταραχή στο χώρο της συναυλίας. Από τις ανακοινώσεις και των δύο πλευρών διακρίνουμε μια αλήθεια έτσι όπως αυτοί την αντιλαμβάνονται και διαβάζουμε γεγονότα πασπαλισμένα με επίθετα που τα κάνουν ίσως πιο γευστικά στο μυαλό μας.
Προσδοκίες δεν έχω από την ανακοίνωση των διοργανωτών αλλά από την αστυνομία έχω, όπως θα έπρεπε να έχει κάθε Έλληνας πολίτης. Δεν μπορεί λοιπόν να ισχυρίζονται επίσημα, σε δελτίο τύπου, πως μια μικρή ομάδα τους επιτέθηκε με πέτρες και εκείνοι έκαναν χρήση τακτικών μέσων και όχι χημικών για να τους απωθήσουν. Τι ορίζουμε ως χημικό και τι όχι αρχικά θα αναρωτηθώ γιατί έχει παραγίνει και το κακό με το να λέμε ότι μας κάνει κακό, χημικό ενώ αν πετάμε υδρογόνο δύο οξυγόνο είναι ας πούμε κάτι φυσικό. Αλλά δε θα σταθώ εκεί προφανώς. Η μεγαλύτερη μου απορία είναι το τι θα γινόταν αν τα άτομα που επιτέθηκαν στις αστυνομικές δυνάμεις ήταν πολλά περισσότερα. Εκεί ποια είναι η προβλεπόμενη αντιμετώπιση; Τι άλλο θα χρησιμοποιούνταν για να τους απωθήσουν;
Επίσης η παρουσία της αστυνομίας σε μια συναυλία δεν μπορεί να είναι «ενοχλητική ή περιττή», όπως αναφέρει η ανακοίνωση των διοργανωτών καθώς αρχικά ζούμε σε μια χώρα όπου για να γίνει μια βιβλιοθήκη χρειάστηκε η προστασία του χώρου από αστυνομικές δυνάμεις και έπειτα θα μπορούσε εκείνη τη μέρα της συναυλίας να υπάρξει μια άλλη μερίδα «χρήσιμων ηλιθίων» του ακροδεξιού χώρου όπου θα πετούσαν πέτρες στους ανθρώπους που παρακολουθούσαν ή διοργάνωναν αυτή τη συναυλία. Εκεί ποιος θα τους το προστάτευε; Και μη μου πείτε εσείς γιατί θα ανοίξουμε μεγάλο θέμα συζήτησης για το πως και το γιατί.
Στο πανεπιστήμιο, όπως και στους υπόλοιπους χώρους που χρησιμοποιούν οι οργανωμένες κοινωνίες γίνεται ελεύθερη διακίνηση ιδεών και όχι απλά πρέπει να επιτρέπεται αλλά επιβάλλεται να κυκλοφορούν στους χώρους του και άνθρωποι χωρίς ακαδημαϊκή ιδιότητα και το αναφέρω γιατί μάλλον για την αστυνομία είναι περίεργο αυτό. Θα πρέπει να υπάρχουν βιβλιοθήκες και όχι καταλήψεις, συναυλίες και δράσεις και όχι αύρες και αντιδράσεις. Για αυτό πιστεύω ότι έχουμε ανάγκη από ένα ελευθεριακό φεστιβάλ. Ελευθεριακό από τη μια για να ελευθερωθούν όλοι οι χώροι που βρίσκονται υπό κατάληψη από τους μεν και να μη χρειάζεται η παρουσία των δε σε χώρους όπου καλλιεργείται παιδεία και πολιτισμός. Και θα μου επιτρέψετε κύριε Θανάση μου να διαφωνήσω μαζί σας, η γνώση στα πανεπιστήμια δεν είναι δευτερεύων θέμα. Επειδή κάποιοι άνθρωποι έλαβαν και κάποιοι άλλοι έδωσαν γνώση μέσα σε αυτά τα ταλαίπωρα ιδρύματα που πολλές φορές χρησιμοποιούνται για οποιονδήποτε άλλο σκοπό εκτός από τον προβλεπόμενο από πολλούς ανθρώπους, απολαμβάνετε κι εσείς αλλά και όλη η ανθρωπότητα μια πιο ολοκληρωμένη γνώση του κόσμου μας. Σταματήστε λοιπόν τις γραφικότητες και με όσα κι αν διαφωνείτε, να είστε σίγουροι ότι μπορείτε να συμβιώσετε. Αρκεί να ελευθερωθείτε.
Αν θέλετε να διαβάσετε περισσότερα άρθρα μου, πατήστε εδώ.
Μπορείτε να υποστηρίξετε τη δουλειά μου, κάνοντας κλικ εδώ
