Πολύ χαμηλά τα ποσοστά συμμετοχής στην απεργία της Πέμπτης

«Ισχνή» υπήρξε η συμμετοχή των εργαζομένων του δημοσίου και ιδιωτικού τομέα του νομού μας στην πανελλαδική απεργία της Πέμπτης 12.11.15, που είχαν προκηρύξει η ΓΣΕΕ και η ΑΔΕΔΥ.

Μία λογική μικρής συμμετοχής που τείνει να παγιωθεί το τελευταίο διάστημα, παρ’ ότι υπήρχε μία ιδιαιτερότητα της πρόσκλησης του κυβερνητικού κόμματος του ΣΥΡΙΖΑ γιά την συμμετοχή σε αυτήν.

Γιά ακόμη μία φορά το «στίγμα» το δίνουν οι εργαζόμενοι κυρίως στον δημόσιο τομέα, καθώς γιά τυς αντίστοιχους του ιδιωτικού η συμμετοχή στην απεργιακή κινητοποίηση υπήρξε επί της ουσίας ….ανύπαρκτη!
Ενα «στίγμα» εξαιρετικά ασθενές καθώς σε καμμία από τις βασικές δημόσιες υπηρεσίες της περιφερειακής μας ενότητας δεν πλησίασε και στις ευνοϊκότερες των περιπτώσεων το ένα πέμπτο των εργαζομένων (20%) σε αυτές.

Σύμφωνα με τα στοιχεία, που παρέσχον στην «Η» συνδικαλιστικά στελέχη των εργαζομένων στον δημόσιο τομέα, την μαζικότερη συμμετοχή στην απεργία είχαν οι εργαζόμενοι στον δήμο Παιονίας, όπου επί συνόλου 104 απήργησαν οι 19 ήτοι ποσοστό 17,5% περίπου.

Στοιχεία γιά τον αντίστοιχο του Κιλκίς δεν ανακοινώθηκαν αν και η εκτίμηση είναι, ότι ήταν χαμηλότερη.
«Χαμηλές πτήσεις» συμμετοχής κατεγράφησαν και στον κλάδο των εργαζομένων στην εκπαίδευση και των δύο βαθμίδων καθώς γιά μεν την δευτεροβάθμια το ποσοστό ανήλθε στο 11,92% για δε την πρωτοβάθμια στο 12,62%.

Κάτι που σημαίνει, ότι δεν παρατηρήθηκε ιδιαίτερο πρόβλημα σε σχέση με την λειτουργία της συντριπτικής πλειοψηφίας των σχολικών μονάδων καθώς τα υψηλότερα ποσοστά κατεγράφησαν στους εργαζόμενους στις διευθύνσεις, όπως γιά παράδειγμα σε αυτήν της δευτεροβάθμιας όπου αυτό ήταν 23,5% ενώ ουσιαστικό πρόβλημα υπήρξε στο δημοτικό σχολείο του Ευρώπου, όπου η συμμετοχή ήταν ουσιαστικώς καθολική.

Αντίστοιχα υπήρξαν και τα ποσοστά συμμετοχής των εργαζομένων σε ένα χώρο, που δεν μας είχε συνηθίσει να κινείται κατά το παρελθόν σε τόσο χαμηλά επίπεδα, σε αυτόν την δημόσιας υγείας.

Και τούτο διότι, σύμφωνα με τα στοιχεία τόσο στο νοσοκομείο του Κιλκίς όσο και σε αυτό του νοσοκομείου-κέντρου υγείας Γουμένισσας η συμμετοχή στην κινητοποίηση ήταν εξαιρετικά χαμηλή: Μόλις τρεις εργαζόμενους επί συνόλου 103 στο δεύτερο και 25 επί συνόλου 200 στο πρώτο, δεδομένου ότι σύμφωνα με το νόμο η λειτουργία τους με προσωπικό ασφαλείας 20 και 67 αντιστοίχως εργαζομένων.

Ενώ τέλος παραδοσιακά θα λέγαμε το χαμηλότερο ποσοστό συμμετοχής αφορούσε στους εργαζόμενους στην περιφερειακή αυτοδιοίκηση, καθώς αυτή περιορίσθηκε στο 9,4%, δεδομένου ότι απήργησαν μόλις 14 εκ των συνολικώς 149 εργαζομένων σε αυτήν.

Σύμφωνα με συνδικαλιστικά στελέχη των εργαζομένων, η χαμηλή συμμετοχή στην απεργία οφείλεται σε μία σειρά από λόγους που έχουν να κάνουν κυρίως με την απροθυμία απώλειας εισοδήματος σε μιάν εποχή εξόχως δύσκολη από οικονομικής απόψεως, στην διεκδικητική «κούραση» που εμφανίζει ο εργατικός κόσμος του νομού μας ως περιφερειακή περιοχή, αλλά και το γεγονός ότι παραδοσιακά μεγαλύτερη συμμετοχή σε απεργιακές κινητοποιήσεις είχαν οι εργαζόμενοι με πολιτικές καταβολές, που πλέον ασκούν κυβερνητική εξυσία, που τώρα δεν εμφανίζουν την ίδια διάθεση.

«Φτάνει πιά, μέχρις εδώ: ΔΕΝ αντέχουμε άλλο…»

«Φτάνει πιά, μέχρις εδώ, δεν πάει άλλο, δεν αντέχουμε άλλο!».
Αυτά υπογραμμίζονται στο ψήφισμα το οποίο εξέδωσε το εργατοϋπαλληλικό κέντρο Κιλκίς και διανεμήθηκε σε όσους έλαβαν μέρος στο απεργιακό συλλαλητήριο της Πέμπτης 12.11.15 στο Κιλκίς.

Ειδικότερα, στο ψήφισμα αναφέρονται μεταξύ άλλων και τα εξής:
«….Έχουμε χρέος απέναντι στις οικογένειές μας, απέναντι στα παιδιά μας που μεταναστεύουν σ’ άλλες χώρες, (την ίδια στιγμή που η πατρίδα μας μετατρέπεται σε «αποθήκη ψυχών» έναντι «ανταλλαγμάτων»), έχουμε χρέος απέναντι στους απόμαχους της εργασίας, να αντιδράσουμε δυναμικά να δώσουμε άλλη μια μάχη, την μάχη των μαχών και να βροντοφωνάξουμε όλοι μαζί ΦΤΑΝΕΙ ΠΙΑ! ΜΕΧΡΙ ΕΔΩ! ΔΕΝ ΠΑΕΙ ΑΛΛΟ! ΔΕΝ ΑΝΤΕΧΟΥΜΕ ΑΛΛΟ!

Οι εργαζόμενοι, οι συνταξιούχοι, οι άνεργοι, οι νέες και οι νέοι της χώρας μας, για μια ακόμη φορά, έπειτα από έξι χρόνια ανελέητης επίθεσης στα εργασιακά και ασφαλιστικά μας δικαιώματα, έπειτα από έξι χρόνια συνεχούς υποτίμησης της ζωής μας, από τις πολιτικές και την εφαρμογή των μνημονίων, καλούμαστε να πληρώσουμε τα νέα βάρβαρα σκληρά και αντιλαϊκά μέτρα του τρίτου «μνημονίου» δημοσιονομικής προσαρμογής, που ισοπεδώνουν και καταργούν ότι έχει απομείνει «όρθιο»…..

….Τα λουκέτα στις μικρομεσαίες επιχειρήσεις πολλαπλασιάζονται, παρασύροντας την ανεργία σε νέα πρωτοφανή επίπεδα – στατιστική 27% και πραγματική 32% – δημιουργώντας τεράστιο πρόβλημα στον κοινωνικό ιστό της πατρίδας μας, αλλά και στα ασφαλιστικά ταμεία.

Οι μισθοί και οι συντάξεις γκρεμίζονται, αφού προγραμματίζεται κατάργηση των επικουρικών και νέα μείωση του ποσοστού αναπλήρωσης, που θα αφορά και τους ήδη συνταξιούχους, ενώ οι περικοπές θα αφορούν και τις συντάξεις κάτω των 1.000 ευρώ!

Την ίδια ώρα οι όροι αμοιβής και εργασίας των εργαζομένων στον ιδιωτικό τομέα της οικονομίας κατά 70% διαμορφώνονται με ατομικές συμβάσεις εργασίας, ο κατώτατος μισθός δεν επανήλθε στα 751 ευρώ, πάνω από ένα (1) εκατομμύριο συνάδελφοί μας παραμένουν απλήρωτοι από τρεις μέχρι δώδεκα μήνες, η μαύρη και ανασφάλιστη εργασία γίνεται καθεστώς, τα οικογενειακά και προνοιακά επιδόματα βρίσκονται υπό κατάργηση, ενώ οι κλαδικές συμ¬βάσεις αποτελούν είδος προς εξαφάνιση.

Το εκπαιδευτικό μας σύστημα και το σύστημα υγείας διαρκώς υποβαθμίζονται και τα νοικοκυριά μας βιώνουν την ακρίβεια στα βασικά είδη ανάγκης.

Απεργούμε, διαδηλώνουμε και απαιτούμε:
– Άμεση κατάργηση του συνόλου των αντεργατικών «μνημονιακών» διατάξεων που οδήγησαν στο στραγ-γαλισμό των συλλογικών εργατικών δικαιωμάτων και εγγυήσεων και την εμπέδωση της εργοδοτικής αυθαιρεσίας. Κανένα άλλο μέτρο που θα επιβαρύνει τα συνήθη υποζύγια τους μισθωτούς και τους συνταξιούχους.

– Kαμμία αλλαγή στην κοινωνική ασφάλιση που θα μετατρέπει τις συντάξεις σε επιδόματα φτώχειας.
– Ουσιαστικά και αποτελεσματικά μέτρα αντιμετώπισης της ανεργίας και ανακούφισης των ανέργων. Καμία εξαίρεση από την εργατική προστασία λόγω ηλικίας.

– Άμεση κατάργηση της εμπλοκής της κρατικής εξουσίας στον προσδιορισμό του κατώτατου μισθού και ημερομισθίου. Αποκατάσταση της διαδικασίας, του περιεχομένου και της καθολικότητας ισχύος του συνόλου των όρων (μισθολογικών και λοιπών) της εθνικής γενικής συλλογικής σύμβασης εργασίας και άμεση επαναφορά σε σταθερές βάσεις των πυλώνων του συλλογικού εργατικού δικαίου για την επεκτασιμότητα των συλλογικών συμβάσεων και τη μετενέργεια του συνόλου των όρων τους.

– Αποτελεσματική προστασία της πρώτης κατοικίας. Κανένα σπίτι στα χέρια τραπεζίτη!
– Καμμία παρέμβαση στην αποτελεσματική άσκηση των δημοκρατικών και κοινωνικών δικαιωμάτων, καμία παρέμβαση στο ισχύον πλαίσιο για την ελεύθερη συνδικαλιστική δράση και την απαγόρευση του lock out (ανταπεργία) των εργοδοτών.

– Να μπει οριστικό τέλος στις πολιτικές φορομπηχτικής επιδρομής κατά των μικρομεσαίων, συγκαλυμ¬μένης προστασίας των φοροκλεπτών και των μεγαλοφειλετών, εκχώρησης του δημόσιου πλούτου σε πανίσχυρους εγχώριους και διεθνείς ομίλους, πολιτικές δραματικής υποβάθμισης της Υγείας, της Παιδείας, της Πρόνοιας και των Κοινωνικών Υπηρεσιών, πολιτικές βίαιης και αντιδημοκρατικής προ¬σβολής των εργασιακών και συνδικαλιστικών δικαιωμάτων.

– Επανασύσταση των φορέων εργατικής εστίας και κατοικίας που σήμερα είναι αναγκαία κάθε άλλο παρά ποτέ και έχουν πολλαπλασιαστικά οφέλη για τους αδύναμους συνανθρώπους μας.

– Διασφάλιση από το κράτος της βιωσιμότητας και των παροχών των φορέων κοινωνικής ασφάλισης και την επαναφορά των κύριων και επικουρικών συντάξεων σε επίπεδα αξιοπρεπούς διαβίωσης.

– Διατήρηση του δημόσιου χαρακτήρα των οργανισμών και επιχειρήσεων κοινωνικής ωφέλειας. Όχι στο ξεπούλημα των κοινωνικών αγαθών και υπηρεσιών.

– Δίκαιο φορολογικό σύστημα. Ελάφρυνση των μισθωτών και των συνταξιούχων από τα άδικα και υπέρ¬μετρα βάρη της φορολογικής επιδρομής….».