Ποιά γυναικεία επιχειρηματικότητα χωρίς κίνητρα, νόμους και κανόνες;

7 Απριλίου, 2023

Της Παναγιώτας Παπαδοπούλου*

Δραστηριοποιούμαι στον επιχειρηματικό χώρο από το 1993.
Τα τελευταία 15 χρόνια, που επέστρεψα στην γενετειρά μου, στον Φανό, δραστηριοποιούμαι στον κλάδο της εστίασης.
Θα ήθελα να ευχαριστήσω το επιμελητήριο Κιλκίς γιά την πρόσκληση και την ευκαιρία, που μου δίνει να επικοινωνήσω την άποψή μου αλλά και πολλών συναδέλφων κυρίως γυναικών γιά κάποια από τα πρβλήματα του χώρου μας.
Άκουσα με μεγάλη προσοχή όλους τους προλαλήσαντες και σαν να είδα ένα «φωτάκι» στο βάθος του τούννελ και μία ελπίδα να γεννιέται γιά το μέλλον, ότι ίσως κάποιος ασχοληθεί, επί τέλους, με το θέμα της γυναίκας επιχειρηματία.
Είναι έτσι, όμως;
Είμαι εδώ, γιά να σας μεταφέρω στην ωμή πραγματικότητα.
Τι σημαίνει γυναικεία επιχειρηματικότητα;
Τι είναι αυτό, που την κάνει διαφορετική από την επιχειρηματικότητα γενικώς;
Σας ΠΛΗΡΟΦΟΡΩ μετά λύπης, ΤΙΠΟΤΑ!
Οι ασφαλιστικές και φορολογικές εισφορές είναι ενιαίες
Η αντιμετώπιση από το τραπεζικό σύστημα είναι ενιαία.
Το επιχειρηματικό περιβάλλον άκρως εχθρικό (και τονίζω το ΑΚΡΩΣ ΕΧΘΡΙΚΟ ) από το κράτος…
Και θα μου επιτρέψετε να το χαρακτηρίσω τοκογλυφικό, όσον αφορά στις προσαυξήσεις, που προστίθενται στις οφειλές, οι οποίες είναι στην συντριπτική τους πλειοψηφία λόγω αδυναμίας διεκπεραίωσης, και όχι λόγω συστηματικής αποφυγής τους.
Ένα κράτος, το οποίο, όποιον χρωστά (μετά από τόσα «μνημόνια» και δύο χρόνια πανδημίας κορωνοϊού) τον βάζει στο ίδιο καζάνι με τους επαγγελματίες φοροφυγάδες και απατεώνες.
Με ένα τραπεζικό σύστημα, που γιά να χρηματοδοτήσει μία επιχείρηση, πρέπει αυτή να μην έχει ανάγκη τα χρήματα.
Με ένα κράτος- μπαμπούλα, που έχει επενδύσει σε έναν τεράστιο ελεγκτικό μηχανισμό, διασποράς τρομοκρατίας και προστιμοφοβίας στις μικρομεσαίες επιχειρήσεις . Υπάρχουν ημέρες, κατά τις οποίες περνούν και τρεις διαφορετικές υπηρεσίες από μιάν επιχείρηση.
Ξέρετε πόσες μικρές επιχειρήσεις έχουν κλείσει με τα 10000+ πρόστιμα, που μοιράζει αδιακρίτως ο ΕΦΚΑ;
Ξέρετε ότι το ακατάσχετο σε ένα επαγγελματικό λογαριασμό τραπέζης κεφαλαίου κίνησης σε εν ενεργεία επιχείρηση είναι 1250 ευρώ; Όσο, δηλαδή και ενός μισθωτού;
Είναι εντυπωσιακό ισοζύγιο!
Χίλια διακόσια πενήντα (1250) ευρώ, γιά να πληρωθούν μισθοί, ασφαλιστικές εισφορές, φορολογικές εισφορές , δόσεις ρυθμισμένων οφειλών, επιστρεπτέες, αγορές άνω των πεντακοσίων ευρώ εμπορευμάτων και άλλες πολλές πληρωμές, οι οποίες πρέπει να γίνονται μέσω ΤΡΑΠΕΖΙΚΩΝ λογαριασμών!
Όλα αυτά με 1250 ευρώ τον μήνα!
Μήπως πρέπει κάποτε το κράτος ελέγχου να το πάρει αλλιώς;
Να βρει άλλο τρόπο λειτουργίας και να αντιμετωπίσει τον επιχειρηματία με σεβασμό. Είμαστε η μοναδική χώρα στην Ευρώπη, όπου συμβαίνει αυτό.
ΜΙΑ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΗ, γιά να λειτουργήσει και να κερδοφορήσει θέλει κατάθεση ψυχής και σώματος από τον επιχειρηματία.
Με ποιά ηρεμία ο επιχειρηματίας να ασχοληθεί με την επιχειρηματικότητα;
Πώς, λοιπόν, σε αυτό το περιβάλλον η γυναίκα, ως πραγματικά πολυδιάστατη οντότητα, να επιβιώσει; Όταν ταυτοχρόνως πρέπει να είναι επιχειρηματίας, νοικοκυρά, μάνα και σύντροφος;
Γιά ποιά γυναικεία επιχειρηματικότητα μπορούμε να μιλάμε, όταν η γυναίκα επιχειρηματίας δεν έχει δικαιώματα μητρότητας ούτε κατά την διάρκεια της εγκυμοσύνης ούτε της λοχείας αλλά ούτε και του μεγαλώματος των παιδιών της σε ασφαλές και ήρεμο περιβάλλον.; Να μην μιλήσω και γιά μονογονεϊκές οικογένειες…
Η γυναίκα επιχειρηματίας δεν έχει δικαίωμα ούτε κάν στον θηλασμό, λόγω έλλειψης χρόνου ή λογω ανασφάλειας και έλλειψης ψυχικής ηρεμίας .
Προγραμμάτισα την γέννηση των παιδιών μου με ραντεβού, και την προηγουμένη του τοκετού δούλευα έως τις 12, γιά να μην αφήσω εκκρεμότητες. Και επανήλθα, βεβαίως, με φυσική παρουσία στις είκοσι ημέρες και με τηλεφωνική από την επομένη της γέννας.
Ναι υπάρχει διαφορετική αντιμετώπιση απέναντι στην γυναίκα επιχειρηματία, αλλά όχι από το πατριαρχικό κατεστημένο.
Υπάρχει διαφορετική αντιμετώπιση από το κράτος σε σχέση με τις υπόλοιπες γυναίκες εργαζόμενες στον ιδιωτικό τομέα γιά να μην μιλήσω γιά τον δημόσιο, οι οποίες έχουν δικαιώματα στην μητρότητα.
Γιά ΠΟΙΟ ΛΟΓΟ ΜΙΑ ΓΥΝΑΙΚΑ να ασχοληθεί με την επιχειρηματικότητα;
ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΚΙΝΗΤΡΑ;
Μία επιδότηση… είναι αρκετή;
ΚΑΙ ΑΝ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ «ΠΙΣΙΝΗ»;
Όταν μπει κάποιος σε κάποιο πρόγραμμα από την στιγμή που εγκρίνεται έως την εκταμίευση περνούν μήνες, στους οποίους, γιά να επιβιώσεις, χρειάζεται κεφάλαιο .
Δεν υπάρχει κερδοφορία από την πρώτη ημέρα των εργασιών .
ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΠΟΥΘΕΝΑ ΑΥΤΟ.
Ακόμη και τα προγράμματα, που ενισχύουν τις επιχειρήσεις με εργατικό δυναμικό, λειτουργούν τόσο αργά και βασανιστικά… Μπήκα σε πρόγραμμα επανένταξης ανέργου πριν από ένα χρόνο ακριβώς, και ενώ πληρώνω κάθε μήνα τις υποχρεώσεις μου, ακόμη έχω πληρωθεί τους τέσσερις πρώτους μήνες. Αν είχα την οικονομική άνεση να πληρώνω κάθε μήνα, γιά ποιό λόγο να πάρω συνεργάτη μέσω προγράμματος;
Στην ουσία ο ελεύθερος επαγγελματίας χρηματοδοτεί το κράτος γιά να ασκήσει κοινωνική πολιτική γιά την ανεργία. Το κράτος, όμως, «εκδικείται» τον μικρομεσαίο επιχειρηματία, και δεν κατάλαβα ποτέ την «στρατηγική» αυτή
ΕΠΙΔΟΤΕΙ το κράτος ΤΗΝ ΜΑΚΡΟΧΡΟΝΙΑ ΑΝΕΡΓΙΑ, με αποτέλεσμα οι επιχειρήσεις να έχουν σοβαρότατο πρόβλημα εξεύρεσης εργατικού δυναμικού.
ΠΟΣΕΣ ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΓΥΝΑΙΚΕΣ, που πραγματικά ασχολούνται με την επιχειρηματικότητα, χωρίς πίσω από την σφραγίδα τους να υπάρχει ένας σύζυγος, ένας πατέρας, ένας αδελφός που να κινεί αυτός τα νήματα και να σηκώνει τα βάρη, ούτως ώστε η γυναίκα να έχει την «πολυτέλεια» να μεγαλώσει τα παιδιά της; ΓΙΑΤΙ ΥΠΑΡΧΕΙ, βεβαίως, και αυτό, δηλαδή ένα συντριπτικά τεράστιο ποσοστό των επιχειρήσεων, που δραστηριοποιούνταν τα τελευταία χρόνια των οικονομικών και υγειονομικών κρίσεων δημιουργώντας αβάσταχτα χρέη προς Δημόσιο και τράπεζες, αναγκάστηκαν να μεταβιβασθούν σε καθαρά ονόματα, οπότε η σύζυγος, η μητέρα, η κόρη θεωρείται μία ασφαλής μεταβίβαση.
ΜΗΠΩΣ ΚΑΠΟΤΕ ΘΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΔΟΘΕΙ ΚΑΙ ΜΙΑ ΔΕΥΤΕΡΗ ΕΥΚΑΙΡΙΑ (ΟΠΩΣ ΔΟΘΗΚΕ ΣΤΙΣ ΤΡΑΠΕΖΕΣ, ΣΕ ΟΛΟΥ ΑΥΤΟΥΣ ΠΟΥ ΠΤΩΧΕΥΣΑΝ ΜΕΣΑ ΣΤΙΣ ΚΡΙΣΕΙΣ, γιά να μπορέσει και η γυναίκα, έτσι, να κινηθεί σε ένα υγιές περιβάλλον;
Εκατοντάδες χιλιάδες ακινήτων στο σφυρί από «φαντς»! Τι νομίζετε, ότι είναι περιουσίες εργαζομένων; ΟΧΙ, βέβαια , αυτοί είχαν δικαίωμα να μπουν στον νόμο ΚΑΤΣΕΛΗ και να κάνουν ευνοϊκές ρυθμίσεις βάσει εισοδήματος.
Ένα μεγάλο ποσοστό είναι πρώτες κατοικίες μικρομεσαίων επιχειρηματιών, στις οποίες ζουν γυναίκες και παιδιά που βιώνουν τον τρόμο της επερχόμενης νέας πραγματικότητας τους!
Γιά ποιά γυναικεία επιχειρηματικότητα μιλάμε, λοιπόν;
Ποιά είναι τα κίνητρα προς τους νέους, που βιώνουν καθημερινώς τον Γολγοθά του ελεύθερου επαγγελματία γονιού τους;
Οι νέοι προτιμούν να δουλέψουν ως μισθωτοί ή να φύγουν στο εξωτερικό
Υπάρχει ελπίδα;
Φυσικά και υπάρχει ελπίδα!
Πάντα υπάρχει ελπίδα… Εξ άλλου είναι αυτή που πεθαίνει τελευταία… Υπάρχει ελπίδα, η οποία, όμως, χρειάζεται πολιτική βούληση.
Χρειάζονται νόμοι και κανόνες, που να προστατεύουν τον ελεύθερο επαγγελματία.