2015, όχι ….1944!
Ναι, είναι ορθό και πρέπον να έχουμε γνώση δραματικών γεγονότων της Ιστορίας μας, τα οποία στιγματίσθηκαν από ακραίες αντιπαραθέσεις και εμφύλιες συγκρούσεις, όσο και αν αυτά «πονάνε».
Ναι, είναι ορθό και πρέπον, να καταχωρίζονται και να τυγχάνουν σεβασμού οι απόψεις όλων των πλευρών, που σχετίζονται με τέτοια γεγονότα.
Ναι, είναι ορθό και πρέπον να μνημονεύονται αυτά τα γεγονότα στις νεώτερες γενιές, έστω και με τις διαφορετικές και συχνά αλληλοσυγκρουόμενες θέσεις, στο πλαίσιο του δικαιώματος της ελευθερίας λόγου και δημόσιας έκφρασης, γιά χάρη του άλλου δικαιώματος της σφαιρικής γνώσης για κάθε γεγονός.
Όμως, ΟΧΙ με το πνεύμα, την διατύπωση και την γενικότερη φρασεολογία εκείνων, που οι περιστάσεις το έφεραν να πρωταγωνιστήσουν σ’ αυτά κατά τρόπο, που να αποκλείει εκ των προτέρων την αντικειμενική προσέγγιση αυτών των γεγονότων.
ΟΧΙ υπό το πρίσμα της συναισθηματικής φόρτισης, που χαρακτηρίζει εκείνους, οι οποίοι είχαν άμεση συμμετοχή σ’ αυτά και η οποία φόρτιση αποκλείει εκ των προτέρων την νηφαλιότητα και την ευθυκρισία, που απαιτούνται γιά μία ψύχραιμη ανάλυση όλων των πτυχών των εν λόγω γεγονότων, άρα ουσιαστικώς κλείνει τον «δρόμο» στην αναζήτηση των πραγματικών διαστάσεών τους και της ιστορικής αλήθειας.
Πιό απλά, εν έτει 2015 και αφού κατά τις προηγούμενες δεκαετίες συντελέσθηκαν ενώ σήμερα συνεχίζουν να συντελούνται κοσμογονικές μεταβολές παντού και στα πάντα, είναι ΑΔΙΑΝΟΗΤΟ και ΠΑΡΑΛΟΓΟ να γίνεται από διάφορες πλευρές αναφορά στα τραγικά και θλιβερά γεγονότα στο Κιλκίς του 1944 με την «ξύλινη γλώσσα» και φρασεολογία …του 1944!
Οπως είναι αδιανόητο και παράλογο ο,τιδήποτε προσφέρει χειρίστη υπηρεσία στην υπόθεση της κοινωνικής συνοχής σε μία σύγχρονη εποχή κίνησης των πάντων με ασύλληπτες ταχύτητες αλλά και σε μία οικονομική συγκυρία, που έχει συσσωρεύσει ουκ ολίγα προβλήματα στις πλάτες των πολιτών και στην ζωή των τοπικών κοινωνιών, έτσι που να μην αντέχουν και αυτό της εμμονικής αναμόχλευσης παθών, από τα οποία μόνο καταστροφές, ερείπια και δάκρυα βίωσε ο Ελληνισμός.
