Δρόμοι …αλά «γκρέκα»! Τι να μας πει …το γατάκι ο Ευκλείδης γιά την ευθεία!

Γράφει ο Χριστόφορος Τουτουντζίδης*

Όταν κάποιες φορές απελπίζομαι ή νευριάζω για την γενικότερη κατάσταση εκτονώνομαι γράφοντας κάποιο άρθρο, αλλά υπάρχουν και οι λίγες εκείνες φορές, που το γραπτό μου φέρει ίχνη δακρύων από τα γέλια.

Μια τέτοια στιγμή είναι και αυτή που θα ασχοληθώ με την κατασκευή του νέου, σύγχρονου δρόμου (δώσε πόνο μεγάλε!) στην είσοδο του Κιλκίς.

Επειδή τύγχανα καλός μαθητής στην γεωμετρία είχα διδαχθεί ότι ο Ευκλείδης είχε θέσει ένα αξίωμα ότι δηλαδή μεταξύ δύο σημείων η πιο σύντομη διαδρομή είναι η ευθεία.

Πέρασαν οι αιώνες και οι κουτόφραγκοι, που ως γνωστόν έτρωγαν χαρούπια όταν εμείς χτίζαμε Παρθενώνες κλπ, μνημονεύουν ακόμα με δέος τον Ευκλείδη. Μόνο που στην χώρα του Ευκλείδη, εμείς έχουμε πλέον νέα μαθηματικά και γεωμετρία, αυτά των δημοσίων έργων.

Τι να μας πει το γατάκι, ο Ευκλείδης, για την ευθεία και τον πιο σύντομο δρόμο! Ελάτε στην είσοδο του Κιλκίς, εκεί που οι νέοι φωστήρες του Γένους κατήργησαν την ευθεία προς Θεσσαλονίκη, δημιουργώντας μια σκωληκοειδή απόφυση και εν συνέχεια κάτι σαν τις στροφές του παχέος εντέρου για να καταλήξουμε να μπούμε στην Εθνική οδό Θεσσαλονίκης-Κιλκίς.

Έτσι χάρισαν σ’ όλους μια μαγευτική εμπειρία σαν σαλίγκαρο, αντί της ανιαρής ευθείας των πεντακοσίων μέτρων. Έχουμε δηλαδή στο Κιλκίς κάτι σαν οδικό, σύγχρονο μουσείο Γκουγκενχάιμ, εκείνο το κτίριο δηλαδή στη Νέα Υόρκη που στροβιλίζεται σαν σαλιγκάρι.

Έτσι πετύχαμε ένα εικαστικό θαύμα αγνοώντας τις ανοησίες του Ευκλείδη, που είναι όντως παρωχημένες μετά από 2500 χρόνια, ενώ ταυτόχρονα ωθήσαμε την οικονομία με τόννους τσιμέντου, μελετών και χρυσοφόρων αναθέσεων. Πέραν τούτου οδηγούμε την σύγχρονη γεωμετρία σε νέες ατραπούς, καθώς το αξίωμα του Ευκλείδη, δεν επιδέχεται απόδειξης.

Αυτό το ελεύθερο πνεύμα των αδούλωτων εργολάβων δεν το δέχεται αμάσητο, έτσι θα δοκιμάσουμε με τις στροφές και τους κύκλους, μήπως και έκανε λάθος η «αυθεντία». Ταυτόχρονα μπράβο και στους πολιτικούς μας, που ανιδιοτελώς, δίνουν την ευκαιρία στις κατασκευαστικές να δοκιμάσουν νέες μεθόδους.

Άλλωστε το Κιλκίς εδώ και χρόνια πρωτοπορεί καθώς εκείνο το ενοχλητικό, καταπράσινο με καταθλιπτικά κυπαρίσσια πάρκο, ανασκάφθηκε εξ’ αρχής, κατασκευάσθηκε με χιλιάδες τόννους τσιμέντου η πυραμίδα του Χέοπα για πίστα σκαίητ- μπόουρντ, κόπηκε ότι ήταν ζωντανό και τώρα γαλήνια, πράσινα νερά περιμένουν τα κουνούπια να τα αναστήσουν.

Έτσι η Ελλάδα μέσω του Κιλκίς έδωσε χείρα φιλίας στην Αίγυπτο ενώνοντας δύο πανάρχαιους πολιτισμούς μέσω των φαραωνικών έργων, τότε αυτοί με πέτρα, σήμερα εμείς με τσιμέντο.

Ταυτόχρονα το μίσος μας για κάθε είδους καταδυνάστευση και έλεγχο στο Κιλκίς προσλαμβάνει μια σχεδόν αναρχική μορφή οργάνωσης, καθώς συνεχίζουμε μόνοι απ’ όλη την Μακεδονία να μην έχουμε δικαστικό μέγαρο και αντ’ αυτού έχουμε κάτι σάπια διαμερίσματα, με τους κρατούμενους να μεταφέρονται για την ανάγκη τους σε παρακείμενα φιλόξενα καφενεία!

Υ.Σ. Αυτή η χώρα δεν σώζεται με τίποτα άμα λάχει να ουμ! Άρε Χάρρυ Κλυνν προφήτη.
* Δικηγόρος