Το πολιτικό χρονικό της χρονιάς που έφυγε στον νομό Κιλκίς

Γράφει ο Βαγγέλλης Αποστολίδης

Συνήθως στην τελευταία έκδοση κάθε έτους δημοσιεύουμε κατά παράδοση στον «Μ» ένα άρθρο, με βάση τα πρωτοσέλιδά του, για την πορεία του τόπου μας και τα γεγονότα που επέδρασαν σε αυτήν.

Μία παράδοση, την οποία δεν θα τηρήσουμε την εφετινή χρονιά, επιλέγοντας να ασχοληθούμε μόνον με τα πολιτικά ζητήματα, καθώς αυτή ήταν μία χρονιά γεμάτη από εκλογικές αναμετρήσεις, από τις οποίες προέκυψαν αλλαγές σε όλα τα επίπεδα, σε ό,τι αφορά τόσο στην κεντρική πολιτική σκηνή όσο και στην τοπική διοίκηση (α’ και β’ βαθμού).

Και τούτο, διότι, πέραν την αλλαγής σε κυβερνητικό επίπεδο με την άνοδο της Νέας Δημοκρατίας αυτοδύναμης στην διακυβέρνηση της χώρας, διαδεχθείσας την συγκυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ και ΑΝΕΛ, αλλαγές, όχι όμως με πολιτικό πρόσημο, είχαμε και στο αξίωμα των δημάρχων και στους δύο δήμους της περιφερειακής ενότητάς μας, δηλαδή Κιλκίς και Πολυκάστρου, με τα νεοδημοκρατικά στην προέλευση πολιτικά πρόσωπα των Δημήτρη Κυριακίδη και Κωνσταντίνου Σιωνίδη να διαδέχονται τα αντίστοιχης πολιτικής προέλευσης πρόσωπα των Δημήτρη Σισμανίδη και Χρήστου Γκουντενούδη αντιστοίχως.

Ακόμη και σε περιφερειακό επίπεδο, όπου θεωρητικώς δεν υπήρξαν αλλαγές, καθώς είχαμε την άνετη επανεκλογή του «γαλάζιου» Απόστολου Τζιτζικώστα ως περιφερειάρχη Κεντρικής Μακεδονίας, με τον Ανδρέα Βεργίδη να συνεχίζει στο αξίωμα του αντιπεριφερειάρχη, πρακτικώς υπήρξαν αλλαγές. Και μάλιστα όχι μόνον σε επίπεδο προσώπων στις θέσεις των περιφερειακών συμβούλων, με την εκλογή των Αναστασίας Σωτηριάδου από την παράταξη της πλειοψηφίας και του Μιχάλη Βιδιαδάκη από πλευράς της μειοψηφικής παράταξης του ΣΥΡΙΖΑ αλλά και σε επίπεδο αντιπεριφερειάρχη καθώς ο εκ Πλαγιάς αυτοδιοικητικός Ανδρέας Βεργίδης χρειάσθηκε να καταλάβει την πρωτιά σε σταυροδοσία και να ορισθεί στην συνέχεια με σχετική απόφαση του περιφερειάρχη στο αξίωμα του αντιπεριφερειάρχη Κιλκίς.

Αξίωμα το οποίο κατείχε επί μία τριετία περίπου και στην προηγούμενη περίοδο της περιφερειακής διακυβέρνησης, αλλά στην οποία «αναρριχήθηκε» μέσω ενδοπαραταξιακής διαδικασίας μετά την αδόκητη απώλεια του προκατόχου του Περικλή Κολότσιου, ο οποίος διετέλεσε επί σχεδόν μία διετία αντιπεριφερειάρχης Κιλκίς, χωρίς όμως την «βάσανο» της σταυροδοσίας.

Πολιτικά γεγονότα και εξελίξεις, τα οποία «σημάδεψαν» την χρονιά του 2019 την οποία αφήσαμε πίσω μας, όχι τόσο πολιτικώς, καθώς με εξαίρεση τον κ. Βιδιαδάκη, όλα τα προαναφερθέντα πολιτικά πρόσωπα προέρχονται από τον κυρίαρχο στο επίπεδο του νομού μας πολιτικό χώρο της Νέας Δημοκρατίας αλλά κυρίως σε επίπεδο προσώπων, όπως απέδειξε η πορεία των γεγονότων ιδίως για τον δήμο του Κιλκίς, όπου, παρά το μικρό χρονικό διάστημα, το οποίο έχει κυλήσει στην «κλειψύδρα» της νέας δημοτικής θητείας, έχουμε ήδη τρεις ανεξαρτητοποιήσεις δημοτικών συμβούλων, απάντων προερχομένων από την παράταξη του ηττημένου στον δεύτερο γύρο των δημοτικών εκλογών στις αρχές του περασμένου Ιουνίου Παύλου Τονικίδη.

Ένα «σκηνικό», το οποίο σε ένα βαθμό δεν ξενίζει, καθώς οι αλλαγές στον εκλογικό νόμο, τις οποίες είχε ψηφίσει η προηγούμενη κυβέρνηση, όπου μεταξύ άλλων προβλεπόταν η εκλογή δημοτικών συμβούλων με απλή αναλογική από τον πρώτο γύρο των εκλογών, αλλά και όσα θεσμοθέτησε η νέα επιχειρώντας να αμβλύνει τις δυσκολίες άσκησης διακυβέρνησης από ουσιαστικώς μειοψηφικές δημοτικές παρατάξεις, σε συνδυασμό με τις όποιες προσωπικές επιδιώξεις, ήταν πολύ πιθανόν ότι θα οδηγούσαν σε μία τέτοια εξέλιξη, σε ένα δημοτικό συμβούλιο – «μωσαϊκό», όπου ενδημούν ούτε λίγο ούτε πολύ έξι δημοτικές παρατάξεις.

Άλλωστε, ο απολύτως προσωποκεντρικός χαρακτήρας των δημοτικών εκλογών, στους περιφερειακούς δήμους όπου την κυρίαρχη θέση σε σχέση με τις πολιτικές και τα προγράμματα κατέχουν τα στελέχη των συνδυασμών, ήταν ότι θα ενίσχυε τάσεις αυτονόμησης, δημοτικών συμβούλων ακόμη και αν δεν υπήρχαν «αφορμές», όπως αυτή της προσχώρησης του κ. Τονικίδη στον κομματικό χώρο του ΣΥΡΙΖΑ, με δεδομένο ότι οι ανεξαρτητοποιημένοι δημοτικοί σύμβουλοι ανήκουν πολιτικά σε διαφορετικούς πολιτικώς χώρους.

Τα δεδομένα στον άλλο δήμο τον κατά πολύ μικρότερο σε έκταση και πληθυσμό, αυτόν της Παιονίας, ήσαν και εξακολουθούν να παραμένουν πολύ διαφορετικά, καθώς στις δημοτικές εκλογές «διαγκωνίσθηκαν» για τα πρωτεία ουσιαστικώς μόνον δύο δημοτικές παρατάξεις, όπως και την προηγούμενη φορά. Μόνον που τα αποτελέσματα διαμόρφωσαν αλλαγή του πολιτικού σκηνικού, με την μειοψηφία να μετατρέπεται σε πλειοψηφία και το ενδιαφέρον να επικεντρώνεται επί της ουσίας στον τρόπο άσκησης αντιπολιτεύσεως από πλευράς του πρώην δημάρχου Χρήστου Γκουντενούδη στον νυν Κωνσταντίνο Σιωνίδη.

Ένας τρόπος αντιπολίτευσης ιδιαιτέρως οξύς και «σκληρός» «με το καλημέρα» της διακυβέρνησης του δευτέρου, ο οποίος προκάλεσε και προκαλεί αίσθηση, όχι μόνον διότι δεν έρχεται ως απότοκο της προηγουμένης περιόδου, όταν οι ρόλοι των δύο ανδρών ήσαν αντίστροφοι, αλλά και διότι δεν είναι κάτι τόσο συνηθισμένο στα αυτοδιοικητικά δρώμενα σε τόσο πολιτικώς πρώιμο στάδιο, έχοντας μάλιστα πίσω της μία πρόσφατη λαϊκή ετυμηγορία με ένα αποτέλεσμα εξαιρετικώς δυσμενές, τηρουμένων των συνθηκών στον δυτικό δήμο της περιφερειακής μας ενότητας.

Εξ ίσου πρώιμη είναι η περίοδος για την εξαγωγή των όποιων συμπερασμάτων για την εν γένει πορεία και δράση των δημοτικών αρχών, καθώς το 2019 ήταν μία «κουτσουρεμένη» αυτοδιοικητική χρονιά, όπου τα περιθώρια δράσης των νέων διοικήσεων σε αρκετές περιπτώσεις, και κυρίως για τον δήμο Παιονίας, και όχι τόσο γι αυτόν του Κιλκίς, γιά τον οποίο σε ένα σημαντικό βαθμό μπορεί να διατυπώσει κανείς ότι υπήρξε συνέχεια της προηγούμενης, ήταν περιορισμένα, καθώς πολλοί κωδικοί είχαν εξαντληθεί από την απελθούσα διοίκηση.

Κάτι το οποίο, όμως, δεν θα υφίσταται για την νέα χρονιά του 2020, την οποία ετοιμαζόμαστε να υποδεχθούμε σε λίγα εικοσιτετράωρα, όπου η αποκλειστική ευθύνη θα βαρύνει εξ ολοκλήρου τις νέες δημοτικές αρχές, καθώς, εκτός των άλλων, θα έχει παρέλθει και ο απαραίτητος χρόνος προσαρμογής και εξοικείωσης όσων εμφανίσθηκαν για πρώτη φορά στον «στίβο» της τοπικής αυτοδιοίκησης και κλήθηκαν να υπηρετήσουν σε θέσεις ευθύνης.

Και στην κεντρική «σκηνή»
Αλλαγές, όπως προείπαμε, είχαμε και στο επίπεδο της κεντρικής πολιτικής σκηνής, με την άνοδο της Νέας Δημοκρατίας στην εξουσία, μετά την νίκη της στις βουλευτικές εκλογές στα μέσα του περασμένου Καλοκαιριού, με τις αλλαγές στην κοινοβουλευτική εκπροσώπηση του τόπου μας να περιλαμβάνουν πολιτική αλλαγή κατά το ένα τρίτο, σε ό,τι αφορά στην εκπροσώπηση κομμάτων, με τον σύνδεσμο της «Χρυσής Αυγής» εκτός Βουλής να «παραδίδει» την έδρα στο ΚΙΝΑΛ, και σε ό,τι αφορά στα πρόσωπα κατά τα δύο τρίτα, καθώς δίπλα στον «παλαιό» βουλευτή της Νέας Δημοκρατίας Γιώργο Γεωργαντά, προστέθηκαν αντί του Θόδωρου Παραστατίδη του ΣΥΡΙΖΑ και του Χρήστου Χατζησάββα του συνδέσμου της «Χρυσής Αυγής», ο οποίος δεν εκπροσωπείται πλέον στην Βουλή, δύο νέα πρόσωπα, τα οποία, όμως, έχουν αμφότερα βουλευτική εμπειρία: Η Ειρήνη – Ελένη Αγαθοπούλου για λογαριασμό του ΣΥΡΙΖΑ και ο Γιώργος Φραγγίδης για λογαριασμό του «Κινήματος Αλλαγής» (ΚΙΝΑΛ).

Με τον πρώτο εκ των τριών να επανακάμπτει και σε θέση κυβερνητικής ευθύνης ως υφυπουργός ενός νεοφανούς και κρίσιμου, για τα ελληνικά δεδομένα ουσιαστικώς υπουργείου, αυτού της ψηφιακής διακυβέρνησης, μιας και πρόκειται για έναν τομέα, όπου η χώρα μας καταγράφει σημαντική υστέρηση σε σχέση με τις υπόλοιπες της Ευρωπαϊκής Ενωσης.

Και για την κυβέρνηση και, βεβαίως, για τον εκπρόσωπο της πρακτικώς ισχύουν για το ζήτημα της αξιολόγησης τους αυτά τα οποία επισημάναμε πιο πάνω, και για τα στελέχη της τοπικής αυτοδιοίκησης, αν και σε ό,τι αφορά στον κ. Γεωργαντά, έχουμε λάβει ένα δείγμα γραφής περί τις προθέσεις για τα ζητήματα, που αφορούν στην περιφερειακή μας ενότητα, με την περίπτωση της ανέγερσης του δικαστικού μεγάρου και, κυρίως, της επιλογής μέσω του δήμου Κιλκίς, αυτό να ανεγερθεί στο οικόπεδο του πρώην μύλου Σαμαρά να έχει προκαλέσει τον μεγαλύτερο θόρυβο έως σήμερα, εξ αιτίας των αντιδράσεων οι οποίες προκλήθηκαν από διάφορες μειοψηφικές δημοτικές παρατάξεις σε σχέση με την εν λόγω επιλογή.

Σε κάθε περίπτωση το 2020 θα είναι ένας χρόνος πολιτικώς περισσότερο «καθαρός» και, ως εκ τούτου, πιό δόκιμος γιά δράση και αξιολογήσεις εφ’ όλων των θεμάτων, όπως, μεταξύ άλλων και αυτό το οποίο σχετίζεται με το τεράστιο ζήτημα του Μεταναστευτικού, και το οποίο σε ένα βαθμό επηρεάζει και τον νομό μας, καθώς στην περιοχή ευθύνης του λειτουργεί ένα μεγάλο κέντρο φιλοξενίας, στην Νέα Καβάλα, ενώ υπάρχουν ομάδες προσφύγων και αιτούντων ασύλου σε διάφορους αστικούς ιστούς όπως του Κιλκίς, Πολυκάστρου, Αξιούπολης, Σ.Σ. Μουριών, όπου εσχάτως είχαμε δύο θανάτους μεταναστών, των οποίων τα αίτια διερευνώνται από το αστυνομικό τμήμα Κιλκίς.

Άλλωστε και σε εθνικό επίπεδο τα δεδομένα για το 2020 αναμένονται ιδιαιτέρως κρίσιμα, καθώς οι εξελίξεις στο διεθνές γεωστρατηγικό πεδίο είναι σε έξαρση, ιδιαιτέρως στην Νοτιοανατολική Μεσόγειο και τα Βαλκάνια, κατά τα φαινόμενα, και οι προκλήσεις μέσα στην επόμενη χρονιά θα είναι πολυεπίπεδες και πολλαπλές.