ΤΟ ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΤΗΣ ΑΝΕΓΕΡΣΕΩΣ ΤΟΥ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΟΥ ΤΟΥ ΚΙΛΚΙΣ

Το απόγευμα του Σαββάτου 16 Νοεμβρίου 2024, ύστερα από κάλεσμα του Ιατρικού Συλλόγου Κιλκίς και της Ομάδας Παρέμβασης Κιλκίς (ΟΠΑΚ) πραγματοποιήθηκε στο συνεδριακό κέντρο του δήμου Κιλκίς, μεγάλη συγκέντρωση φορέων και πολιτών με αίτημα:

Την κατασκευή νέου νοσοκομείου στο Κιλκίς. Παρόλο που η πρόεδρος του ΟΠΑΚ, που συντόνιζε τη συζήτηση ζήτησε από τους ομιλητές να τοποθετηθούν μόνο στο κτιριακό πρόβλημα του νοσοκομείου.

Ορισμένοι επεκτάθηκαν και σε άλλα θέματα, με αποτέλεσμα να προκληθούν αντιπαραθέσεις, κυρίως όταν έγινε αναφορά στο ιστορικό της ανέγερσης του νοσοκομείου, χωρίς να μνημονευθεί το όνομα του οραματιστή νομάρχη Χρήστου Δρέλλια, ο οποίος αναλαμβάνοντας τα καθήκοντά του, την άνοιξη του 1936, έθεσε αμέσως υψηλούς στόχους, στους οποίους, παρά τις δύσκολες συγκυρίες της εποχής εκείνης κατάφερε, με τη βοήθεια των συνεργατών του και την υλική συμπαράσταση του συνόλου των κατοίκων του νομού, να τους υλοποιήσει.

Την παράλειψη αυτή επεσήμαναν με παρεμβάσεις τους, ο αντιπρόεδρος της Βουλής, βουλευτής Κιλκίς Γιώργος Γεωργαντάς και η πρώην νομαρχιακή και δημοτική σύμβουλος, πολιτεύτρια με ενεργό πολιτική δράση Καλλισθένη Πάκα που μετείχαν στη συγκέντρωση, ενώ και ο πρώην πρόεδρος του δημοτικού συμβουλίου Γιάννης Τσογγίδης, με ανάρτηση στην ιστοσελίδα του αναφέρει ότι η παραπάνω συγκέντρωση είχε κομματικούς αντικυβερνητικούς σκοπούς η δε παράλειψη αναφοράς του ονόματος του οραματιστή νομάρχη Χρήστου Δρέλλια, είναι απόρροια μισαλλοδοξίας.

Η συγκέντρωση, που είχε διάρκεια περίπου 2,5 ώρες, έληξε με την έκδοση ομόφωνου ψηφίσματος: «ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΜΕΣΗ ΚΑΙ ΕΠΙΤΑΚΤΙΚΗ ΑΝΑΓΚΗ ΑΝΕΓΕΡΣΗΣ ΝΕΟΥ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΟΥ ΣΤΟ ΚΙΛΚΙΣ».

Επειδή στις συζητήσεις κατά την προαναφερθείσα συγκέντρωση, έγινε αναφορά στην ανέγερση του πρώτου νοσοκομείου του Κιλκίς, η θεμελίωση του οποίου έγινε το έτος 1936 και η εγκαινίασή του, δύο χρόνια αργότερα, από τον πρωθυπουργό Ιωάννη Μεταξά, δεν μνημονεύτηκε το όνομα του οραματιστή και δημιουργικού νομάρχη, ίσως από άγνοια αλλά και για οποιοδήποτε άλλο λόγο, παραθέτουμε σχετικό απόσπασμα από βιβλίο του μακαριστού Στ.Τέτουλα, επίτιμου διευθυντή του υπουργείου Εσωτερικών, που την περίοδο ανέγερσης του νοσοκομείου, υπηρετούσε στη νομαρχία Κιλκίς ως διοικητικός υπάλληλος, για να γνωρίζουν οι νεότερες γενιές των Κιλκισιωτών και οι «νεοκιλκισιώτες» την ιστορία της πόλης μας, και τις αντίξοες συνθήκες κάτω από τις οποίες οι πρόγονοί μας αγωνίστηκαν και δημιούργησαν τις απαραίτητες υποδομές, για να γίνει το μικρό Κιλκίς, μία σύγχρονη αστική πόλη, με πολεοδομικό σχέδιο, κτίρια, δρόμους κλπ.. Το προαναφερθέν βιβλίο, κυκλοφόρησε πριν από σαράντα περίπου χρόνια με τίτλο:

«35 ΧΡΟΝΙΑ ΣΤΗΝ ΥΠΗΡΕΣΙΑ ΤΟΥ ΡΩΜΕΪΚΟΥ».

Γράφει λοιπόν ο συγγραφέας του βιβλίου ότι στις παραμονές του εορτασμού της επετείου απελευθερώσεως του Κιλκίς το 1936 ήρθε ο νέος νομάρχης (Δρέλλιας). Από την πρώτη στιγμή πληροφορήθηκε ότι η πόλις του Κιλκίς υπέφερε από νερό και δήλωσε ότι αν σ΄ένα χρόνο μέσα δεν λύσει το πρόβλημα αυτό θα παραιτηθεί από νομάρχης…

Με ταχύτατο ρυθμό γένηκαν οι εργασίες κι έτσι επάνω στο χρόνο ήρθε το νερό από το Γαλλικό ποταμό. Αν το σκεφθεί κανένας ήταν μεγάλο πράγμα αυτό, που υπό ομαλή διαδικασία θα απαιτούσε τρία χρόνια τουλάχιστον για να γίνει.

Ενθουσιασμένος ο Δρέλλιας απ΄την επιτυχία του αυτή συνέλαβε τη σκέψη να αναγείρει το πρότυπο Νοσοκομείο στο Κιλκίς πράγμα που το πέτυχε κι αυτό. Πάσχισε και κουράστηκε πολύ ο άνθρωπος αυτός για την ανέγερση του μεγαλοπρεπούς αυτού νοσοκομείου. Το τι έρανοι σε χρήμα και είδη γεωργικών προϊόντων κυρίως καπνά, επακολούθησαν σ΄ολόκληρο το νομό, δεν λέγεται. Νυχθημερόν έτρεχε στα χωριά του Κιλκίς και με το χαρακτηριστικό χιούμορ που τον διέκρινε κατώρθωσε να συγκεντρώσει τρία εκατομμύρια της εποχής εκείνης.

Τελείωσαν οι κτηριακές εγκαταστάσεις αλλά χρειαζότανε για να λειτουργήσει και ο τεχνικός εξοπλισμός γενικά. Ρώτησε για τιμές στην αγορά της Θεσσαλονίκης και απεφάσισε να γίνει η προμήθεια στο Παρίσι όπου οι τιμές ήταν ασύγκριτα χαμηλότερες. Στο Κιλκίς κείνη την εποχή υπηρετούσε νομοκτηνίατρος ο Νίκος Ασπιώτης, καθηγητής σήμερα στο Πανεπιστήμιο της Θεσσαλονίκης. Είχε πάρει εκπαιδευτική άδεια και βρισκόταν στο Παρίσι. Έρχεται μαζί του σε επικοινωνία και ξεκινά για το Παρίσι.

Βρέθηκαν στο Παρίσι, κι άρχισε η επίσκεψις των εργοστασίων που πωλούσαν τα είδη αυτά που χρειάζονταν. Με χίλια δύο παζάρια τελικώς κατέληξαν στο διευθυντή του εργοστασίου για τον τελικό λογαριασμό. Τους δέχτηκε φυσικά φιλοφρονέστατα, και σε λίγο άπλωσε χαμογελαστός το φακελλάκι με τη σχετική προμήθεια. «Pourvous», λέγει στον Δρέλλια. Ο νομάρχης έκανε ότι δεν κατάλαβε και όταν ο Γάλλος τον εξήγησε, ο Δρέλλιας απήντησε: Είμαι ανύπανδρος, σκυλιά, παιδιά δεν έχω.

Το άπαν για μένα στη ζωή μου είναι αυτό το νοσοκομείο, γι΄αυτό σε παρακαλώ να κάνης ανάλογη έκπτωση στο λογαριασμό. Ξαφνιάστηκε ο διευθυντής, για την σπάνια αυτή περίπτωση γενναιοδωρίας και με συγκίνηση δήλωσε ότι εκτός της εκπτώσεως που θα έκαμνε στο τιμολόγιο, η εταιρία θα αναλάβει και τα έξοδα της μεταφοράς, και πέραν αυτού και την καταβολή εξ ιδίων, των δασμών. Έτσι τα μηχανήματα και τα ιατρικά εργαλεία έφθασαν στο Κιλκίς, σε τιμή αφάνταστα φτηνή.

Αυτά μου τα διηγήθηκε ο καθηγητής Ασπιώτης που παρακολούθησε προσωπικά την όλη υπόθεση στο Παρίσι. Για να τελειώσει το νοσοκομείο αυτό και να λειτουργήσει, χρειάσθηκαν μεγάλες προσπάθειες και διάφοροι συνδυασμοί, παζαρλίκια που κατά σύστημα έκανε προσωπικά ο Δρέλλιας με όλους τους συναλλασόμενους με το γνωστό χιούμορ.

Σίγουρα αν η ανέγερσις μέχρι τη λειτουργία του, έπαιρνε το γνωστό τρόπο των δημοπρασιών και των νομίμων διατυπώσεων η όλη δαπάνη θα ήταν διπλάσια, ίσως και παραπάνω. Γι΄αυτό τον λόγο άλλωστε δεν προέκυψαν ψίθυροι και ζητήματα.

Αυτός υπήρξε ο ακάματος και δυναμικός άνδρας, ο νομάρχης Δρέλλιας. Είχε μεγάλη ανθρωπιά, ανιδιοτέλεια, μεγαλοπρέπεια και αξιοπρέπεια. Αν ζούσε ο μακαρίτης άλλη θα ήταν η όψη του νομού Κιλκίς που ήταν η αγάπη του, η αδυναμία του.

Το γεγονός ότι ο υπάλληλος της νομαρχίας Στ.Τέτουλας, είχε διαφορετική πολιτική ιδεολογία από εκείνη του προϊσταμένου του νομάρχη Χρήστου Δρέλλια, δεν τον επηρέασε να γράψει την αλήθεια, όπως τη γνώρισε. Έγραψε λοιπόν για τον Δρέλλια «ομολογώ ότι υπήρξε ένας δυναμικός νομάρχης, με σπάνιο ρεαλιστικό πνεύμα.

Προσωπικότης σωστή. Θετικός, με σταθερό χαρακτήρα και ήθος προ πάντος ανιδιοτελής και με μεγαλοπρέπεια χουβαρντάδικη σε όλες του τις εκδηλώσεις». Οραματιστής και πρωτεργάτης λοιπόν στην ανέγερση του νοσοκομείου, ο τότε νομάρχης Χρήστος Δρέλλιας που με το προσωπικό του παράδειγμα ενέπνευσε τους προγόνους μας και τους οδήγησε σε έργα ευποιίας όπως ήταν η ανέγερση του νοσοκομείου, στην οποία συνέβαλαν τα μέγιστα, με προσφορά εθελοντικής εργασίας και χρηματικών ποσών.