Οι θεσμοί πρέπει να «θωρακίζονται» με κύρος, γιά να μην μπορεί να «παίζει» κανείς με αυτούς
Πηγή εικόνας : http://www.newsfilter.gr/
Από το «ναι σε όλα» της κυβέρνησης Παπανδρέου και της συγκυβέρνησης Σαμαρά παρατηρώ τον τελευταίο καιρό, ότι οδηγούμαστε στο «όχι σε όλα» με την ελπίδα της δημιουργίας κυβέρνησης από τον κ. Τσίπρα. Μια τακτική, που στο παρελθόν έχει ακολουθήσει και η ΝΔ, με αποτελέσματα που δεν την ευνόησαν καθόλου. Το αντίθετο μάλιστα. Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν φαίνεται να ενδιαφέρεται για την αποτυχία της τακτικής αυτής, και την έχει υιοθετήσει σαν κεντρική του γραμμή. Μάλιστα, το «όχι» φτάνει σε επίπεδα γραφικότητας ΚΚΕ μερικές φορές!
Πρωταρχικός στόχος της αξιωματικός αντιπολίτευσης είναι να οδηγηθεί η χώρα σε εκλογές, και αφού βλέπουν τον πρωθυπουργό να έχει καθήσει για τα καλά στον πρωθυπουργικό θώκο, είπαν να στραφούν στον Πρόεδρο της Δημοκρατίας. Η θητεία του Καρόλου Παπούλια τελειώνει, και η Βουλή θα κληθεί να εκλέξει τον νέο πρόεδρο της δημοκρατίας για τα επόμενα πέντε χρόνια. Η εκλογή του χρειάζεται τα δύο τρίτα των βουλευτών, και σε περίπτωση που δεν βρεθούν ούτε οι διακόσιοι στο πρώτο γύρο αλλά και ούτε οι 180 έπειτα, διαλύεται το σώμα της Βουλής.
Με αυτό το «όχι σε όλους» πορεύεται έως σήμερα ο κ. Τσίπρας, έχοντας σταθερά στραμμένο το βλέμμα του στις εκλογές. Αυτό το «όχι σε όλους», όμως, είναι τουλάχιστον άκομψο. Όταν πρόκειται για πρόσωπα και για έναν θεσμό όπως αυτός του Προέδρου της Δημοκρατίας, δεν μπορείς να μην δείχνεις τον πρέποντα σεβασμό. Δεν μπορείς να χρησιμοποιείς έναν τέτοιο θεσμό, επειδή πιστεύεις ότι θα δοξαστείς πηγαίνοντας σε εκλογές.
Τώρα ίσως να σκεφτείτε, «καλά εδώ γίνονται τόσα και υποφέρει ο κόσμος τα πάνδεινα, και αυτός γράφει για την σημασία του Προέδρου της Δημοκρατίας, που σε τελική ανάλυση δεν κάνει και τίποτε». Το τελευταίο είναι αυτό, που θα πρέπει να αλλάξει. Θα πρέπει να σταματήσει ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας να είναι ένα διακοσμητικό καλοπληρωμένο αξίωμα και να πάρει το ρόλο που του αρμόζει. Πώς θα γίνει αυτό; Κατ’ αρχάς με την εκλογή του Προέδρου της Δημοκρατίας από το σύνολο του εκλογικού σώματος, και όχι από τριακόσιους ανθρώπους. Στην συνέχεια θα πρέπει να δοθεί σε αυτόν τον θεσμό η σοβαρότητα και η ευθύνη που του αρμόζει. Να μπορεί να παρεμβαίνει στον τρόπο, με τον οποίο η χώρα κυβερνάται, και η γνώμη του να είναι σημαίνουσα. Επίσης, ο κάθε Έλληνας θα πρέπει να έχει το δικαίωμα να αποκτήσει αυτόν τον τίτλο, και όχι να προέρχεται απαραιτήτως από τον πολιτικό κόσμο της χώρας.
Έτσι ο κ. Τσίπρας και ο κάθε κ. Τσίπρας δεν θα μπορεί να παίζει με έναν τέτοιο θεσμό, για μικροκομματικούς λόγους. Και αν τολμήσει κάποιος να το κάνει θα υποστεί τις συνέπειες του κόσμου, αφού πρώτα ο θεσμός του Προέδρου της Δημοκρατίας έχει αποκτήσει την αίγλη και το σεβασμό που του αρμόζει.
