Τότε που το τραγούδι «μιλούσε» στην καρδιά

Πηγή εικόνας : http://www.hit-channel.com/

Λίγες ημέρες πριν είχα την χαρά να παρευρεθώ σε μια συναυλία ενός συγκροτήματος λίγο διαφορετικού από την εποχή μας. Το συγκρότημα των 60s, οι «Τσαρμς» ενώθηκαν για μία πολύ όμορφα βραδιά. Ένα ταξίδι όπου οδηγοί ήταν ο Τέρης Ιερεμίας (τραγούδι, πλήκτρα), Κωστής Νικολόπουλος (κιθάρα), Γιώργος Στρατής (ντραμς) και ο Γιάννης Σαρόγλου (τραγούδι, μπάσο) που αντικαθιστά τον Μάικ Ροζάκη ο οποίος από το 2009 μας τραγουδά από ψηλά.

Βλέποντας το κοινό ήταν όπως το περίμενα. Ηλικίες που το εύρος τους κυμαίνονταν από 40 έως και 60+ χρονών. Όπως και τα μέλη του συγκροτήματος που πλέον περνούν την τρίτη ηλικία της ζωής τους. Καθώς ξεκίνησε η συναυλία όλα όσα σκεφτόμουν για την ηλικία και την απόδοση της φωνής των ανθρώπων αυτών, χάθηκαν. Φωνές σωστές και παίξιμο που απολάμβαναν κάθε στιγμή του, οι «Τσαρμς» έδωσαν ρέστα και μας γύρισαν στο παρελθόν με το “τρελλοκόριτσο” τους. Με πάθος και όρεξη που θα πω και ας καταντήσω γραφικός, θα ζήλευαν πολλοί νέοι στην εποχή μας!

Αλλά και ο κόσμος ήταν διαφορετικός από τις συναυλίες της δικής μας γενιάς. Όχι μόνο ηλικιακώς αλλά και στον τρόπο διασκέδασης. Είδα ανθρώπους να σηκώνονται και να χορεύουν με πάθος, τραγούδια που τότε χόρευαν στις «ντισκοτέκ» και …έκαναν «καμάκι». Τραγούδια που τους θύμιζαν τα ανέμελα χρόνια, τα οποία μπορεί να μην ήταν πλουσιοπάροχα αλλά ήταν αθώα και ρομαντικά. Ήταν τα χρόνια που τα όνειρα τους, τους έδιναν δύναμη να παλεύουν για να τα πραγματοποιήσουν.

Ένα κοινό που έχει περάσει τα δεύτερα άντα και τα πρώτα ήντα «ξεσάλωνε» όπως τότε! Και ήταν τόσο όμορφο να βγαίνει η ανεμελιά ανθρώπων που μέσω της μουσικής έρχονται πιο κοντά και βγάζουν όμορφα συναισθήματα. Διότι ταξίδεψαν μέσω της μουσικής στην ηλικία της νιότης και του ρομαντισμού. Και μη μου πείτε ότι τότε δεν ήταν πιο ρομαντικά τα πράγματα! Από το απλό «καμάκι» μέχρι την έκφραση της αγάπης, όλα ήταν πιο τρυφερά. Υπήρχε ένα άτυπο «πρωτόκολλο» πραγμάτων που επιτρέπονταν και πραγμάτων που απαγορόνταν να γίνουν. Διότι τότε υπήρχε σεβασμός.

Το παραπάνω φαίνεται και από την ίδια τη μουσική του συγκροτήματος αλλά και γενικότερα εκείνης της εποχής. Ερωτικά τραγούδια, που μιλάνε για έρωτα, και όχι για θανάτους, για τσιγάρα και για οτιδήποτε άλλο μπορεί να πληγώσει… ανεπανόρθωτα. Η πλειοψηφία των τραγουδιών τότε «μιλούσε» για τα συναισθήματα του ερωτευμένου και όχι για πόνο και «θυσίες».

Για αυτό ας ανατρέξουμε στη μουσική των 60s και 70s και ας υιοθετήσουμε τον τρόπο συμπεριφοράς και διασκέδασης εκείνης της εποχής. Εκείνων των ανθρώπων. Εκείνων των συναισθημάτων