ΤΑ ΤΥΡΙΑ ΚΑΙ ΟΙ ΕΚΛΟΓΕΣ

Και είπεν ο πρωθυπουργός από το βήμα του Κοινοβουλίου, βλοσυρός και δήθεν αγανακτισμένος, κατακεραυνώνοντας την δήθεν Αντιπολίτευση: «Σταματήστε να λέτε ανερυθρίαστα ψέματα και για τις συγκρίσεις των τιμών. Γιατί άκουσα τον αρχηγό σας να μας λέει πόσο κάνει η φέτα, ότι η φέτα, λέει, στην Ελλάδα είναι ακριβότερη. Σύμφωνα με τα τελευταία στοιχεία είναι 6,28». Τι το ‘θελε και το ‘πε αυτό το 6,28 ο χριστιανός κι άρχισε το πανηγύρι. Κοτζάμ πρωθυπουργός και μάλιστα άριστος να μην μπορεί να ξεχωρίσει το κιλό από το μισόκιλο που αντιστοιχεί σ’ αυτήν την τιμή; Και η πρωθυπουργική αυτή γκάφα – έτσι παρουσιάστηκε- έγινε ψωμοτύρι στα χείλη της αντιπολίτευσης και μεταξύ «τυρού και αχλαδιού» άρχισαν όλοι να μιλάνε για τα τυριά και το πόσα αχλάδια έχει ο σάκος που θα φανεί στις εκλογές.

Το γιατί ξεσηκώθηκε όλος αυτός ο ντόρος με την πρωθυπουργική αναφορά στο μισόκιλο αυτό ειλικρινά δεν το κατάλαβα. Πού έκανε λάθος ο πρωθυπουργός της καρδιάς μας; Μήπως όλα τα πράγματα σ’ αυτή τη χώρα δεν έχουν σαν κοινό παρανομαστή το «μισό»; Μισθός να φθάνει μέχρι το μισό μήνα, κάθε βλάκας και μισός να γίνεται υπουργός, βλαμμένοι να δολοφονούν ή να κακοποιούν το «έτερον ήμισυ», πατρίδα που θα μείνει μισή μετά τις «Πρέσπες του Αιγαίου»; Και τι τους πειράζει όλους αυτούς που ξιφουλκούν κατά του Κούλη αν αλλάξουν τα μέτρα και τα σταθμά και ως μονάδα μέτρησης του βάρους καθιερωθεί το ½ του χιλιογράμμου; Μήπως πρόκειται ν’ αγοράσει κανείς από τους σύγχρονους πληβείους ολόκληρο κιλό φέτα; Άντε κανένα κομματάκι ν’ αγοράσει, πιο μικρό κι απ’ αυτό που έβαζαν παλιά για δόλωμα στη φάκα για τα ποντίκια. Και υποτεθείσθω ότι έκανε κάποιο λάθος ο Κούλης, αυτό το λάθος οι χειμαζόμενοι από την ακρίβεια ψηφοφόροι δεν θα το καταλάβαιναν, δε θα τον μαύριζαν στις δημοσκοπήσεις;

Η αλήθεια είναι ότι η συμπεριφορά των ψηφοφόρων είναι ολίγον τι ανεξήγητη, γι’ αυτό και θα επιχειρήσω να την αναλύσω με γνώμονα τις λίγες γνώσεις που έχω για την παραδοσιακή παρασκευή των τυριών.

Τα τυριά ως προς τη σύστασή τους διακρίνονται σε μαλακά και σκληρά. Τα μαλακά τυριά παρασκευάζονται με σύντομη κατεργασία, συγκρατούν μέσα στη μάζα τους το νερό και ωριμάζουν γρήγορα. Σε αυτά ανήκουν η φέτα, το τουλουμοτύρι, ο τελεμές. Το κυριότερο μειονέκτημα των μαλακών τυριών είναι ότι δεν διατηρούνται επί μακρόν παρά μόνο κατόπιν ειδικής εργασίας μέσα σε ψυγεία. Τα σκληρά τυριά παρασκευάζονται με παρατεταμένη κατεργασία περιέχουν πολύ λίγο νερό διατηρούνται όμως επί μακρόν. Στα σκληρά τυριά ανήκουν το κεφαλοτύρι, η γραβιέρα, το κασέρι. Ομοίως οι ψηφοφόροι διακρίνονται σε «μαλακούς» και «σκληρούς». Οι μαλακοί κατασκευάζονται με σύντομη κατεργασία και δεν διατηρούνται επί μακρόν στον ίδιο πολιτικό χώρο, ενώ οι «σκληροί» δημιουργούνται με παρατεταμένη κομματική διεργασία εξ απαλών ονύχων και δεν είναι «υδαρείς» ως προς την πολιτική τους συνείδηση. Η διάκριση ισχύει και για κάποια από τα πολιτικά κόμματα τα οποία προσομοιάζουν με είδη τυριών όπως τα μουχλιασμένα ιδεολογικά σαν το τυρί ροκφόρ διάστικτο από τη χαρακτηριστική μπλε μούχλα, τα διάτρητα από τις σχέσεις τους με τους ισχυρούς του χρήματος σαν τα γεμάτα οπές ελβετικά τυριά Έμενταλ, τα φασιστικά που αν μεγεθυνθούν θ’ ανοίξει ο ασκός του Αιόλου σαν το τουλουμοτύρι που παρασκευαζόταν σε ασκούς από κατσικίσιο δέρμα.

Οι πρώτες ύλες για την παρασκευή των τυριών ήταν το γάλα, η πυτιά, το αλάτι. Το γάλα που χρησιμοποιούνταν κατά σειρά προτίμησης ήταν πρόβειο, αγελαδινό, κατσικίσιο, βουβαλίσιο. Σήμερα, οι ψηφοφόροι ενός εκάστου κόμματος χαρακτηρίζουν τους αντιθέτους με τις κατηγορίες των ζώων από τις οποίες προέρχεται το γάλα, με συνηθέστερες τα «πρόβατα» και τα «γίδια», τα οποία διαβιούν σε κομματικό μαντρί και τρέφονται όχι με τριφύλλι ή βρώμη αλλά με κουτόχορτο, το οποίο δεν υπάρχει στη φύση αλλά παρασκευάζεται στα τηλεοπτικά στούντιο. Υπάρχει και ο χαρακτηρισμός στην ποντιακή «τα βούδε», τα οποία όμως δεν ανήκουν στην κατηγορία των γαλακτοφόρων ζώων.

Η «πυτιά» ή «μαγιά» με την οποία γίνεται η πήξη του γάλακτος βρίσκεται στα στομάχια των μικρών ζώων τα οποία είναι ακόμη στο στάδιο του θηλασμού. Στην περίπτωση των πολιτικών η μαγιά κληροδοτείται από συγγενικά πρόσωπα που έχουν διατελέσει πρωθυπουργοί, υπουργοί, βουλευτές κλπ γι’ αυτό και δεν είναι λίγοι οι πολιτικοί αστέρες που πρωταγωνιστούν στο δημόσιο βίο «κληρονομικώ δικαίω».

Ο παλιοί τυροκόμοι έριχναν το γάλα σε ένα μεγάλο χάλκινο καζάνι στο στόμιο του οποίου τοποθετούσαν ένα «τουλπάνι» στο οποίο κατακάθονταν τα ξένα σώματα που αιωρούνταν στο γάλα. Μετά θέρμαιναν το γάλα και έριχναν την πυτιά αργά – αργά ανακατεύοντας ταυτόχρονα με μια ξύλινη σπάτουλα ώστε η πυτιά να διασκορπιστεί καλά μέσα στο γάλα. Αυτοί που καθορίζουν στο πού θα στραφεί η πολιτική ζωή έχουν τοποθετήσει ένα μιντιακό τουλπάνι το οποίο κατακρατά ως ξένο σώμα κάθε τι το αριστερό και ανακατεύουν με την κουτάλα τις ιδέες του συντηρητισμού ώστε να διασκορπιστούν σε όλη την κοινωνία.

Μετά τη διαίρεση του τυροπήγματος ακολουθούσε η αποβολή του τυρογάλακτος, που ήταν ταχύτερη όταν η θερμοκρασία ήταν ψηλότερη. Στην πολιτική το ρόλο του ορρού (τυρόγαλα) παίζει η κοινή λογική, η οποία αποβάλλεται γρηγορότερα με την τεχνητή άνοδο των ενδείξεων του πολιτικού θερμομέτρου και με την απειλή «θερμών επεισοδίων» με τη γείτονα χώρα ώστε να δημιουργούνται φοβικά σύνδρομα και οι ψηφοφόροι να μην αντιδρούν.

Η πίεση του τυριού γινόταν πάνω σε ξύλινους πάγκους που η επιφάνεια τους είχε ανοξείδωτη τσιγκολαμαρίνα όπου ο τυροκόμος τοποθετούσε τετράγωνα ξύλινα πλαίσια. Μέσα σε αυτά άπλωνε την «τσαντήλα» με το τυρόπηγμα που έπαιρνε το σχήμα του πλαισίου. Από πάνω τοποθετούσε ξύλινα καπάκια και πάνω στα καπάκια τοποθετούσε κάποιο βάρος, που συνήθως ήταν τενεκέδες τυριού. Στην πολιτική οι ψηφοφόροι τοποθετούνται σε καλούπια για να πάρουν το σχήμα που επιθυμούν οι κυβερνώντες και πάνω τους τοποθετούν διάφορους πολιτικούς τενεκέδες που τους συμπιέζουν μέχρι να ξεζουμιστούν εντελώς.

Τα τυριά, τέλος, τόσο στη φάση της παρασκευής τους όσο και κατά το χρόνο της διατήρησής τους πάθαιναν διάφορες αρρώστιες, με πιο συνηθισμένες το «φούσκωμα», το «σκάσιμο», το «άναμμα». Το ίδιο παθαίνουν και πλείστοι των ψηφοφόρων που φουσκώνουν και ξεφουσκώνουν για την επιλογή που έκαναν, που είναι έτοιμοι να σκάσουν από το κακό τους γιατί επανέλαβαν το ίδιο λάθος, που ανάβουν από το θυμό για την αντιμετώπιση που έχουν απ’ αυτούς που εμπιστεύθηκαν να τους εκπροσωπήσουν, αλλά μετά την απομάκρυνση από την κάλπη ουδέν λάθος αναγνωρίζεται.