Αρθρογραφία

Σε κάθε απολογισμό υπάρχουν και ελλείμματα και περισσεύματα

Τελευταία ημέρα της χρονιάς και καθώς φτάσαμε στο κατώφλι του 2014 σκεφτόμαστε τις στιγμές του 2013. Είτε μέσα στο μυαλό μας, είτε καταγράφοντας σε χαρτί τα θετικά και τα αρνητικά της χρονιάς, που αποχαιρετάμε, οι περισσότεροι κάνουμε τον απολογισμό μας.
Πόσους στόχους, που θέσαμε πέρυσι τέτοιο καιρό καταφέραμε να πραγματοποιήσουμε; Πόσα απωθημένα μας έμειναν και μεταφέρονται στην κατάσταση των επιθυμιών μας για τη χρονιά που έρχεται; Τέτοιες είναι οι σκέψεις του απολογισμού και ακόμη περισσότερες. Όπως για παράδειγμα τι ήταν αυτά που κερδίσαμε και αυτά που χάσαμε την χρονιά αυτή. Οι άνθρωποι που χάθηκαν από τη ζωή μας μέσα στην χρονιά αξίζουν μια ευκαιρία για να ξαναμπούν ή μας καταπίεζαν όλο αυτό τον καιρό που τους είχαμε δίπλα μας; Οι άνθρωποι που μπήκαν στην ζωή μας αξίζουν να έχουν ένα κομμάτι του εαυτού μας; Κάναμε φιλίες ζωής; Μήπως βρήκαμε το παντοτινό μας άλλο μισό; Είμαστε εν τάξει απέναντι στις κάθε είδους σχέσεις μας;
Σκέψεις και για όλα τα άσχημα που μας συνέβησαν. Μάθαμε από λάθη, που κάναμε; Ζητήσαμε συγγνώμη από ανθρώπους, που πληγώσαμε ή στενοχωρήσαμε, είτε άθελα είτε ηθελημένα; Πήραμε μαθήματα ζωής από τις κακοτοπιές που συναντήσαμε; Μάθαμε να είμαστε πιό προσεκτικοί, αν συναντήσουμε ξανά παρόμοιες καταστάσεις; Βγήκαμε δυνατότεροι από δοκιμασίες που κληθήκαμε να αντιμετωπίσουμε; Είδαμε ποιοι είναι πραγματικά δίπλα μας σε δύσκολες καταστάσεις;
Πιστεύω, βεβαίως, ότι οι καλοί φίλοι δε φαίνονται μόνο στις δύσκολες καταστάσεις αλλά και στις ευτυχισμένες στιγμές. Είναι εύκολο κάποιος να είναι δίπλα μας από συμπόνια αλλά είναι πολύ δύσκολο να μπορεί να δεχθεί την χαρά και την ευτυχία μας και να την κάνει και δική του. Και εννοείται, ότι αυτά που μας μένουν και πρέπει να μας μένουν, είναι οι στιγμές ευτυχίας και γαλήνης που νιώσαμε. Αυτές οι στιγμές είναι, πιστεύω, και εκείνες με τα πιο έντονα συναισθήματα. Εκείνες οι στιγμές που νιώσαμε ότι μας αγαπούν, ότι είμαστε ξεχωριστοί, ότι έχουμε δίπλα μας ανθρώπους στους οποίους ξέρουμε, ότι μπορούμε να βασιστούμε.
Και αν μετά από όλες αυτές τις σκέψεις και τις αναζητήσεις σας λείπει κάτι, τώρα είναι η καταλληλότερη ευκαιρία να ζητήσουμε συγγνώμη και να ζητήσουμε ευκαιρίες. Αν πάλι περισσεύει κάτι στον απολογισμό μας, τότε να θυμάστε πως δεν είναι ανάγκη να το κουβαλήσουμε μαζί μας και τη καινούργια χρονιά. Κρατήστε αγαπημένες συνήθειες και ανθρώπους και βάλτε νέους στόχους. Και μην παραμελείτε τα όνειρα σας. Είναι αυτά που στις δυσκολίες θα σας δίνουν δύναμη για να συνεχίσετε να παλεύετε μέχρι να τα πραγματοποιήσετε.

Περισσότερα

Δυσαναπλήρωτο κενό….

Πριν πέντε χρόνια, στις 8 Δεκεμβρίου 2019, σύσσωμη η κοινωνία της Αξιούπολης μαζί με δεκάδες συναδέλφους σιδηροδρομικούς και φίλους από […]

ΤΟ ΚΙΛΚΙΣ ΠΡΙΝ ΑΠΟ 200 ΧΡΟΝΙΑ

Στον πρόλογο του βιβλίου μου «ΧΡΟΝΙΚΟ ΤΟΥ ΚΙΛΚΙΣ 1913-1940» σημείωνα: «Εκατό χρόνια μετά την απελευθέρωση του Κιλκίς, η ιστορία της […]

Δείτε ακόμα