Τα πάθη του ΣΥΡΙΖΑ από ανθρώπους του στο Κιλκίς
Γράφει ο Γιώργος Περπερίδης
Σε λιγότερο από 15 ημέρες ο ελληνικός λαός γυρίζει σελίδα και με την ψήφο του εναποθέτει τις ελπίδες του στην Αριστερά και συγκεκριμένα στον ΣΥΡΙΖΑ.
Πρόκειται για μια ιστορική καμπή στην ιστορία της χώρας μας, όπου η Αριστερά στο σύνολό της δεινοπάθησε από τα γνωστά σύνδρομα της κυριαρχίας συντηρητικών πολιτικών στην Ελλάδα.
Όμως την αγωνία του ελληνικού λαού για μια άλλη Ελλάδα φαίνεται να μην τη σέβονται κάποιοι τοπικοί «παράγοντες» του ΣΥΡΙΖΑ, που βάζουν το προσωπικό τους βόλεμα πάνω από το συλλογικό συμφέρον.
Πρόκειται για μια χούφτα ανθρώπων που είδαν την άνοδο του ΣΥΡΙΖΑ σαν την ευκαιρία της ζωής τους να αποκτήσουν εξουσία και να διαφεντεύουν το Κιλκίς. Είναι οι μεγάλοι επαναστάτες που αποφάσισαν εργολαβικά να μας περπατήσουν στο δρόμο της Αριστεράς.
Είναι σα να λέμε αριστεροί με βούλα που όλοι οι άλλοι θα πρέπει να παραμερίζουν στο περασμά τους.
Έτσι λοιπόν, μόνο με το άκουσμα του ονόματος Παραστατίδης, τα τέλια πήρανε φωτιά. Αγαθοπουλαίοι, Χρονόπουλοι, Λαζαρίδηδες, Βιρβιαδάκηδες και λοιποί καπεταναίοι σήκωσαν τα φλάμπουρα ψηλά, και οι σάλπιγγες έδωσαν το σύνθημα της επίθεσης για να σωθεί η «ιδεολογική καθαρότητα» του κόμματος από τον αναιδή εισβολέα.
Ή αυτός ή εμείς! Ο αγώνας θα είναι μέχρις εσχάτων.
Όμως προσέξτε.
Ή αυτός στο Κιλκίς ή εμείς! Γιατί αν πάει αλλού, ας πούμε στη Β’ Θεσσαλονίκης δεν μας πειράζει. Εδώ δεν πρέπει να έλθει, για να μην κινδυνεύσουν θέσεις και οφίτσια, βουλευτική έδρα, και οικογενειακές σταθερές, και πάνω απ’ όλα η αγωνίστρια κόρη με τη «λαμπρή» πολιτική πορεία να συνεχίσει να είναι πάντα βουλευτίνα με όλους τους υπόλοιπους να καθοδηγούν δείχνοντας το δρόμο του «ανιδιοτελούς» αγώνα.
Κι επειδή οι καπετάνιοι δεν παίζουν, υπέβαλαν τις παραιτήσεις τους προειδοποιώντας την ηγεσία του κόμματος ότι αποσύρονται, αν δουν παρασπονδίες από την «πούρα» αριστερή τους ιδεολογία.
Όχι παίζουμε!
Τα κεντρικά όργανα αποφάσισαν όμως αλλοιώς και τότε, ώ του θαύματος.
Τα φλάμπουρα έπαψαν να ανεμίζουνε στις βουνοπλαγιές του Κιλκίς, οι σάλπιγγες σίγησαν και με την ουρά στα σκέλια τα παλληκάρια της φακής είπαν να το ξανασκεφτούν, γιατί τώρα κινδυνεύουν να τα χάσουν όλα.
Άλλωστε επαναστάτες δηλώνουμε, κι αν λέμε και καμιά κουταμάρα για να περνάει η ώρα δεν πειράζει. Εδώ κρίνεται το πολιτικό μας μέλλον.
Καλός λοιπόν ο «αναιδής εισβολέας».
Τώρα όμως, οι μεγάλοι καθοδηγητές, μάννα, πατέρας και παιδιά, έχουμε ακόμα μια δουλειά.
Πρέπει να αποκλείσουμε όποιον αναιδή μας λέει φωναχτά τη σκέψη του και ενοχλεί την ησυχία του «γνήσιου» αριστερού μυαλού μας.
Έτσι, τα μεγάλα μυαλά της επανάστασης των 48 ωρών – τόσο κράτησε η «εξέγερση της κομμούνας» του Κιλκίς με τις δήθεν παραιτήσεις – σκέφτηκαν τερτίπια μαφιόζικης λογικής για να μας αποκλείσουν. Δεν δίστασαν να προτείνουν για υποψήφιο βουλευτή κάποιον που είχε με ψήφο αποκλειστεί από το ψηφοδέλτιο και είναι μόνιμος κάτοικος Αθηνών, τον Βλάση Αγτζίδη.
Δεν δίστασαν δηλαδή να περιφρονήσουν την Κιλκισιώτισσα και τον Κιλκισιώτη μόνο και μόνο να μην κινδυνεύσει η έδρα και η εξουσία κάποιων που φαντάζονται αύριο να είναι κουμανταδόροι και να μας διαφεντεύουν, όπως κάποιοι άλλοι σε κάποιες άλλες εποχές.
Αυτά λοιπόν συμβαίνουν πίσω από κλειστές πόρτες στο σαράι του ΣΥΡΙΖΑ του Κιλκίς, αδιαφορώντας ότι αυτό το κόμμα συμπυκνώνει την ελπίδα και το όραμα ενός ολόκληρου λαού που είναι στα γόνατα και δεινοπαθεί.
Απευθυνόμενος στον αγνό αριστερό του Κιλκίς, που δεν ξέρει από ίντριγκες και άλλου είδους μαφιόζικες λογικές, τον καλώ να παραμείνει στην Αριστερά κλείνοντας τ’ αυτιά του στις σειρήνες όσων φαντάστηκαν ότι μπορούν στην πλάτη του να παίξουν ιδιοτελή παιχνιδάκια.
Γρήγορα η αυριανή αριστερή κυβέρνηση θα τους πάρει χαμπάρι και θα τους απομονώσει.
Σύντροφισσες και σύντροφοι στο χέρι μας είναι να προστατεύσουμε τη ζωή και τα όνειρά μας.
