Στροφή στους λαχανόκηπους των σπιτιών λόγω Κορωνοϊού (Φώτο)
Γράφει ο Βαγγέλλης Αποστολίδης
Μετά την κατάρρευση της Lehman Brothers το 2008 και των αρνητικών συνεπειών που αυτή διέσπειρε στον κόσμο βάζοντας και την χώρα μας σε μία πολύ βαθιά πτωτική οικονομική περιδίνηση από το 2010 και εντεύθεν προκλήθηκαν, όπως ήταν αναμενόμενο ,σημαντικές αλλαγές και στις συνήθειες, αλλά και την συμπεριφορά των ανθρώπων.
Στην χώρα μας ένας αξιοπρόσεκτος αστικός πληθυσμός επέστρεψε στην ελληνική ύπαιθρο αναζητώντας τρόπους επιβίωσης με χαμηλότερο κόστος υιοθετώντας παράλληλα έναν τρόπο ζωής, όπου υπήρχαν οι προϋποθέσεις, με πρακτικές παραγωγής από τους ίδιους ειδών διατροφής.
Κάτι το οποίο ακολουθήθηκε και από άλλους κατοίκους της υπαίθρου οδηγώντας μεταξύ άλλων στην δημιουργία λαχανόκηπων αυξάνοντας σημαντικά τον αριθμό τους.
Ένα φαινόμενο το οποίο μετά την αρχική του όμως έξαρση σταδιακά υποχώρησε, αλλά το οποίο λόγω της πανδημίας δείχνει να αναζωπυρώνεται σε ένα βαθμό.
Ενδεικτική είναι η περίπτωση του συνταξιούχου στρατιωτικού οδοντιάτρου Ευριπίδη Παλλάδη, ο οποίος αν και είχε αποφασίσει να εγκαταλείψει την καλλιέργεια του λαχανόκηπου που διατηρούσε τα τελευταία χρόνια στο πατρικό του οικόπεδο στην κωμόπολη της Αξιούπολης, όχι μόνον αναθεώρησε την απόφαση του, αλλά προχώρησε και στην επέκταση του.
Την αύξηση του ενδιαφέροντος για φυτά τα οποία χρησιμοποιούνται σε λαχανόκηπους επιβεβαίωσε μιλώντας στον “Μαχητή” και ο γεωπόνος Μάνος Εμμανουήλ, ο οποίος διατηρεί στο κέντρο της πόλης του Κιλκίς κατάστημα με αγροτικά εφόδια και φυτά.
Τονίζοντας όμως είναι δύσκολο να εκτιμηθεί εάν συνοδεύεται στο σύνολο της και σε αντίστοιχη αύξηση του αριθμού των λαχανόκηπων , καθώς όπως ανέφερε δεν λειτουργούν τα σημεία πώλησης φυτών στις διάφορες λαϊκές αγορές , όπως για παράδειγμα σε αυτήν του Κιλκίς ,στο πλαίσιο εφαρμογής των γνωστών περιοριστικών μέτρων για την αποτροπή διασποράς του κορωνοϊού.
Εκεί όπου η αύξηση δεν μπορεί να αμφισβητηθεί, συνέχισε, είναι αυτή η οποία αφορά καταναλωτές, κυρίως γονείς μικρών παιδιών, από το αστικό ιστό της πόλης του Κιλκίς, οι οποίοι εκτός των άλλων προσφέρουν μία δημιουργική απασχόληση στα παιδιά, τα οποία είναι λογικό να ασφυκτιούν στο περιβάλλον απομόνωσης των τελευταίων εβδομάδων.
Σε κάθε περίπτωση η καλλιέργεια λαχανόκηπου είναι σίγουρα ένας παράγοντας διατροφικής αυτονομίας, η αξία της οποίας γίνεται εντονότερη σε περιόδους κρίσης, όπως αυτή την οποία διανύουμε, ενώ διαχρονικά λειτουργεί ως σημαντικό ψυχοθεραπευτικό εργαλείο για όσους το επιλέγουν, όπως χαρακτηριστικά μας τόνισε ο κ. Παλλάδης αναφερόμενος στα αισθήματα βαθιάς ικανοποίησης και δημιουργικότητας που απολαμβάνει όταν τον καλλιεργεί.
