Χωρίς Κιλκισιακό… δεν γίνεται!
Γράφει ο Σταύρος Φάσσος
Τις τελευταίες δεκαετίες έχει σημειωθεί αξιοσημείωτη αναβάθμιση των θεσμικών εκδηλώσεων τιμής της επετείου της επικής Μάχης και απελευθέρωσης του Κιλκίς, τόσο σε εύρος και “βάθος” όσο και σε περιεχόμενο και ποιότητα.
Μία αναβάθμιση, η οποία αφορά και στις αθλητικές εκδηλώσεις, που αποτελούν κεφάλαιο των Ελευθερίων του Κιλκίς ήδη από την περίοδο… του Μεσοπολέμου, με διαφορετική μορφή κάθε εποχή, αναλόγως προς τα δεδομένα της.
Στην “συγγραφή” αυτού του κεφαλαίου καθοριστική υπήρξε από τις αρχές της δεκαετίας του ’60 η συμβολή του Κιλκισιακού, ο οποίος από ιδρύσεώς του, το 1961, και αμέσου ενεργοποιήσεώς του,το 1962, ανέπτυξε δραστηριότητα, που τον ανέδειξε “σημαιοφόρο”και “πρεσβευτή” του κιλκισιώτικου ποδοσφαίρου και του προσέδωσε κύρος σε σημείο, που η απλή παρουσία του και μόνο στις αθλητικές εκδηλώσεις των Ελευθερίων ενίσχυε, με την σειρά της, το κύρος του θεσμού.
Γι’ αυτό ακριβώς, η πρώτη στην ιστορία του παρατεταμένη απουσία του από τον χώρο των εθνικών κατηγοριών και ο επακολουθήσας μέχρι σημείου συρρικνώσεως περιορισμός της δραστριότητάς του στο πλαίσιο των αθλητικών Ελευθερίων συνιστά ένα… ανυπόφορο κενό, που τα καθιστά “τούρτα” χωρίς “κερασάκι” ή “μονόπετρο” χωρίς την πέτρα του!
Πιό απλά, ακόμη και έως το αρκετά πρόσφατο παρελθόν ήταν περίπου αδιανόητο να απουσιάζει ο Κιλκισιακός από τον χώρο των εθνικών κατηγοριών και περίπου αυτονόητο το να συμμετέχει στα Ελευθέρια είτε με φιλικές συναντήσεις με ελκυστικές εγχώριες και ξένες ομάδες είτε στο πλαίσιο ομαδικής διοργάνωσης (“τουρνουά”) είτε με συγκροτήματα των Ενόπλων Δυνάμεων και Σωμάτων Ασφαλείας είτε με αντιπροσωπευτικά συγκροτήματα, όπως η εθνική ερασιτεχνών ή η εθνική νέων ή η εθνική ενόπλων.
Χώρια οι εκδηλώσεις πρώτα του ενιαίου συγκροτήματος και από ένα σημείο και μετά δύο συγκροτημάτων παλαιμάχων του, χώρια η συμμετοχή ομάδων των κατά καιρούς δικών του τμημάτων υποδομής.
Υπήρξαν και εποχές χωρίς τα μέσα επικοινωνίας της σημερινής της άμεσης ενημέρωσης και ροής της πληροφόρησης, όπου τα πάντα κυκλοφορούν σε χρόνο “ντε τε”, που αρκούσε να διαδοθεί ημέρες πριν τα Ελευθέρια, ότι ο Κιλκισιακός παίζει στο πλαίσιό τους με την χι ή ψι γνωστή ομάδα, γιά να “σημάνει συναγερμός” στον φίλαθλο κόσμο του τόπου, και όχι μόνο της πόλης του Κιλκίς.
Καθώς δε, δεν κυκλοφορούσε τότε μεγάλος αριθμός οχημάτων, οι φίλαθλοι, που πορεύονταν προς το τότε εθνικό και αργότερα δημοτικό στάδιο, σχημάτιζαν εικόνα “φιδιού”, με το “κεφάλι” στα ταμεία ή τις θύρες του σταδίου και την “ουρά”, αναλόγως του αγώνος, μέχρι… το κέντρο του Κιλκίς! Τότε, δηλαδή, που γνώριζε τέτοιες “δόξες” η ίδια … η κεντρική οδός 21ης Ιουνίου! Μαζί της και η τότε νεόδμητη (1969) παλαιά κερκίδα των 1.500 κανονικών θέσεων, που χωρούσε 2.500 θεατές με κατάργηση του αδιαχωρήτου, η οποία… δεν “έφτανε” γιά να καλύψει όλες τις ανάγκες!
Τηρουμένων των αναλογιών, τις τελευταίες τρεις-τέσσερες δεκαετίες της “καταιγιστικής” εξέλιξης και αλματώδους ανόδου… των πάντων ο Κιλκισιακός συνέχισε να αποτελεί “κινητήριο μοχλό” του κιλκισιώτικου ποδοσφαίρου, σε ό, τι αφορά στην παρουσία του στον χώρο των εθνικών κατηγοριών, και να προσδίδει “άλλο τόνο” στα Ελευθέρια του Κιλκίς, έστω και αν η προαναφερθείσα εξέλιξη άλλαξε ριζικώς την “εικόνα”, που είχε διαμορφωθεί κατά το παλαιότερο διάστημα.
Βεβαίως, από ένα σημείο και έπειτα, με τις επελθούσες κοσμογονικές μεταβολές ειδικότερα στην τεχνολογία και την επικοινωνία και τον μέσω αυτών καθημερινό “βομβαρδισμό” της κοινής γνώμης με ό, τι έχει να κάνει με τα… οικουμενικώς τεκταινόμενα στον χώρο του ποδοσφαίρου και του αθλητισμού γενικότερα, ήταν αντικειμενικώς αδύνατον να συνεχίσει ο Κιλκισιακός να “μαγνητίζει” τον φίλαθλο κόσμο, στον βαθμό που τον “μαγνήτιζε” παλαιότερα.
Όμως, έστω και έτσι, δεν παύει να αποτελεί “όνομα”, δεν παύει να φέρει “βαρειά” περιβολή, και όχι μόνο φανέλλα, δεν παύει να είναι κομιστής μιάς λαμπρής ιστορίας και παράδοσης, έχοντας ταυτισθεί όχι μόνο με την πόλη αλλά με όλο τον νομό Κιλκίς.
Έστω και έτσι, ο Κιλκισιακός δεν έχει παύσει να είναι πανελλαδικώς μία από τις πολύ λίγες ομάδες, που, ενώ δεν αγωνίσθηκαν ποτέ στην ανώτερη εθνική κατηγορία, έχουν να επιδείξουν τους λιγότερους υποβιβασμούς στην ανώτερη τοπική υπό ομαλές συνθήκες: Μόλις δύο! Και είναι ακριβώς αυτή η παράμετρος, που καθιστά επιτακτικώς αναγκαίο το “κλείσιμο” της “μαύρης παρένθεσης” του δευτέρου υπό ομαλές συνθήκες υποβιβασμού στην ανώτερη κατηγορία ΕΠΣ Κιλκίς.
Ήδη, πέντε συνεχείς περίοδοι σ’ αυτή… παραείναι πολλές γιά τον Κιλκισιακό,υπό το πρίσμα όλων των προαναφερθέντων.
Είναι η σκέψη, η οποία οφείλει να κυριαρχεί στους σημερινούς διοικούντες, σε όλους τους παράγοντες, σε όλους τους υποστηρικτές, σε όλους τους φορείς τοπικής εξουσίας σε όλους τους οικονομικούς φορείς του τόπου, σε όλους, γενικώς, όσους καθ’ οιονδήποτε τρόπο εμπλέκονται ή προτίθενται να εμπλακούν στα του Κιλκισιακού, σε όλο τον φίλαθλο κόσμο τούτου του τόπου.
Σε τελευταία ανάλυση, όλοι πρέπει να μην “παρακάμπτουν” μιάν ιστορική διαπίστωση: Χώρος εθνικών κατηγοριών και αθλητικά Ελευθέρια του Κιλκις χωρίς εύρωστο Κιλκισιακό απλώς… δεν γίνεται
