Τρίπτυχο ουσίας

Γράφει ο Σταύρος Φάσσος

Η πορεία των πραγμάτων σε όλους τους τομείς της ζωής τούτου του τόπου κατά την τελευταία πεντηκονταετία είτε δικαιώνει θέσεις και προσεγγίσεις είτε επιβεβαιώνει επισημάνσεις του δημοσιογραφικού συγκροτήματος του «Μαχητή» γιά πλείστα όσα θέματα, που είτε αφορούν είτε ανακύπτουν στον καθένα από αυτούς.

Σε ό, τι αφορά στις θέσεις και προσεγγίσεις αλλά και επισημάνσεις σχετικές με θέματα του αθλητισμού, έχει αναχθεί σε κανόνα το να δικαιώνονται ή να επιβεβαιώνονται κατά καιρούς και συχνά αυτές που αναφέρονται στην αναγκαιότητα της αδιάκοπης λειτουργίας τμημάτων υποδομής ή «φυτωρίων» ή «ακαδημιών» οποιουδήποτε αθλήματος, τουλάχιστον από συλλόγους που έχουν την δυνατότητα να τα διατηρούν, ως βασικής και απαραίτητης προϋπόθεσης ανάπτυξης και προόδου διαφόρων αθλημάτων στον νομό και εύρυθμης λειτουργίας του «οικοδομήματος» του αθλητισμού σ’ αυτόν.

Οι θέσεις, προσεγγίσεις και επισημάνσεις αυτές του δημοσιογραφικού συγκροτήματος του «Μαχητή» αφορούν σε όλα τα αθλήματα, με κάποια μεγαλύτερη έμφαση σε εκείνα που ήδη «καλλιεργούνται» στον νομό, και κυρίως στα ομαδικά λόγω των μεγαλυτέρων μεγεθών που απαιτούνται γιά την απρόσκοπτη συγκρότηση και δραστηριότητα των ομάδων.

Όποτε τα προαναφερθέντα τμήματα δραστηριοποιούνται ανελλιπώς και παράγουν έργο, έρχονται περίοδοι ακμής και καταξίωσης γιά τις ομάδες του νομού σε οποιοδήποτε ομαδικό άθλημα τόσο σε τοπικό όσο και σε περιφερειακό αλλά και πανελλήνιο επίπεδο.
Αντιθέτως, όποτε τα τμήματα υποδομής υπολειτουργούν ή αδρανοποιούνται, τότε έρχονται περίοδοι παρακμής και απαξίωσης, ιδίως όταν συνδυάζονται με δυσμενείς οικονομικές συγκυρίες, που ειδικότερα την τελευταία δεκαετία δεν ήταν και λίγες.

Η φετινή υπήρξε άλλη μία χρονιά που είτε δικαίωσε είτε επιβεβαίωσε επισημάνσεις γιά τρεις φορείς του κιλκισιώτικου αθλητισμού, την ΚΟΥΠΑ Κιλκίς στο καλαθόσφαιρο, τον ΓΑΣ Κιλκίς και τον Αλέξανδρο Αξιούπολης στο χειρόσφαιρο.

Χωρίς τμήματα υποδομής η ΚΟΥΠΑ ήταν από το ξεκίνημά της απλώς… ένας ακόμη αθλητικός φορέας του τόπου. Μόλις οργανώθηκαν και αναπτύχθηκαν αυτά, η ομάδα του συλλόγου έφτασε μέσα σε μικρό χρονικό διάστημα στην γ’ εθνική κατηγορία, κυριαρχώντας προηγουμένως στην α’ περιφερειακή (ένωσης καλαθοσφαιρικών σωματείων Κ. Μακεδονίας).

Όσον αφορά στον ΓΑΣ Κιλκίς, όποτε παραμέλησε τα τμήματα υποδομής γιά σημαντικό διάστημα, υπέστη ακόμη και σε υπερθετικό βαθμό τις συνέπειες, φτάνοντας εν τέλει και στον υποβιβασμό στην α2 εθνική κατηγορία. Όποτε, όμως, ανασύνταξε τα τμήματα υποδομής, αφ’ ενός μεν απέφυγε τον «γκρεμό» της υποβάθμισης και ανυποληψίας, αφ’ ετέρου δε αποκατέστησε την «εικόνα» και το κύρος, που τον είχαν καταξιώσει ως «κυψέλη» και υπολογίσιμο μέγεθος του ελληνικού χειροσφαίρου. Και ήταν η προ ολίγων ετών ουσιαστική επανενεργοποίηση των τμημάτων υποδομής ή «φυτωρίων» ή «ακαδημιών» του, από τα οποία προέκυψε η ομάδα, που οδήγησε τον σύλλογο στην επάνοδό του στην ανώτερη (α1) εθνική κατηγορία.

Τέλος, χάρη στην πιό συστηματική τα τελευταία χρόνια λειτουργία των δικών του αντιστοίχων τμημάτων, ο Αλέξανδρος της μικρής σε μέγεθος Αξιούπολης ξανάγινε αξιόλογο μέγεθος της α2 εθνικής κατηγορίας, «βγαίνοντας» από την αφάνεια της β’, ενώ δύο φορές κατέλαβε θέση στην πρώτη οκτάδα (πέμπτος και έβδομος) του πανελληνίου πρωταθλήματος εφήβων!

Όλα αυτά καταδεικνύουν ένα πράγμα: Από την στιγμή, που αυτή η «δοκιμασμένη συνταγή» φέρνει θετικά αποτελέσματα, οι ιθύνοντες των συλλόγων, κάνοντας και τις ανάλογες συγκρίσεις με το παρελθόν το οποίο βίωσαν σε μεγαλύτερο ή μικρότερο βαθμό και οι ίδιοι, δεν έχουν παρά… να μην αλλάξουν πορεία και να συνεχίσουν να δίνουν προτεραιότητα στα τμήματα υποδομής, ώστε να έχουν την άνεση χρόνου αλλά και τις δυνατότητες γιά επιλογή κάποιου «επομένου βήματος» ή σημαντικότερου αντικειμενικού σκοπού.

Ο «μονόδρομος» αυτός αποτελεί την ασφαλέστερη επιλογή ιδίως σε περιόδους «ισχνών αγελάδων», όταν εξαιτίας οικονομικής στενότητος καθίσταται από δυσχερής μέχρι προβληματική η λειτουργία όχι μόνο των τμημάτων υποδομής, αλλά των αθλητικών συλλόγων γενικότερα, ακόμη και των υποστηριζομένων από οικονομικούς φορείς με κάποια ή και με σημαντική οικονομική επιφάνεια.

Ειδικότερα γιά τους τρεις προαναφερθέντες συλλόγους η πείρα των τελευταίων ετών διδάσκει, ότι όσο μεγαλύτερη υπήρξε η στελέχωσή τους με παίκτες προερχομένους από τα «φυτώρια», τόσο περισσότερο ελκυστικές γιά υλικούς υποστηρικτές και χορηγούς ήταν οι ομάδες τους, κάτι που τις επέτρεψε να «κυνηγήσουν» αντικειμενικώς σκοπούς, που δεν περιορίζονταν στο πλαίσιο της απλώς «αξιοπρεπούς» παρουσίας εντός των τοπικών ή το πολύ των περιφερειακών ορίων.

Γι’ αυτό ναι μεν αποτελούν ευλόγως τους νέους αντικειμενικούς σκοπούς τους η ανανέωση παρουσίας της ΚΟΥΠΑ στην γ’ εθνική κατηγορία καλαθοσφαίρου, του ΓΑΣ Κιλκίς στην α1 χειροσφαίρου και του Αλέξανδρου Αξιούπολης στην α2 χειροσφαίρου, πλην όμως αποτελεί αντικειμενικό σκοπό – κοινό παρονομαστή η περαιτέρω ενίσχυση των τμημάτων υποδομής με περισσότερους διοικητικούς και εξωδιοικητικούς παράγοντες, οικονομικούς φορείς και χορηγούς, ώστε, με την σχετική αναβάθμιση της συνολικής λειτουργίας και την συνεχή συντήρηση των γηπεδικών εγκαταστάσεων, αυτά να «μαγνητίζουν» την αθλούμενη νεολαία και να στελεχώνονται τουλάχιστον σε βαθμό, που να επιτρέπει την λεγόμενη «δουλειά βάθους».

Ό,τι, δηλαδή, εξασφαλίζει μακροβίωση κάθε ομάδας τόσο γενικώς όσο και σε υψηλότερα από τα τοπικά επίπεδα.

Εννοείται δε, ότι στην συνεχή κίνηση προς αυτήν την κατεύθυνση δύναται να συμβάλει και η συντήρηση υπαρχουσών «γεφυρών» επικοινωνίας και συνεργασίας ή η «κατασκευή» νέων με όλους τους άλλους φορείς, που «καλλιεργούν» αντίστοιχα αθλήματα.

Εν προκειμένω, ακόμη και αν σε κάθε σύλλογο υφίσταται διαφορετική αντίληψη ή «φιλοσοφία» περί την έννοια του αθλητισμού, έτσι που να κινούνται καθένας σε άλλο «μήκος κύματος», μία «ανοικτή γέφυρα» επικοινωνίας και συνεργασίας είναι σε κάθε περίπτωση καλύτερη από… το τίποτε. Αν, δηλαδή, η επικοινωνία και συνεργασία από την μία δεν αποδίδει προσδοκώμενα οφέλη, από την άλλη ωστόσο… δεν ζημιώνει κανένα.

Άλλωστε, είναι γνωστόν τοις πάσι, ότι η διχόνοια ή, έστω, η λειτουργία καθ’ υποκίνηση της όποιας αντιζηλίας ή εσωστρέφειας μόνο την υπόθεση της ανάπτυξης και προόδου του αθλητισμού κάθε τόπου δεν υπηρετεί.

Επομένως, διαρκής μέριμνα γιά την απρόσκοπτη λειτουργία των τμημάτων υποδομής και «γέφυρες» επικοινωνίας και συνεργασίας είναι οι δύο από τις τρεις πτυχές, που αποτελούν «οδηγό» για τους συλλόγους του κιλκισιώτικου αθλητισμού, που εκπροσωπούν αυτόν σε περιφερειακό, πανελλήνιο και διεθνές επίπεδο.

Η τρίτη πτυχή είναι η προσήλωση στην παραγωγική και αγωνιστική διαδικασία, και όχι… οι «φιέστες» γιά ο, τιδήποτε προκαλεί πρόσκαιρη ευφορία. Ιδίως αυτές που διοργανώνονται από… μη αθλητικούς φορείς γιά… αθλητικούς φορείς, ακόμη και εκεί που πριν την όποια αιτία πρόσκαιρης ευφορίας οι πρώτοι… δεν ήξεραν «κατά που πέφτει το γήπεδο», όπου αναπτύσσουν την δραστηριότητά τους οι δεύτεροι!

Διότι, είναι αποδεδειγμένο και το ότι τέτοιες «φιέστες», και μάλιστα χωρίς «τρανταχτό» λόγο, συνιστούν από μόνες τους αιτία «εκτροχιασμού».

Με το τρίπτυχο, λοιπόν «μέριμνα για τα «φυτώρια» – επικοινωνία και συνεργασίες – όχι άσκοπες «φιέστες»» οι αθλητικοί σύλλογοι του νομού, και ειδικότερα οι τρεις προαναφερθέντες, έχουν τις δυνατότητες να οδηγήσουν τον κιλκισιώτικο αθλητισμό σε καλύτερο σημείο από αυτό στο οποίο βρίσκονται σήμερα.

Και είναι βέβαιον, ότι και το γνωρίζουν και το θέλουν και το μπορούν.