Το κόστος συντήρησης μικρότερο της ζημιάς
Γράφει ο Σταύρος Φάσσος
Το παρόν συντάχθηκε πριν την διενέργεια των δημοτικών και περιφερειακών εκλογών, με αφορμή τον «θόρυβο» γύρω από την αναστολή της λειτουργίας εγκαταστάσεων του ολυμπιακού αθλητικού κέντρου Αθηνών (ΟΑΚΑ), μετά το ανακύψαν πρόβλημα στατικής επάρκειας στα λεγόμενα «στέγαστρα Καλατράβα», επειδή από εικοσαετίας, δηλαδή… από τοποθετήσεώς των, δεν έγινε καμμία συντήρηση σ’ αυτά!
Είναι δε ευνόητο, ότι απευθύνεται στους νέους αιρετούς άρχοντες του τόπου, πρωτοεκλεγέντες και επανεκλεγέντες, αναφορικά με την αρμοδιότητά τους την σχετική με την λειτουργία και συντήρηση των κατά τόπους αθλητικών εγκαταστάσεων.
Σύμφωνα με τα παγκόσμια δεδομένα, η λειτουργία αθλητικών εγκαταστάσεων είναι το πιό εύκολο ή… το μόνο εύκολο. Εκείνο, το οποίο «ζορίζει», είναι η συντήρηση, καθώς αυτή είναι σαφώς πιό απαιτητική, σε σχέση με το μέγεθος και την έκταση των φθορών καθώς και τα χρονικά σημεία, αλλά και σαφώς πιό δαπανηρή.
Από την άλλη, προϊόντος του χρόνου, όλες οι αθλητικές ομοσπονδίες σε όλο τον κόσμο δίνουν πλέον έμφαση στην ασφάλεια των εγκαταστάσεων γιά την ανάπτυξη κάθε αγωνιστικής δραστηριότητας, κυρίως δε γιά την διεξαγωγή των κορυφαίων αθλητικών διοργανώσεων.
Με αυτό το δεδομένο, η κατά διαστήματα συντήρηση εγκαταστάσεων, ιδίως των προ πολλού υπαρχουσών, αποτελεί πλέον άμεση προτεραιότητα στον τομέα του αθλητισμού. Και τούτο ισχύει παντού, συμπεριλαμβανομένων των χώρων με αθλητικές υποδομές υψηλού επιπέδου, καθώς και σ’ αυτές δεν έλειψαν κατά καιρούς προβλήματα εξαιτίας ελλιπούς ή κακής ή… ανύπαρκτης συντήρησης.
Είναι η προτεραιότητα, η οποία, τηρουμένων των αναλογιών, πρέπει να δίνεται και από τα αιρετά διοικητικά όργανα του νομού ή περιφερειακής ενότητας Κιλκίς, αλλά και να κυριαρχεί στην σκέψη των παραγόντων του τοπικού αθλητισμού, καθώς χωρίς πλήρως συντηρημένες αθλητικές εγκαταστάσεις δεν είναι δυνατή καμμία ασφαλής αγωνιστική δραστηριότητα.
Και αυτή η επισφάλεια δεν αφορά μόνο στους προπονούμενους ή αγωνιζόμενους αθλητές, αλλά και στους θεατές, όταν η ελλιπής ή κακή ή… ανύπαρκτη συντήρηση εγκαταστάσεων αφορά σε κερκίδες, στέγαστρα και περιφράξεις.
Τα παραδείγματα προβλημάτων, είτε χρονίων είτε ανακυψάντων τα τελευταία χρόνια, σε αθλητικές εγκαταστάσεις του τόπου μας, έχουν αναδειχθεί από όλα τα μέσα του δημοσιογραφικού συγκροτήματος του «Μαχητή»… από καταβολής του, εδώ και 48 χρόνια, αλλά και τούτη την στήλη ειδικότερα από δικής της καταβολής, το 1997. Σήμερα αυτή δεν προχωρεί στην ονομαστική αναφορά και υπενθύμιση τέτοιων προβλημάτων, τα οποία είτε χρονίζουν τα τελευταία χρόνια είτε ανέκυψαν εσχάτως. Όλοι (θέλουμε να πιστεύουμε) στους χώρους του αθλητισμού και της τοπικής διοίκησης και των δύο βαθμών τα γνωρίζουν.
Γι’ αυτό, λοιπόν, το θέμα γιά τους εκλεγέντες και επανεκλεγέντες λειτουργούς της περιφερειακής και των δημοτικών αρχής δεν είναι η απλή εκ νέου επιβεβαιωτική καταγραφή χρονίων και προσφάτως ανακυψάντων προβλημάτων στις αθλητικές εγκαταστάσεις ιδίως σε ό, τι έχει να κάνει με την στατική επάρκεια των κτιρίων των κλειστών γυμναστηρίων και των κερκίδων κλειστών και υπαιθρίων γηπέδων, όπως και με την καταλληλότητα των περιφράξεων των υπαιθρίων γηπέδων.
Διότι, αποτελεί χρέος, καθήκον και υποχρέωση όλων των τοπικών αρχόντων η άσκηση πιέσεων προς κάθε κατεύθυνση (κεντρική διοίκηση, «πηγές» χρηματοδότησης), ώστε την ήδη υφισταμένη καταγραφή των ανωτέρω προβλημάτων πρέπει, όχι γενικώς και αορίστως «κάποια στιγμή», αλλά αμέσως, να ακολουθήσει η υπέρβαση των όποιων γραφειοκρατικών «εμποδίων» και ταχύτατη προώθηση των διαδικασιών, που απαιτούνται γιά την προκήρυξη και εκτέλεση έργων επισκευών και συντήρησης σε όποιες αθλητικές εγκαταστάσεις είναι αυτό απαραίτητο.
Επί πλέον, και επειδή η συντήρηση και ο έλεγχος της στατικής επάρκειας αθλητικών εγκαταστάσεων δεν είναι υπόθεση «μιά κι έξω», αποτελεί χρέος, καθήκον και υποχρέωση όλων των τοπικών αρχόντων να δημιουργήσουν προϋποθέσεις, ώστε αυτή η συντήρηση και ο έλεγχος να ορισθεί να γίνεται και να διενεργείται σε τακτά διαστήματα, και ειδικότερα, σε σχέση με το μέγεθος και τις προδιαγραφές των αθλητικών εγκαταστάσεων Κιλκίς, Πολυκάστρου, Αξιούπολης και Γουμένισσας κάθε τρία χρόνια, στα γυμναστήρια κεφαλοχωρίων με κερκίδα κάθε πέντε χρόνια, ενώ όσον αφορά στις περιφράξεις όλων των γηπέδων κάθε χρόνο.
Δεν πρόκειται απλώς γιά προτεραιότητα, αλλά γιά επιτακτική αναγκαιότητα, και η επιχειρηματολογία των τοπικών αρχόντων διαθέτει ένα «ισχυρό όπλο» στην διεκδίκηση της υλοποίησης αυτής της αναγκαιότητας, που δεν είναι άλλο από τους αυστηρούς πλέον κανονισμούς ως προς την ασφαλή διεξαγωγή των αγωνιστικών εκδηλώσεων στις αθλητικές εγκαταστάσεις και την ασφάλεια των θεατών σ’ αυτές.
Δεν χρειάζεται να «μοιάσει» ο νομός ή περιφερειακή ενότητα Κιλκίς την πρωτεύουσα και να φτάσει στο σημείο να μεριμνά γιά την συντήρηση και ασφάλεια των αθλητικών εγκαταστάσεων κάθε… είκοσι χρόνια, μέχρι να ενεργήσουν οι αιρετοί άρχοντές του σ’ αυτήν την κατεύθυνση!
Άλλωστε, κανένας τόπος δεν είδε προκοπή με τους παράγοντές του να επιλέγουν την καταστολή, να «τρέχουν», δηλαδή, και να «μην φτάνουν» ύστερα από μία ζημιά, αντί της προλήψεως. Να μεριμνούν, δηλαδή, εγκαίρως και κατά λογικά χρονικά διαστήματα γιά την συντήρηση των υποδομών.
Άλλη μία περίπτωση, κατά την οποία το «χρη προνοείν» εγγυάται σίγουρη λύση σε ένα πρόβλημα, είτε χρόνιο είτε πρόσκαιρο, καθώς το κόστος της συντήρησης μιάς υποδομής είναι πάντα μικρότερο του αντίστοιχου της ζημιάς.
