Τα … σκέτα “συγχαρητήρια” δεν συνιστούν “υποστήριξη”

Γράφει ο Σταύρος Φάσσος

Ο ερασιτεχνικός αθλητισμός δεν αντιμετωπίζει μόνο το φετινό, οξύ άλλωστε και γιά τον επαγγελματικό, όπως και γιά κάθε χώρο ή τομέα ή κλάδο, πρόβλημα της πανδημίας του νέου κορωνοϊού.

Υφίσταται από σημαντικό μέχρι υπερθετικό βαθμό τις συνέπειες της παρατεταμένης οικονομικής κρίσης, μεταξύ των οποίων η δραματική περικοπή και περιστολή κονδυλίων τόσο γιά αναγκαιούντα έργα γηπεδικής και υλικοτεχνικής υποδομής του όσο και γιά τις διεθνείς, πανελλήνιες και περιφερειακές αγωνιστικές δραστηριότητές του.

Ειδικότερα, όσον αφορά στην παράμετρο του νέου κορωνοϊού, πάντα σε συνδυασμό με την οικονομική κρίση, η διαφορά μεταξύ επαγγελματικού και ερασιτεχνικού αθλητισμού έγκειται στο ότι η κατάσταση στον πρώτο είναι μεν εξαιρετικώς δύσκολη, πλην όμως παραμένει διαχειρίσιμη, δεδομένων και των διαφορετικών οικονομικών μεγεθών και δυνατοτήτων του.

Αντιθέτως, στον δεύτερο “έχει χτυπήσει κόκκινο”, με δραματικές επιπτώσεις τόσο στον συνολικό προγραμματισμό όσο και στην διεκπεραίωση των αγωνιστικών διοργανώσεων και θεσμών του, καθώς οι μεν κρατικές δαπάνες γι’ αυτόν έχουν περιορισθεί δραστικώς, η δε εκτός μεγάλων μεγεθών ιδιωτική πρωτοβουλία τον στηρίζει εν τω μέτρω των δυνατοτήτων της και αυτή, οι οποίες, αν μη τι άλλο, την σήμερον ημέραν πόρρω απέχουν εκείνων, που υφίσταντο έως τα τέλη της δεκαετίας του 2000.

Σ’ αυτήν ακριβώς την εξαιρετικώς δύσκολη συγκυρία “δίνουν εξετάσεις”, όσοι δηλώνουν ή διατείνονται, ότι είναι φίλοι του ερασιτεχνικού αθλητισμού και τον υποστηρίζουν, καθώς εκείνο, το οποίο προέχει γι’ αυτόν, ώστε να συνεχίσει να “ανασαίνει” και να “πατεί γερά στα πόδια του”, έως ότου έλθουν καλύτερες ημέρες, είναι η ΕΜΠΡΑΚΤΗ υποστήριξη.

“Δίνουν εξετάσεις”, κατά πρώτο και κύριο λόγο, η τοπική διοίκηση, και των δύο βαθμίδων, και η ιδιωτική πρωτοβουλία, είτε του “μεγάλου” είτε του “μικρομεσαίου” επιχειρείν, από την στιγμή που λαμβάνουν γνώσιν της δραστηριότητος, που αναπτύσσεται στον χώρο του ερασιτεχνικού αθλητισμού, η οποία κατά την παρούσα συγκυρία παρομοιάζεται με “υδρόφιλο φυτό”, που χωρίς έστω και ελάχιστο από το “νερό” της υλικής υποστήριξης κινδυνεύει να “ξεραθεί”.

Και δεν χρειάζονται μαντικές ικανότητες, γιά να αντιληφθεί κανείς τις συνέπειες και επιπτώσεις στην κοινωνία και “μικρή” οικονομία κάθε περιοχής, σε περίπτωση που “κατεβάσουν ρολά” φορείς του ερασιτεχνικού αθλητισμού. Κατά μείζονα δε λόγο, αν σε οποιαδήποτε περιοχή ανασταλεί η συνολική λειτουργία του ερασιτεχνικού αθλητισμού, κάτι το οποίο δεν έχει συμβεί ακόμη χάρη στις τιτάνιες προσπάθειες και το αστείρευτο (έως πότε, όμως;) πάθος, μεράκι και φιλότιμο των λειτουργών του, δηλαδή παραγόντων, προπονητών και αθλητών του.

Ένα πάθος, μεράκι και φιλότιμο, χάρη στα οποία η φετινή αγωνιστική χρονιά, παρά τον καθ’ όλα αρνητικό συνδυασμό της οικονομικής κρίσης με την υγειονομική, θα καταχωρισθεί στην ιστορία του κιλκισιώτικου ερασιτεχνικού αθλητισμού ως μία από τις καθ’ όλα θετικές και τις πλέον λαμπρές γιά τον κλασικό του.

Ένα πάθος, μεράκι και φιλότιμο, χάρη στα οποία ο κιλκισιώτικος ερασιτεχνικός αθλητισμός,κλασικός και λοιπός, επεχείρησε επιτυχές “άλμα” περαιτέρω πανελληνίου καταξιώσεως, παρά το ότι υπολείπεται σημαντικώς του αντιστοίχου ουκ ολίγων άλλων περιοχών σε γηπεδικά και υλικοτεχνικά δεδομένα και υποδομές.

Οι φορείς αυτού ακριβώς του κιλκισιώτικου ερασιεχνικού αθλητισμού γενικώς και του κλασικού ειδικότερα απέδειξαν περίτρανα, ότι αξίζουν πάσης υλικής υποστηρίξεως από τους προαναφερθέντες (τοπική διοίκηση και ιδιωτική πρωτοβουλία), με δεδομένο ότι το πάθος, το μεράκι και φιλότιμο αλλά και οι προσωπικές θυσίες των ιθυνόντων τους δεν αρκούν γιά την πλήρη και απρόσκοπτη λειτουργία τους.

Καθίσταται, λοιπόν, ακόμη και ζήτημα επιβίωσης γιά τον κιλκισιώτικο ερασιτεχνικό αθλητισμό γενικώς και τον κλασικό ειδικότερα η, μερική έστω, ελάφρυνση των οικονομικών βαρών του, διά της καλύψεως τουλάχιστον κάποιων λειτουργικών δαπανών (υποδομές) και εξόδων του (αγωνιστική δραστηριότητα) από την τοπική διοίκηση και την δυναμένη να παράσχει υλική υποστήριξη ιδιωτική πρωτοβουλία.

Θα είναι οι “εξετάσεις” αξιοπιστίας των ιθυνόντων και παραγόντων αυτών των δύο χώρων απέναντι ουσιαστικώς στην αθλουμένη νεολαία αλλά και στην κοινωνία, οι ίδιες “εξετάσεις” τις οποίες καλούνται να δώσουν οι ανωτέρω δύο φορείς, σε ό,τι αφορά σε κάθε κοινωνικό χώρο, που προάγει την ποιότητα ζωής και προβάλλει τούτο τον τόπο στα τέσσερα σημεία του ορίζοντα, με την δημιουργική δραστηριότητά του.

Ιδίως οι ιθύνοντες της τοπικής διοίκησης δεν θα πρέπει να “παρακάμπτουν” το ουσιαστικό αντίκρυσμα μιάς τέτοιας δραστηριότητας στην συνολική προς τα έξω “εικόνα” και φήμη του Κιλκίς, φτάνοντας σε σημείο να μην παρέχουν αναλόγως ουσιαστική ενίσχυση.

Διότι ενίσχυση είναι, γιά παράδειγμα, η διάθεση σε ερασιτεχνικό αθλητικό φορέα ενός κονδυλίου τριψηφίου αριθμού γιά την αγορά κάποιου χρήσιμου οργάνου ή εξαρτύματος ή ενός κονδυλίου μικρού τετραψηφίου αριθμού γιά την κάλυψη εξόδων μετακίνησης σε μία πόλη διεξαγωγής πανελλήνιας διοργάνωσης. Όχι η αποστολή …συγχαρητηρίου μηνύματος (δηλαδή …το αυτονόητο!) σε στέλεχος του κιλκισιώτικου αθλητισμοὐ γιά διάκριση ή επιτυχία του.

Τα συγχαρητήρια και οι …αναμνηστικές φωτογραφίες ή βιντεολήψεις μπορεί να αποτελούν σίγουρο όσο και … ανέξοδο μέσον προβολής κάθε αυτοδιοικητικού και γενικώς πολιτικού παράγοντα, δεν συνιστούν, όμως, …“στήριξη” στον κιλκισιώτικο ερασιτεχνικό αθλητισμό.

Και σε ό,τι αφορά στην πραγματική στήριξη, ισχύει γι’ αυτούς το “Ιδού η Ρόδος …”.