Τα «φυτώρια» θέλουν… λίγο «οξυγόνο»

Γράφει ο Σταύρος Φάσσος

Το διάστημα από τα τέλη της προηγουμένης δεκαετίας έως τις αρχές της διανυομένης δεν υπήρξε από τα καλύτερα για το ελληνικό πετόσφαιρο ή βόλλεϋμπωλ.
Και τούτο, διότι ήταν η αθλοπαιδεία, που σε επίπεδο οργανωμένου χώρου (ομοσπονδία, δομή πρωταθλημάτων, αγωνιστική «εικόνα», δυναμικότητα ομάδων, οικονομικά δεδομένα) υπέστη περισσότερο από οποιαδήποτε άλλη, αλλά και σε σχέση με άλλα αθλήματα, τις συνέπειες του συνδυασμού της παρατεταμένης οικονομικής κρίσης με την σημαντικής διαρκείας υγειονομική.
Ακόμη και σήμερα, που οι συνέπειες αυτές έχουν περιορισθεί, η ομοσπονδία του αθλήματος δείχνει να διέρχεται περίοδο αναδιοργάνωσης σε όλους τους τομείς, κάτι που επηρεάζει τόσο τους αγωνιστικούς θεσμούς (εν μέρει εξαιρείται το πρωτάθλημα της ανώτερης κατηγορίας) όσο και την «εικόνα» της εθνικής ομάδας.
«Καθρέφτη» των ανωτέρω αποτελεί και η υποβάθμιση των εθνικών κατηγοριών σε ευρύτερο περιφερειακό επίπεδο, με ανάλογη προέκταση και στα «μικρά» περιφερειακά πρωταθλήματα, σε κάποια από τα οποία συμμετέχουν και τα πετοσφαιρικά τμήματα συλλόγων του νομού Κιλκίς, οι οποίοι «καλλιεργούν» το άθλημα.
Βάσει των προαναφερθέντων, θα μπορούσε να πει κανείς, ότι το «όχημα» του ελληνικού πετοσφαίρου ή βόλλεϋμπωλ έχει «κολλήσει σε τέλμα», και η συνολική «εικόνα» του αποτελεί σημείο αρνητικών αναφορών σ’ αυτό. Όμως, σε κάθε νόμισμα υπάρχουν δύο όψεις, και θα αδικούσε κανείς τον χώρο αυτού του δημοφιλούς ομαδικού αθλήματος, αν οι αναφορές του περιορίζονταν στην επισημανθείσα αρνητική όψη.
Διότι, υπάρχει και η θετική, που έχει να κάνει-και εδώ είναι το ευχάριστα παράδοξο-με το ότι σε καθαρώς τοπικό επίπεδο, τόσο στον νομό Κιλκίς όσο και … σε όλη την χώρα, η συνδυασμένη παρατεταμένη κρίση δεν έβλαψε ή, έστω, δεν απετέλεσε «τροχοπέδη» στην εφαρμογή των αναπτυξιακών προγραμμάτων της ομοσπονδίας πετοσφαιρίσεως.
Ειδικότερα, σε ό, τι αφορά στον νομό μας, μπορεί το άθλημα να υποβαθμίσθηκε σε σχέση με το μέγεθος της εκπροσώπησής του σε εθνικές κατηγορίες, όμως αυτό δεν συμβαίνει με τα «φυτώρια» ή «ακαδημίες» του, που δεν σταμάτησαν να λειτουργούν και να παράγουν. Μάλιστα, η παρουσία κιλκισιώτικων ομάδων είναι αισθητή στις διοργανώσεις ηλικιακών κατηγοριών.
Παρ’ όλο, λοιπόν, που για τους προαναφερθέντες λόγους το πετόσφαιρο ή βόλλεϋμπωλ αντιμετωπίζει προβλήματα και δυσκολίες, στις ηλικιακές κατηγορίες Αίας και Άτλας Κιλκίς και Αλέξανδρος Αξιούπολης … είναι εδώ, παραμένοντας αξιόπιστοι φορείς και «φυτώρια» του αθλήματος, κάτι το οποίο προοιωνίζεται καλύτερες ημέρες γι’ αυτό στον νομό, και συμμετέχοντας ενεργώς στην πανελλήνια προσπάθεια επανόδου του στα προ της διπλής κρίσεως δεδομένα,.
Τώρα, αυτή η επάνοδος αποτελεί επιθυμητό και ευκταίο, ωστόσο το έργο φορέων σαν τους τρεις προαναφερθέντες δημιουργεί ελπίδες αλλά και «οικοδομεί» προϋποθέσεις, το επιθυμητό και ευκταίο να γίνει το εφικτό, και τούτο όχι σε μεγάλο «βάθος» χρόνου.
Στην παρούσα φάση δεν έχουμε στον νομό σύλλογο και ομάδα περιφερειακής προέλευσης, που να τον εκπροσωπεί σε επίπεδο ανώτερης κατηγορίας, όπως λ.χ. ο Φοίνιξ (Φοίνικας) Σύρου. Έχουμε, όμως, τρεις συλλόγους με τμήματα «φυτωρίου», που, παρά τις αντικειμενικές δυσκολίες, συνεχίζουν να «καλλιεργούν» το πετόσφαιρο ή βόλλεϋμπωλ συστηματικώς και μεθοδικώς, έτσι που από το συνολικό κιλκισιώτικο «φυτώριο» να προκύψουν και οι μονάδες με προσόντα και προοπτικές διάκρισης σε ανώτερο και … πολύ ανώτερο επίπεδο και η ομάδα με προδιαγραφές και δυνατότητες αισθητής παρουσίας σε κάποια από τις αναβαθμισμένες στο μέλλον εθνικές κατηγορίες.
Γι’ αυτό, οι χορηγοί, οι επενδυτές, οι επιχειρήσεις και γενικώς οι οικονομικοί φορείς, ιδίως εκείνοι στα ενδιαφέροντα των οποίων συγκαταλέγεται ο αθλητισμός, ας μην «προσπερνούν» τον χώρο του κιλκισιώτικου πετοσφαίρου ή βόλλεϋμπωλ. Και οι τρεις σημερινοί φορείς του αξίζουν μιάς, τουλάχιστον στοιχειώδους, οικονομικής στήριξης, ώστε τουλάχιστον να επωμίζονται λιγότερο από το βάρος των αντικειμενικών δυσκολιών. Εξ άλλου, έχει επισημανθεί κατ’ επανάληψιν, ότι κάθε επένδυση σε τέτοιους φορείς είναι κατά κανόνα «καταδικασμένη» … να έχει αντίκρυσμα ανταποδοτικού χαρακτήρα.
Η προτροπή αυτή ισχύει και γιά τους απλούς φιλάθλους και φίλους του αθλήματος, αφού αρκεί η παρουσία τους και μόνον στις αγωνιστικές και όποιες άλλες κοινωνικές εκδηλώσεις των πετοσφαιρικών συλλόγων, ώστε τα τμήματά τους να ενισχύονται και υλικώς και ηθικώς.
Βεβαίως, ουδείς αμφισβητεί τις δυσκολίες της συγκυρίας, αλλά κάθε υποστήριξη φορέων με αντικείμενο την δημιουργική εκπαιδευτική δραστηριότητα των παιδιών και εφήβων, γενικώς των νέων ανθρώπων, βάζει ένα «λιθαράκι» στην «οικοδόμηση» … καλυτέρων συγκυριών στο μέλλον, ακόμη και στο όχι μακρινό.
Αυτό, λοιπόν, το οποίο ζητεί το άθλημα του πετοσφαίρου ή βόλλεϋμπωλ σε τοπικό επίπεδο , είναι … το λίγο «οξυγόνο», που χρειάζονται τα «φυτώριά» του, για να το κρατούν «ζωντανό» σε πανελλήνια κλίμακα.
Αν μη τι άλλο, από κάθε κίνηση υποστήριξης οποιουδήποτε φορέα οποιουδήποτε χώρου κερδισμένος δεν «βγαίνει» μόνον ο ευεργετούμενος φορέας, αλλά συνολικώς ο τόπος μας, η κοινωνία του και η οικονομία του.