Σταθερή πορεία προς… την καταστροφή!

Γράφει ο Σταύρος Φάσσος

Ίσως την χειρότερη κρίση του σε επίπεδο λειτουργίας του «οικοδομήματός» του βιώνει αυτόν τον καιρό ο χώρος του λεγομένου «ερασιτεχνικού ποδοσφαίρου.

Από την μία η αρμόδια αθλητική αρχή της χώρας ενσωματώνει στην διάταξη περί εντάξεως των σωματείων των τοπικών ενώσεων στο ποδοσφαιρικό μητρώο τροπολογίες επί λειτουργικών θεμάτων (π.χ. ορισμός γηπέδου έδρας, αμοιβές προπονητών κ.ά.), η μη συμμόρφωση προς τις οποίες τα καθιστά υπόλογα γιά παράβαση νόμου, αν και με νομότυπη λειτουργία.

Από την άλλη το τριτοβάθμιο όργανο του ελληνικού ποδοσφαίρου αντιδρά με απόφαση και εντολή αναστολής της διεξαγωγής όλων των τοπικών πρωταθλημάτων, ανεξαρτήτως του αν τα σωματεία έχουν ήδη ενταχθεί στο μητρώο, όπως συμβαίνει με τα δέκα της ανώτερης κατηγορίας της ΕΠΣ Κιλκίς, με επίκληση αντικειμενικών δυσκολιών και προβλημάτων που ανακύπτουν από την εφαρμογή των εν λόγω διατάξεων.

Η σύγκρουση των δύο πλευρών είναι «μετωπική», και μέχρι στιγμής δεν παρατηρείται καμμία ένδειξη να «βάζει» καθεμία από τις δύο «νερό στο κρασί» της αλλά και καμμία διάθεση να «πέσουν οι τόνοι» και τουλάχιστον να «στηθεί» κάποια «γέφυρα» επικοινωνίας.

Κατ’ αυτόν τον δραματικό γιά το λεγόμενο ερασιτεχνικό ποδόσφαιρο τρόπο επικαιροποιείται η διαχρονική ισχύς ρητών και αναφορών, όπως αυτές με τους «γαϊδάρους που μαλώνουν σε ξένο αχυρώνα», με τα «βουβάλια» που όταν «τσακώνονται» την «πληρώνουν» τα «βατράχια», με εκείνους τους «τρίτους» που «πληρώνουν» είτε τα «σπασμένα» είτε το «μάρμαρο» του όποιου «καυγά» μεταξύ δύο.

Ρητά και αναφορές, που το τελευταίο διάστημα έρχονται συχνά-πυκνά στα χείλη παραγόντων, προπονητών και υποστηρικτών του κιλκισιώτικου ποδοσφαίρου, οι οποίοι βρίσκονται σε απόγνωση εξ αιτίας αυτής της «διελκυστίνδας» μεταξύ της κυβερνητικής αρχής γιά τον αθλητισμό και της διοίκησης του χώρου του μη επαγγελματικού ποδοσφαίρου. Και τούτο, διότι οι πάντες βλέπουν αυτό, το οποίο δεν βλέπουν ή… κάνουν ότι δεν βλέπουν, γιά τους δικούς τους λόγους, οι δύο αντιμαχόμενες πλευρές: Ότι, δηλαδή, τέτοιες καταστάσεις οδηγούν εκ του ασφαλούς το λεγόμενο ερασιτεχνικό ποδόσφαιρο στο «τέλμα» της απαξίωσης και ανυποληψίας και το «οικοδόμημά» του στην καάρρευση.

Βεβαίως, «ένα χεράκι» στο να φτάσει αυτό στην σημερινή, δυσάρεστη όσο και ανεπιθύμητη πραγματικότητα «έβαλαν» κατά καιρούς και οι ίδιοι, είτε με πράξεις είτε με παραλείψεις.

Όμως, άλλο διάφορα κακώς κείμενα με υπαιτιότητα όλων, και τα οποία μπορούν να διορθωθούν με την συνδρομή όλων, και άλλο μία νοσηρή κατάσταση εξ αιτίας μιάς «διενέξεως κορυφής», για την οποία το φταίξιμο δεν βαρύνει αυτούς ή τουλάχιστον πρωτίστως αυτούς.

Ειδικότερα δε γιά το κιλκισιώτικο ποδόσφαιρο, εκείνο, το οποίο «πονάει» περισσότερο είναι, είναι το ότι και τα δέκα σωματεία ης ανώτερης κατηγορίας του έχουν προβεί στην σχετική διαδικασία και έχουν ενταχθεί στο ποδοσφαιρικό μητρώο, άρα έχουν συμμορφωθεί προς τις υποδείξεις της Πολιτείας αλλά και της ανώτερης ποδοσφαιρικής αρχής.

Από εκεί και πέρα η συμμόρφωση προς επί μέρους διατάξεις (π.χ. γηπεδικό ή αμοιβές προπονητών, όπως αναφέρθηκε), είναι κάτι, που θα μπορούσε να ρυθμισθεί με περισσότερη ελαστικότητα, χωρίς, δηλαδή, εμμονική εφαρμογή τους, σε σημείο που να κάνει τον «βίο» των σωματείων «αβίωτο» γιά θέματα, που απλώς χρειάζονται κάποιο χρόνο, γιά να τεθούν σε πλήρη εφαρμογή.

Από την στιγμή που τα σωματεία, μετά την ένταξή τους στο μητρώο, λειτουργούν νομοτύπως, δεν «θα χαθεί ο κόσμος», αν η ισχύς εφαρμογής των τροποποιητικών διατάξεων μετατεθεί για όσο διάστημα απαιτείται να γίνουν οι προσαρμογές.

Αυτές, δηλαδή, που θα επιτρέψουν στα σωματεία να προβούν στις απαιτούμενες ενέργειες και μετατροπές, ώστε να απαλλαγούν από τον «βραχνά» της κατά γράμμα εφαρμογής των τροποποιητικών διατάξεων, η οποία θέτει κάποιες λειτουργίες εκτός νομιμότητος, άρα υπονομεύει την περαιτέρω πορεία αλλά και ύπαρξή τους.

Άλλωστε, και για τον χώρο του ποδοσφαίρου και του αθλητισμού γενικότερα, όπως και … γιά όλους τους άλλους, εκτός από το γράμμα, ο νόμος εφαρμόζεται ή πρέπει να εφαρμόζεται και σύμφωνα με το πνεύμα του. Φυσικά, αυτό δεν θα χρειαζόταν, αν η όποια πλευρά ενεργούσε ευθύς εξαρχής σύμφωνα με τα αντικειμενικά δεδομένα και ανάγκες κάθε χώρου, και όχι στο πλαίσιο των οποιωνδήποτε σκοπιμοτήτων των μη σχετιζομένων με ο γενικό καλό ή το γενικό συμφέρον του κάθε χώρου.

Όμως, έτσι όπως έχουν περιπλακεί τα πράγματα, τόσο η κυβερνητική αρχή γιά τον αθλητισμό όσο και η ανώτερη του λεγομένου ερασιτεχνικού ποδοσφαίρου έχουν καθήκον και υποχρέωση… να το «θυμηθούν» αυτό το πνεύμα του νόμου, που επεκτείνεται και στο αντίστοιχο του κανονισμού, να βρουν «δίαυλο» επικοινωνίας και να «αποκολλήσουν» το λεγόμενο ερασιτεχνικό ποδόσφαιρο από το σημερινό «τέλμα» του. Ένα «τέλμα», που «οδηγεί» εκ του ασφαλούς… στον «καταποντισμό»!

Είναι δυνατόν, να είναι αυτό ακριβώς, το οποίο επιθυμούν οι δύο αντιμαχόμενες πλευρές; Αν όχι, ας «τείνουν «ώτα» στο «οικοδόμημα» του κιλκισιώτικου ποδοσφαίρου, «καθρέφτη» και αυτό του ελληνικού. Και δεν χρειάζεται να είναι τα «ώτα»… «ευήκοα», διότι η κραυγή αγωνίας, το ΣΟΣ, από όλους τους συντελεστές του ή καθ’ οιονδήποτε τρόπο σχετιζομένους με αυτό… τα διαπερνά από μεγάλη απόσταση!

Ας το πράξουν, εν γνώσει και της Ιστορίας, που διδάσκει, ότι ουδέποτε πόλεμος χαρακωμάτων, είτε εντός είτε εκτός εισαγωγικών, ανέδειξε ουσιαστικό νικητή ή θριαμβευτή, αφού και ο νικητής πλήρωσε σχεδόν εξ ίσου μεγάλο τίμημα σε απώλειες.

Εν προκειμένω δε, από τον «πόλεμο χαρακωμάτων» στο «πεδίο» του λεγομένου ερασιτεχνικού ποδοσφαίρου ο μεγάλος ηττημένος θα είναι… το λεγόμενο ερασιτεχνικό ποδόσφαιρο!