Πρώτα απ’ όλα… η συντήρηση
Γράφει ο Σταύρος Φάσσος
Οι προδιαγραφές και δυνατότητες κάθε έργου έχουν να κάνουν με την κατασκευή του.
Η λειτουργικότητά του, όμως, έχει να κάνει με την συντήρησή του.
Μία συντήρηση, η οποία επιβάλλεται κατά τακτά διαστήματα, ώστε οι όποιες φυσιολογικές φθορές να μην εγγίζουν ή υπερβαίνουν τα όρια της ζημιάς, που συνεπάγεται κόστος αποκατάστασης.
Και, ως γνωστόν, τα κόστη γιά την αποκατάσταση ζημιών, οι οποίες προκύπτουν από έλλειψη συντήρησης, είναι, συχνά, μεγαλύτερα από τα απαιτούμενα γιά την κατασκευή κάθε έργου.
Πρόκειται γιά κανόνα με διαχρονική ισχύ, ωστόσο φαίνεται, ότι είναι διαχρονική και η έφεση των παραγόντων κάθε τομέα της ζωής μιάς περιοχής, είτε να μην τον αντιμετωπίζουν με την ανάλογη σοβαρότητα είτε να τον “προσπερνούν”, εν ονόματι της εφήμερης χρησιμότητος κάθε έργου, ως προς τις ανάγκες τις οποίες καλύπτει.
Εξαιτίας αυτής της νοοτροπίας ανέκυψαν στα δύο κλειστά γυμναστήρια του Κιλκίς προβλήματα, τα οποία σίγουρα θα είχαν αποφευχθεί με στοιχειώδη συντήρηση, και από τις συνέπειες των οποίων προέκυψε κόστος επισκευής πολύ μεγαλύτερο από το απαιτούμενο γιά κατά καιρούς συντήρηση.
Στα μέσα της δεκαετίας του ’80 η ελλιπής ή και ανύπαρκτη συντήρηση της στέγης του παλαιού κλειστού γυμναστηρίου, λίγα χρόνια τότε από την έναρξη της λειτουργίας του (1982), είχε ως επακόλουθο ένα σημείο της να υποστεί σοβαρή ζημιά από καθίζηση λόγω του βάρους του χιονιού, οπότε χρειάσθηκε η δαπανηρή αποκατάσταση.
Δέκα χρόνια αργότερα ολόκληρη η στέγη του ιδίου γυμναστηρίου άρχισε να “μπάζει” νερό της βροχής εξαιτίας επί μακρόν ανυπαρξίας συντηρήσεως.
Το χειρότερο: Ήταν το διάστημα κατά το οποίο στο γυμναστήριο μόλις είχε τοποθετηθεί ξύλινο δάπεδο ή “παρκέ” σημαντικής δαπάνης, το οποίο διέτρεξε άμεσο κίνδυνο φθοράς, επειδή στο γυμναστήριο ήταν το ίδιο αν υπήρχε ή … δεν υπήρχε στέγη!
Κινδύνευσε, δηλαδή, από πρόσθετη οικονομική επιβάρυνση ένα ήδη αρκετά δαπανηρό έργο.
Και ενώ την δεκαετία του 2010 αυτό το γυμναστήριο κάποια στιγμή ανακαινίσθηκε στο σύνολό του και έκτοτε συντηρείται κατά διαστήματα, φαίνεται ότι οι σύγχρονοι τοπικοί αρμόδιοι … “εζήλωσαν την δόξαν” προκατόχων τους, “ξεχνώντας να μεριμνούν γιά την συντήρηση και του νέου κλειστού γυμναστηρίου, το οποίο προέκυψε γιά το Κιλκίς από το πρόγραμμα “Αθήνα 2004”. Θεώρησαν, προφανώς, ότι, επειδή ήταν νέο σε σχέση … με το παλαιό, θα έμενε γιά πάντα “νέο”, χωρίς, δηλαδή, συντήρηση.
Τα “στοιχεία”της φύσης ήλθαν μιά Κυριακή του Απρίλη να τους “προσγειώσουν ανωμάλως”, καθώς εξαιτίας της ανεπαρκούς ή και ανύπαρκτης συντηρήσεως, με επακόλουθο διακεκριμένες φθορές σε όλη την επιφάνεια της στέγης, η οποία, όπως ήταν επόμενο, άρχισε να “μπάζει” απο πολλά σημεία, και μάλιστα κατά την διάρκεια καλαθοσφαιρικού αγώνα, τον οποίο οι διαιτητές, σε εφαρμογή του κανονισμού, διέκοψαν, ώστε να μην κινδυνεύσει η σωματική ακεραιότητα των παικτών.
Φυσικά, με ή χωρίς αγώνα, προβλήματα προέκυψαν και στο ξύλινο δάπεδο ή “παρκέ” του γηπέδου, ενώ στο “ταμείο” του κόστους, πέρα από την εξυπαρχής στεγανοποίηση της στέγης και την φροντίδα του αγωνιστικού χώρου, προστέθηκε και η δαπάνη, η οποία απαιτείται γιά την πλήρη αποκατάσταση του φωτισμού, που και αυτού μέρος “έπεσε θύμα” της ελλιπούς ή και ανύπαρκτης συντήρησης.
Φτάσαμε, έτσι, στο σημείο ως Κιλκίς, ενώ “καυχώμεθα” γιά την ύπαρξη δύο κλειστών γυμναστηρίων στο ίδιο αθλητικό κέντρο, που είναι και δημοτικό (ΔΑΚ), να έχουμε τα τελευταία χρόνια πρακτικώς στην διάθεσή μας ένα, με τα διαστήματα ταυτόχρονης λειτουργίας και των δύο να είναι μέχρι στιγμής πολύ μικρά, ακριβώς λόγω του ότι δεν εφαρμόζεται καμμία τακτική ως προς την συχνή, συστηματική και επαρκή συντήρηση των εγκαταστάσεων.
Προφανώς οι τοπικοί άρχοντες μας είτε αγνοούν είτε “παρακάμπτουν” το “κρείττον του κτήσασθαι το φυλάττειν”.
Ακριβώς, όμως, επειδή η οικονομία προτάσσει και καταδεικνύει το “φυλάττειν”, την συντήρηση σε ό,τι αφορά στην μακροβίωση κάθε εγκατάστασης, κάθε έργου υποδομής, οι αρμόδιοι, οι σχετιζόμενοι με τις αθλητικές εγκαταστάσεις, και δη με τα δύο κλειστά γυμναστήρια του Κιλκίς, οφείλουν να ακολουθήσουν αυτόν ακριβώς τον “μονόδρομο”, χωρίς παρέκκλιση, έχοντας κατά νουν τρία πράγματα: Πρώτον συντήρηση, δεύτερον… συντήρηση, τρίτον… συντήρηση.
Να λάβουν, δηλαδή, τις ανάλογες αποφάσεις, εξασφαλίζοντας και εγκρίνοντας τις σχετικές απαιτούμενες δαπάνες και προωθώντας την εκτέλεση των έργων, πριν η “πληγή κακοφορμίσει” σε σημείο, που να είναι αναγκαία η ανακατασκευή ή ανακαίνιση με πολύ μεγαλύτερο κόστος. Και να κινήσουν αμέσως αυτήν την διαδικασία, λαμβάνοντας υπ’ όψιν το ότι το “αμέσως” όσον αφορά στην απόφαση, “μεταφράζεται” από τεχνικής και διαδικαστικής πλευράς σε ένα τρίμηνο.
Που σημαίνει, ότι οφείλουν να κινηθούν πάραυτα, ώστε να υφίσταται βάσιμη προοπτική εκτέλεσης και ολοκλήρωσης του έργου στεγανοποίησης της στέγης και συντήρησης των υπολοίπων εγκαταστάσεων του νέου κλειστού γυμναστηρίου αρκετά πριν το τέλος του Καλοκαιριού, πριν, δηλαδή, ξεκινήσει η νέα αγωνιστική περίοδος.
Από εκεί και πέρα απλώς θα πρέπει να προγραμματίζουν έργα συντήρησης προληπτικού χαρακτήρα σε “βάθος” χρόνου, χωρίς την επανάπαυση η οποία προκύπτει από την πρόσκαιρη εξάλειψη κάθε προβλήματος μετά… την κανονική συντήρηση.
Τα παθήματα, τόσο στο απώτερο όσο και στο πολύ πρόσφατο παρελθόν, δεν παρέχουν την “πολυτέλεια” του να… μην γίνονται μαθήματα, και θα καταγραφόταν στο ενεργητικό των αρμοδίων γιά τις αθλητικές εγκαταστάσεις του Κιλκίς κάθε εκ μέρους των έμπρακτη απόδειξη κατανόησης αυτής της αναγκαιότητας.
Μόνον έτσι θα κερδίσουν την εμπιστοσύνη και την εύνοια των πολιτών, ιδίως δε του χώρου του αθλητισμού, αφού μόνον έτσι είναι δυνατή η μακροβίωση και απρόσκοπτη λειτουργία αυτών των εγκαταστάσεων χωρίς τον “φόβο” των στοιχείων της φύσης ή κάθε απροόπτου από ελλιπή ή… καθόλου συντήρηση.
