Πάντα το «κάτι» πολύ καλύτερο του «τίποτε»
Γράφει ο Σταύρος Φάσσος
Τον τελευταίο καιρό έχει επισημανθεί από όλους, όσους συμμετέχουν στην λειτουργία του «οικοδομήματος» του κιλκισιώτικου ποδοσφαίρου, η αναγκαιότητα αύξησης του δυναμικού της κιλκισιώτικης διαιτησίας ποδοσφαίρου.
Και τούτο, διότι το σημερινό ίσα που αρκεί, γιά να «βγαίνει τσίμα-τσίμα» το πρόγραμμα αγώνων, ιδίως όταν δεσμεύονται τριάδες ή τετράδες γιά αγώνες εθνικών πρωταθλημάτων.
Παρόμοια κατάσταση είχε δημιουργηθεί στα τέλη της δεκαετίας του ΄80, όταν η αποχώρηση στελεχών του τότε συνδέσμου διαιτητών ποδοσφαίρου Κιλκίς (ΣΔΠΚ) από την ενεργό δράση λόγω συμπληρώσεως του τότε ορίου ηλικίας συνδυάσθηκε αφ’ ενός μεν με την εντυπωσιακή αύξηση του αριθμού των σωματείων (μέχρι… 102!), αφ’ ετέρου δε με τα διαφορετικά τότε ισχύοντα με την διαδικασία αναπλήρωσης των κενών στον χώρο της κιλκισιώτικης διαιτησίας.
Κάποια στιγμή, εκεί στις αρχές της δεκαετίας του ΄90. ΣΔΠΚ και ΕΠΣΚ συντονίσθηκαν και ανέλαβαν πρωτοβουλία λειτουργίας διαδοχικών σχολών διαιτησίας ποδοσφαίρου. Τα εξαιρετικά αποτελέσματα δεν άργησαν να φανούν, καθώς συντόμως ο αριθμός των Κιλκισιωτών διαιτητών έφτασε να υπερεπαρκεί γιά τις ανάγκες των πρωταθλημάτων και των τριών τοπικών κατηγοριών, σε σημείο που να υπάρχει και η «πολυτέλεια» να ορίζονται και αρκετοί αναπληρωματικοί γιά την κάλυψη αναγκών σε περιπτώσεις εκτάκτων απουσιών ή κωλυμάτων. Και όλα αυτά στο πλαίσιο ενός σαββατοκυριακάτικου προγράμματος… εικοσιεννέα (29) αγώνων!
Ύστερα ήλθαν οι διαδοχικές οικονομικές κρίσεις, οι ριζικές μεταβολές στην πολιτική και, κυρίως, κοινωνική ζωή του τόπου, τα νέα δεδομένα στο επιχειρείν και στις εργασιακές σχέσεις και κάποιες καταστάσεις στην συνολική λειτουργία του «οικοδομήματος» του κιλκισιώτικου ποδοσφαίρου, που επηρέασαν όλους τους χώρους, της διαιτησίας συμπεριλαμβανομένης.
Τα πράγματα επιδεινώθηκαν μετά την αρξαμένη το 2010 παρατεταμένη οικονομική κρίση, τις συνέπειες της οποίας υφίσταται έως σήμερα το κιλκισιώτικο ποδόσφαιρο, με την δραματική συρρίκνωση των αριθμών των ομάδων του, των ενεργών παραγόντων και των διαιτητών.
Υπό το πρίσμα όλων των παρατεθέντων, και δεδομένου ότι πάντα γιά τις όποιες επιλογές για το παρόν και το μέλλον είναι επωφελές να κοιτάμε και στο παρελθόν γιά τις όποιες χρήσιμες συγκρίσεις, ώστε να επιδιώκεται η αξιοποίηση των θετικών στοιχείων και η αποφυγή των αρνητικών, κρίνεται ως κίνηση προς την σωστή κατεύθυνση ή ύστερα από αρκετά χρόνια νέα πρωτοβουλία της επιτροπής διαιτησίας της ΕΠΣΚ γιά την λειτουργία νέας σχολής διαιτησίας ποδοσφαίρου. Μάλιστα, θα μπορούσε να χαρακτηρίσει κανείς αυτήν την κίνηση όχι απλώς ως ενδεδειγμένη, αλλά και ως επιβαλλόμενη, από την στιγμή που σ’ αυτόν τον τομέα η κατάσταση απέχει… «ένα κάτι» από το απροχώρητο.
Βεβαίως, ο «δρόμος» γιά την υλοποίηση της προοπτικής της αύξησης του έμψυχου δυναμικού της κιλκισιώτικης διαιτησίας δεν είναι «στρωμένος με ροδοπέταλα». Και τούτο, διότι στο πέρασμα του χρόνου έχουν προκύψει βιοτικά και κοινωνικά δεδομένα και έχουν δημιουργηθεί στο κιλκισιώτικο ποδόσφαιρο καταστάσεις, που, αν δεν λειτουργούν αποτρεπτικώς ή ως αντικίνητρο, αποθαρρύνουν τους νέους από το να ασχοληθούν συστηματικώς με την διαιτησία ποδοσφαίρου.
Αυτό, ακριβώς είναι το «μεγάλο στοίχημα» των ιθυνόντων της κεντρικής διοίκησης και της διαιτησίας του κιλκισιώτικου ποδοσφαίρου: Πέρα από την λειτουργία σχολών, η ανάληψη πρωτοβουλιών ενημερωτικού χαρακτήρα κυρίως στους χώρους των σωματείων, της εκπαίδευσης και της νεολαίας, με συγκεκριμένο πλαίσιο και δεσμεύσεις ως προς την λειτουργία της συνολικής αγωνιστικής διαδικασίας, ώστε αυτή να καταστεί ελκυστική γιά νέους, πολλαπλασιάζοντας τις πιθανότητες να ασχοληθούν με την διαιτησία.
Με άλλα λόγια, να αναλάβουν οι ιθύνοντες της κεντρικής διοίκησης και της διαιτησίας του κιλκισιώτικου ποδοσφαίρου κάθε πρωτοβουλία ενημερωτικού χαρακτήρα, ικανή να διαλύσει προκαταλήψεις και καχυποψίες, από εκείνες που δημιουργούν την αίσθηση, ότι και στο κιλκισιώτικο ποδόσφαιρο δεν κρίνονται τα πάντα αποκλειστικώς και μόνο στον αγωνιστικό χώρο, με επακόλουθο πολύς κόσμος, και ιδίως οι νέοι, να «γυρίζουν την πλάτη τους» σ’ αυτό, κάτι που δυσχεραίνει τα μάλα κάθε προσπάθεια αύξησης του έμψυχου δυναμικού της διαιτησίας.
Ωστόσο, όπως αναφέρθηκε, η εκ μέρους της επιτροπής διαιτησίας της ΕΠΣΚ προκήρυξη της λειτουργίας σχολής είναι γεγονός, σε μία πρωτοβουλία, με την οποία κάθε φίλος του χώρου του κιλκισιώτικου ποδοσφαίρου συμφωνεί και επαυξάνει. Και παρά τους όποιους επισημανθέντες αρνητικούς παράγοντες, η επιτροπή δεν πρέπει να παρεκκλίνει από αυτήν την «πορεία», αλλά, αντιθέτως, να επιμείνει στην διοργάνωση της σχολής και σιγά-σιγά να «προλειάνει το έδαφος» γιά την επόμενη.
Από εκεί και πέρα, σε σχέση με το κομβικό σημείο μιάς αρνητικής πραγματικότητας, που έχει δημιουργηθεί από τα κακώς κείμενα και από καταστάσεις που έχουν φορτίσει αρνητικώς το «κλίμα» στο κιλκισιώτικο ποδόσφαιρο οι ιθύνοντες της κεντρικής διοίκησης και της διαιτησίας του κιλκισιώτικου ποδοσφαίρου δεν έχουν, παρά να επαναλάβουν κάτι που ήδη έχουν πράξει, όταν κατά καιρούς προέκυψαν θέματα στις σχέσεις σωματείων-διαιτησίας: Ειδικές κοινές συσκέψεις με την συμμετοχή εκπροσώπων διοικήσεων, αρχηγών ομάδων, προπονητών και διαιτητών, ιδίως των νέων, ώστε να εξετάζονται ενδελεχώς και σε βάθος όλα τα θέματα, που απασχολούν όλες τις πλευρές, να τίθενται επί τάπητος πράγματα που πρέπει να εφαρμόζονται και πράγματα που πρέπει να απορρίπτονται ή να αποφεύγονται και να δίνονται εξηγήσεις γιά ο, τιδήποτε από όποια πλευρά και αν τίθεται.
Βεβαίως, υπό τις παρούσες συνθήκες, τέτοιες ειδικές κοινές συσκέψεις ίσως και να φαντάζουν ως… πρόγραμμα ενόργανης γυμναστικής ή χορού στον πάγο με πολύ υψηλό βαθμό δυσκολίας.
Όμως, ανήκουν στις περιπτώσεις, γιά τις οποίες αβίαστα μπορεί να πει κανείς το «αξίζει τον κόπο». Άλλωστε, σε κάθε περίπτωση το «κάτι» είναι πολύ καλύτερο από το «τίποτε».
Και από την στιγμή που ανάλογες πρωτοβουλίες γιά επί μέρους θέματα οι διοικούντες την ΕΠΣΚ έχουν ήδη αναλάβει, ενθαρρύνοντας να προχωρήσουν και σ’ αυτήν.
Αν μη τι άλλο, είναι από εκείνες, που δίνουν προοπτική γιά κάτι καλύτερο στο κιλκισιώτικο ποδόσφαιρο.
