«Οδός»…ανακάμψεως

Η μέχρι στιγμής πορεία της μοναδικής εκπροσώπου του κιλκισιώτικου ποδοσφαίρου στον χώρο των εθνικών κατηγοριών Αναγέννησης Πλαγιάς, σε συνδυασμό με τα διαδραματιζόμενα στο πρωτάθλημα β’ ομίλου γ’ εθνικής κατηγορίας καταδεικνύει το βάσιμο πρόσφατης επισήμανσης της στήλης.

Ότι, δηλαδή, πρωταρχικό αντικειμενικό σκοπό των διοικούντων του κιλκισιώτικου ποδοσφαίρου, τόσο των σωματείων όσο και του δευτεροβαθμίου διοικητικού οργάνου, στο πλαίσιο σύμπλευσης σε μία κοινή δράση, επιβάλλεται να αποτελεί η αποκατάσταση του κύρους και της φήμης του σ’ αυτόν το χώρο. Διότι, σήμερα το κιλκισιώτικο ποδόσφαιρο διέρχεται περίοδο περιορισμένης επιφανείας και εμβελείας σε σημείο ελάχιστα απέχον από την ανυποληψία. Βεβαίως, η Αναγέννηση Πλαγιάς, η μόνη όπως αναφέρθηκε ομάδα του σ’ αυτόν τον χώρο, κατάφερε να μείνει «όρθια» στο περυσινό πρωτάθλημα του… ενός γύρου λόγω πανδημίας και να δώσει το «παρούσα» γιά δεύτερη συνεχή χρονιά. Όμως δεν παύει να είναι, όπως επίσης επισημάνθηκε… μόνη, και ατυχώς δεν είναι ομάδα – θρύλος, όπως π.χ. η Δόξα Δράμας, ή ομάδα με μακρά παρουσία στις εθνικές κατηγορίες, όπως π.χ. ο Νέστος Χρυσουπόλεως, ή ομάδα με μεγάλη ιστορία, όπως π.χ. ο Ορφέας Ξάνθης (έτος ιδρύσεως 1903).

Το τι σημαίνει αυτός ο συνδυασμός της μοναξιάς με την υστέρηση σε μέγεθος έχει καταδειχθεί τουλάχιστον σε πέντε έως τώρα αγώνες της, τους οποίους έχασε εξ αιτίας αποφάσεων ή παραλείψεων της διαιτησίας, επειδή η κρίση τους επηρεάσθηκε είτε από το «όνομα» είτε από την «φανέλλα» της αντιπάλου της κιλκισιώτικης.

Έτσι η Αναγέννηση «παλεύει» τώρα απεγνωσμένα γιά την παραμονή, διατηρώντας πλέον μόνο θεωρητικές ελπίδες επίτευξης αυτού του αντικειμενικού σκοπού, εκεί που με στοιχειώδη αμεροληψία της διαιτησίας στους συγκεκριμένους αγώνες θα μπορούσε να κατέχει θέση ακόμη και στην απόλυτη βαθμολογική ασφάλεια. Επί πλέον, η Αναγέννηση θα μπορούσε να είχε κερδίσει κάποιους πρόσθετους βαθμούς, αν αγωνιζόταν σε γηπεδική εγκατάσταση, που να δημιουργεί την απόλυτη αίσθηση της έδρας ή αν αυτή η αίσθηση υφίστατο στο δημοτικό στάδιο Κιλκίς, κάτι που προϋποθέτει συσπείρωση του φιλάθλου κόσμου του νομού, ανεξαρτήτως σωματειακής προτιμήσεως ή προσηλώσεως.

Με δεδομένο αυτό το βίωμα της Αναγέννησης Πλαγιάς, διοικούντες σωματείων και διοίκηση της ΕΠΣ Κιλκίς θα ήταν ευχής έργον να «καθήσουν σε ένα τραπέζι» και να «χαράξουν» μία γενική στρατηγική γιά το κιλκισιώτικο ποδόσφαιρο, ώστε αυτό τόσο στο εγγύς μέλλον όσο και σε βάθος χρόνου να ανακτήσει σταδιακώς και πλήρως το «έδαφος», που έχει χάσει στον χώρο των εθνικών κατηγοριών, και να αποκαταστήσει το «όνομα», το κύρος και την «αίγλη» του. Τούτη η στρατηγική δύναται να περιστρέφεται γύρω από τους εξής «άξονες»:

• Άμεση ενίσχυση των αγωνιστικών προδιαγραφών της ομάδας που συμμετέχει σε εθνικό πρωτάθλημα, με αντικειμενικό σκοπό την εδραίωση σ’ αυτό.
• Ίδια μέριμνα γιά κάθε ομάδα που ανέρχεται στην κατώτερη των εθνικών κατηγοριών, χωρίς έκπτωση στην μέριμνα γιά την προηγούμενη ή τις προηγούμενες.
• Περαιτέρω αναβάθμιση του πρωταθλήματος της ανώτερης τοπικής κατηγορίας, με στήριξη ομάδων που διατηρούν τμήματα υποδομής ή «φυτώρια» και θέσπιση κινήτρων, ώστε και άλλες ομάδες να συγκροτούν τέτοια.
• Προτεραιότητα στις γηπεδικές εγκαταστάσεις κάθε ομάδας που πρωταγωνιστεί στην ανώτερη τοπική κατηγορία, ώστε αυτές και να πληρούν τις προδιαγραφές τουλάχιστον γ’ εθνικής κατηγορίας και να λειτουργούν στην ψυχολογία των παικτών ως… πραγματικές έδρες.
• «Καλλιέργεια» συλλογικού πνεύματος σε ό,τι αφορά στην ηθική υποστήριξη της ομάδας ή των ομάδων του νομού εθνικών κατηγοριών από τους φίλους, υποστηρικτές και οπαδούς όλων των άλλων ομάδων και των δυο τοπικών κατηγοριών, ώστε τουλάχιστον στους εντός έδρας αγώνες αυτές οι ομάδες, που συμμετέχουν σε εθνικό πρωτάθλημα, να αισθάνονται την «κερκίδα» ως… δωδέκατο παίκτη.
• Συχνότερες και, εφ’ όσον χρειάζεται, δυναμικότερες παρεμβάσεις στα τριτοβάθμια όργανα του ελληνικού ποδοσφαίρου και της διαιτησίας του σε πολιτικά κέντρα αποφάσεων και σε θεσμικά όργανα της Δικαιοσύνης όταν πρόκειται γιά προάσπιση δικαίων των εκπροσώπων του κιλκισιώτικου ποδοσφαίρου στον χώρο των εθνικών κατηγοριών.
• Ενεργοποίηση οικονομικών παραγόντων και φορέων προς την κατεύθυνση της εκ μέρους των πλαισιώσεως ομάδων του νομού εθνικών κατηγοριών διά χορηγιών, προσφορών και δωρεών ή γενικώς επενδύσεών τους σ’ αυτές.
• Συστηματική επιδίωξη στελέχωσης τριτοβαθμίων οργάνων του ελληνικού ποδοσφαίρου και της διαιτησίας του, εν γνώσει του ότι αρκεί και μία και μοναδική παρουσία Κιλκισιώτη παράγοντα σ’ αυτά, γιά να τυγχάνει τουλάχιστον ισότιμης μεταχείρισης το κιλκισιώτικο ποδόσφαιρο και, ως εκ τούτου, η ομάδα ή οι ομάδες του στον χώρο των εθνικών κατηγοριών.
• Στήριξη όλων των τοπικών αρχών στις περιπτώσεις που διεκδικούν κονδύλια γιά έργα υποδομής στο «οικοδόμημα» του κιλκισιώτικου ποδοσφαίρου.

Ένα τέτοιο γενικό σχέδιο ανασύνταξης, οργάνωσης και ανάπτυξης εγγυάται αρχικώς την μονιμοποίηση μιάς θέσης στον χώρο των εθνικών κατηγοριών γιά ομάδα του νομού Κιλκίς και σε διάστημα πενταετίας την προσθήκη τουλάχιστον άλλων δύο, ενώ για μετά… «βλέποντας και κάνοντας», πάντοτε φυσικά υπό την προϋπόθεση της συνέπειας σ’ αυτήν την γραμμή και κατεύθυνση.

Εννοείται, ότι ο άμεσος αντικειμενικός σκοπός, δοθείσης και της από πολλές πλευρές αρνητικής συγκυρίας, δεν μπορεί παρά να είναι διατήρηση του «προγεφυρώματος» του κιλκισιώτικου ποδοσφαίρου στα εθνικά πρωταθλήματα είτε με την προσθήκη δεύτερης ομάδας είτε, στην χειρότερη των περιπτώσεων, με την διατήρηση της μιάς.

Απο εκεί και πέρα, όμως, είναι αναγκαίο να τεθούν σιγά-σιγά τα «θεμέλια» γιά την κατά τον προαναφερθέντα τρόπο δημιουργία προϋποθέσεων σταδιακής πλήρους αποκαταστάσεως αυτού του «προγεφυρώματος», που σημαίνει από τρεις μέχρι και… έξι ομάδες του νομού σε εθνικά πρωταθλήματα, όπως και κατά το πρώτο ήμισυ της δεκαετίας του ’90.

Βεβαίως, ευλόγως θα αντιτείνει κανείς αφ’ ενός μεν την δραματική συρρίκνωση του αριθμού ενεργών ποδοσφαιρικών σωματείων του νομού, που συντελέσθηκε την υπερδεκαετία της οικονομικής κρίσης, η οποία συνεχίζεται, αφ’ ετέρου δε τον γιά την ίδια αιτία δραματικό περιορισμό των οικονομικών δυνατοτήτων σε κάθε τομέα, του ποδοσφαίρου μη εξαιρουμένου.

Ωστόσο, στο εύλογο αυτό επιχείρημα υπάρχει ο αντίλογος του ότι το προτεινόμενο σχέδιο δράσης γιά την αναβάθμιση της εκπροσώπησης του κιλκισιώτικου ποδοσφαίρου στον χώρο των εθνικών κατηγοριών βασίζεται ακριβώς στα σημερινά δεδομένα, τόσο τα αγωνιστικά όσο και τα οικονομικά, εν γνώσει του ότι ακόμη και στις χειρότερες περιόδους είναι εφικτή η επίτευξη κάθε αντικειμενικού σκοπού, όταν αυτή επιδιώκεται με ορθολογισμό σωστή ιεράρχηση και συνετή διαχείριση αυτών των δεδομένων με τα πολύ μκρότερα σε σχέση με τις «καλές εποχές» μεγέθη.

Άλλωστε και σε ένα σχέδιο μιάς κατά τα προαναφερθέντα επιδίωξης αποκατάστασης «εξωτερικής επιφάνειας», κύρους και αίγλης του κιλκισιώτικου ποδοσφαίρου ισχύει το «ουκ εν τω πολλώ το ευ».