Ο κατάλληλος αριθμός

Γράφει ο Σταύρος Φάσσος

Η συνδυασμένη κρίση των τελευταίων χρόνων, επί δεκαετία οικονομική, επί τριετία υγειονομική και την τελευταία διετία ενεργειακή, επέτεινε τις συνέπειες της αντίστοιχης, που σοβεί ήδη από αρκετό διάστημα πριν την τελευταία δεκαετία στο «οικοδόμημα» του κιλκισιώτικου ποδοσφαίρου.

Ένα «οικοδόμημα», το οποίο στα τέλη της δεκαετίας το ΄80 είχε φτάσει στο σημείο να «στεγάζει»… εκατόν δύο ενεργά σωματεία, ενώ σήμερα, ύστερα από σειρά προβλημάτων που ανέκυψαν λίγο μετά το ανωτέρω χρονικό σημείο έως την αρχή της μνημονευθείσας συνδυασμένης κρίσης, ο αριθμός τους μόλις που ανέρχεται στα τριάντα!

Η δραματική αυτή συρρίκνωση του αριθμού των ενεργών σωματείων είχε ως κύριο επακόλουθο την αντίστοιχη του αριθμού των ομάδων ανά κατηγορία, κάτι που επέφερε «ψαλλίδισμα» και των κατηγοριών από τρεις σε δύο, εκ των οποίων η Δευτέρα τη τάξει (α΄) χωρισμένη σε δύο «μικροσκοπικούς» ομίλους. Έτσι, η σημερινή «εικόνα» των θεσμικών διοργανώσεων της ΕΠΣ Κιλκίς δεν υποδηλώνει τίποτε περισσότερο από την γενικότερη κρίση, που συνεχίζει να σοβεί σε όλους τους τομείς και χώρους.

Όμως, και στο ό,τι αφορά στις συνθέσεις των κατηγοριών του κιλκισιώτικου ποδοσφαίρου ισχύει το «ουδέν κακόν αμιγές καλού». Εν προκειμένω, το «καλόν» το ανέδειξε η εκ μέρους της διοικήσεως της ΕΠΣΚ μονοδρομική επιλογή της συγκρότησης της ανώτερης κατηγορίας από δώδεκα ομάδες, εκεί που στο παρελθόν διεξήχθησαν πρωταθλήματά της με δεκαέξι αλλά ακόμη και με δεκαοκτώ ομάδες. Η επισήμανση δεν έχει να κάνει με το αυτονόητο «περισσότερος πληθυσμός και περισσότεροι νέοι, περισσότερες ομάδες», που ίσχυσε σε παλαιότερες εποχές, αλλά αφορά στις νοοτροπίες, οι οποίες προσέφεραν τότε «έδαφος» στον συγκεντρωτισμό, με μεγαλύτερο αριθμό ομάδων ανά κατηγορία, αντί του πολύ πιο λογικού και πιο οικονομικού μεγαλύτερου αριθμού των κατηγορίων (τέσσερις).

Ειδικότερα, εξ αιτίας των εν λόγω νοοτροπιών, είχαμε φτάσει στο σημείο να διεξάγεται πρωτάθλημα της ανώτερης κατηγορίας με δεκαοκτώ ομάδες, λες και ο νομός Κιλκίς ήταν μία «μικρογραφία»… της α΄εθνικής!

Έτσι, σε μιάν εποχή με ποικίλα και τότε προβλήματα αλλά με οικονομικές συνθήκε σαφέστατα καλύτερες από τις σημερινές, χάθηκε μία «χρυσή» ευκαιρία αναδιάρθρωσης των τοπικών κατηγοριών κατά τρόπο που να αναβαθμίσει και να ενισχύσει την ανώτερη κατηγορία ως προς το επίπεδο συναγωνισμού, της ποιότητας ποδοσφαίρου και γενικώς της αξιοπιστίας του χώρου.

Και μία τέτοια αναβάθμιση και ενίσχυση θα ήταν η από τότε ακόμη συγκρότηση της ανώτερης κατηγορίας με τον «μαγικό» αριθμό των δώδεκα. Έναν αριθμό ούτε μικρό, ώστε να χρειάζονται… «μαθηματικοί υπολογισμοί», για να «γεμίσει» η αγωνιστική περίοδος, ούτε μεγάλο για να υπάρχει πάντα το άγχος της έγκαιρης ολοκλήρωσής της.

Ήταν μία ιδέα τόσο αυτής της στήλης όσο και ανθρώπων του ποδοσφαίρου (παικτών, προπονητών, παραγόντων), η οποία διατυπώθηκε κατ΄επανάληψιν από λές αυτές τις πλευρές, αλλά για κάποιους λόγους, που δεν είναι του παρόντος, δεν «περπάτησε», με τον αριθμό των ομάδων της ανώτερης κατηγορίας να μην «πέφτει» κάτω από τις δεκατέσσερις.

Αυτά, όπως αναφέρθηκε, σε εποχές «παχειών αγελάδων», κατά τις οποίες υπήρχαν δυνατότητες μιάς ριζικής και με προοπτική μεγάλου «βάθους» χρόνου αναδιάρθρωσης των κατηγοριών του κιλκισιώτικου ποδοσφαίρου.

Και ευτυχώς που ήλθε η σημερινή δυσμενής συγκυρία, η οποία κατέδειξε την ανάγκη αναβάθμισης της ισχύος της ανώτερης τοπικής κατηγορίας, ώστε να αναβαθμισθεί και η «εικόνα» της προθήκης, κοινώς «βιτρίνας», του ποδοσφαίρου στον τόπο μας.

Που σημαίνει, ότι πέρυσι, έστω και υπό την πίεση της αμείλικτης πραγματικότητας, η διοίκηση της ΕΠΣΚ έλαβε την σωστή απόφαση περί τον αριθμό των ομάδων της ανώτερης κατηγορία, περιορίζοντάς τις σε δώδεκα, και ενώ οι «αναταράξεις» της κρίσης δεν έχουν εκλείψει ακόμη, κάτι που καταδείχθηκε και από την απόσυρση μιάς ομάδας από το πρωτάθλημα της ανώτερης κατηγορίας, πριν ακόμη από αρχίσει!

Το θέμα πλέον είναι, αυτός ο αριθμός να καταστεί μόνιμος, ώστε επί του παρόντος να είναι δυνατή η διατήρησή του, καθώς υπάρχει η δυνατότητα αναπλήρωσης τέτοιου είδους «απώλειας» από την αμέσως επόμενη περίοδο, εν συνεχεία δε να είναι αυτός στον οποίο αξίζει να συμπεριλαμβάνονται οι ομάδες του νομού με τις καλύτερες προδιαγραφές και τις περισσότερες δυνατότητες.

Και η πρόταση για μονιμοποίηση του αριθμού των δώδεκα ομάδων στην ανώτερη τοπική κατηγορία βασίζεται και στο ότι και για τις διάφορες κρίσεις ισχύει το «έρχονται και παρέρχονται». Άρα, ο εν λόγω αριθμός μπορεί κατά την παρούσα δυσμενή συγκυρία να παραπέμπει σε «λύση ανάγκης», όμως σε μελλοντική καλύτερη σε όλους τους τομείς είναι δυνατόν να αποτελέσει αυτόν που εγγυάται την κατά τα πάντα ανάκαμψη, ποιοτική αναβάθμιση και σημαντικά βελτιωμένη «εικόνα» του κιλκισιώτικου ποδοσφαίρου.

Μία γενική αναβάθμιση, στην οποία δύναται να συμβάλει και η ταυτόχρονη θέσπιση λειτουργικών κινήτρων για τους συλλόγους αυτών των ομάδων, όπως, για παράδειγμα, η στήριξη εκείνων που διατηρούν τμήματα υποδομής ή «ακαδημίες». (Μακάρι, πάντα υπό την προϋπόθεση της ανάκαμψης της οικονομίας και κοινωνικής ζωής σε όλους τους τομείς, αυτό να ισχύσει… και για τις δώδεκα ομάδες). Εννοείται, δε ότι ανάλογες κινήσεις σε καιρούς πολύ λιγότερο χαλεπούς από τους σημερινούς επιβάλλεται να εκδηλωθούν και για το υπόλοιπο «οικοδόμημα» του κιλκισιώτικου ποδοσφαίρου.

Εν κατακλείδι, μπορεί στο μέλλον να αλλάξουν κάποια πράγματα σ΄αυτόν τον χώρο, όμως, τουλάχιστον για τα επόμενα… αρκετά χρόνια ο αριθμός των δώδεκα για τις ομάδες της ανώτερης κατηγορίας της ΕΠΣ Κιλκίς, είναι αναγκαίο να παραμείνει, είτε στα «δύσκολα» είτε στα «λιγότερο δύσκολα» είτε στα «εύκολα».

Άλλωστε, είναι κάτι το οποίο έχει ήδη αποδειχθεί εν τη πράξει, ότι είναι καλό για το ποδόσφαιρό μας.