“Ναι” και στα μικρά έργα, “ναι” και στο κολυμβητήριο

Γράφει ο Σταύρος Φάσσος

Ένα απο τα θέματα της πρόσφατης κιλκισιακής επικαιρότητας ήταν και αυτό της γιά άλλη μία χρονιά επιλογής ιεράς μητροπόλεως Πολυανής και Κιλκισίου και δήμου Κιλκίς, να πραγματοποιηθεί την ημέρα των Αγίων Θεοφανείων ή των Φώτων η κεντρική τελετή Αγιασμού των υδάτων, με κατάδυση του Τιμίου Σταυρού, σε ιδιωτική πισίνα, και όχι σε δεξαμενή-πλησιέστερα του ιερού μητροπολιτικού ναού Μεταμορφώσεως του Σωτήρος, όπως επιβάλλει η αυθεντική εκκλησιαστική παράδοση.

Βεβαίως, το δημοσιογραφικό συγκρότημα του “Μαχητή” εστίασε τις αναφορές του στην τουλάχιστον περίεργη εμμονή των δύο προαναφερθεισών αρχών, να μην χρησιμοποιούν γι’ αυτόν τον εορτασμό την υδατοδεξαμενή στο πάρκο -“Κήπο”, που απέχει… “δύο βήματα” από τον μητροπολιτικό ναό και το επισκοπείο.

Ωστόσο, η κατά παράκαμψιν αυτού συνέχιση της τέλεσης του Αγιασμού των υδάτων σε ιδιωτική πισίνα ή, αλλιώς, ο συνδυασμός αυτών των δύο δεδομένων “ανακάλεσε” στην σκέψη της στήλης ένα άλλο θέμα, με το οποίο αυτή έχει ασχοληθεί κατ’ επανάληψιν από καταβολής της, δηλαδή… από 26ετίας, και το οποίο δεν αφορά σε μιάν απλή επιλογή χώρου γιά την τέλεση του Αγιασμού των υδάτων, αλλα σε μία από τις σοβαρότερες ελλείψεις στις δημόσιες υποδομές του Κιλκίς.

Πρόκειται, φυσικά, γιά το θέμα του κολυμβητηρίου διεθνών προδιαγραφών, που παραμένει “στα χαρτιά” από… το 1968, με αναφορές πρώτα, επί κάποιες δεκαετίες, σε εθνικό κολυμβητήριο και τις τελευταίες σε δημοτικό.

Ένα θέμα, το οποίο, ενώ από κάποιες πλευρές περιβάλλεται το “πέπλο της λήθης”, παραμένει “γαντζωμένο” στην μνήμη, χάρη στον εδώ και περισσότερο από εικοσαετία “σιωπηλό μάρτυρα”, που το υπενθυμίζει συνεχώς, και είναι… τα θεμέλια του έργου της κατασκευής ενός τέτοιου κολυμβητηρίου σε χώρο του δημοτικού αθλητικού κέντρου Κιλκλις, δίπλα στο παλαιό κλειστό γυμναστήριο και στην νότια περίφραξη του νοσοκομείου. Θεμέλια σε κατάσταση και με “εικόνα” εγκατάλειψης, “νικημένα” από αυτήν και τον αμείλικτο χρόνο, που μόνο θλίψη μπορεί να προκαλεί σε κάθε πολίτη, τουλάχιστον από εκείνους που “ψάχνονται” γιά όλα τα θέματα του τόπου, και σίγουρα σε κάθε φίλο της άθλησης και του αθλητισμού.

Εν προκειμένω, μπορεί να πει κανείς, ότι, από την στιγμή που ζήτημα κολυμβητηρίου Κιλκίς υφίσταται επί 55 έτη, και από την στιγμή που υπήρξε η σκέψη να δρομολογηθεί η κατασκευή του, δύο τινά έπρεπε να συμβούν:

Είτε, δηλαδή, να εξασφαλισθούν πλήρως οι “πηγές” χρηματοδότησης, ώστε το έργο να προχωρήσει μέχρις αποπερατώσεως, είτε… να μην ξεκινήσει καθόλου, αν η εκτέλεση εθεωρείτο είτε “δύσκολη” είτε εντελώς ανέφικτη. Δεν συνέβη τίποτε από τα δύο, αλλά κάτι… χειρότερο: Το ἐργο ξεκίνησε και εν συνεχεία … εγκαταλείφθηκε στο ξεκίνημά του!

Έκτοτε έχει “χυθεί πολλή μελάνη” και έχουν γίνει ουκ ολίγες ραδιοφωνικές ή τηλεοπτικές και τα τελευταία χρόνια διαδικτυακές αναφορές στο θέμα, που “συμπυκνώνονται” σε δύο αποκλίνουσες θέσεις.

“Είναι κοστοβόρο έργο, και έτσι που ήλθαν τα πράγματα, χρειάζεται “επανεκκίνηση”, άρα θα είναι πολύ πιό δαπανηρό, χώρια το δυσβάστακτο κόστος συντήρησης, σε συνδυασμό με τις περιορισμένες δυνατότητες του νομού, που “συμπιέσθηκαν” δραματικώς εξ αιτίας της παρατεταμένης οικονομικής και εσχάτως της ενεργειακής κρίσης”, υποστηρίζει η πλευρά εκείνων, που προσεγγίζουν τα θέματα έργων υποδομής αποκλειστικώς σύμφωνα με τα εκάστοτε οικονομικά δεδομένα του τόπου.

“Τα οικονομικά προβλήματα ουδέποτε έλλειψαν, όπως και οι εναλλαγές των περιόδων κρίσης με αυτέςτης ευημερίας, άρα τα μεγάλα έργα υποδομής πρέπει να προγραμματίζονται πάνω σε μακροπρόθεσμη βάση, που να προβλέπει και τις ευνοϊκές και τις δυσμενείς καταστάσεις, λαμβάνοντας υπ’ όψιν γιά έργα σαν το κολυμβητήριο διεθνών προδαγραφών και το κόστος κατασκευής και το κόστος συντήρησης, δημιουργώντας προϋποθέσεις ανταπόκρισης Πολιτείας και τοπικής διοίκησης σε όλες τις απαιτήσεις”, αντιτείνει η πλευρά των υποστηρικτών της κατασκευής του κολυμβητηρίου.

Συνδυάζοντας τις δύο αυτές θέσεις συν την εκ μέρους υποστηρικτών… και των δύο διατυπωθείσα άποψη, ότι “θα ήταν, ίσως, πιό εφικτό γιά τον τόπο, τα κονδύλια γιά κατασκευή και συντήρηση κολυμβητηρίου διεθνών προδιαγραφών στο Κιλκίς να διατεθούν γιά εκτέλεση ή αποπεράτωση αρκετών μαζί ημιτελών έργων μικρότερου κόστους”, η στήλη παραπέμπει στο προφιλές ρητό της “και τούτο ποιείν κἀκείνο μη αφιέναι”, όπου “τούτο” τα μικρότερα έργα “κἀκείνο” το κολυμβητήριο.

-Επειδή,πράγματι, διάγουμε περίοδο συνδυασμένης κρίσης, που έχει προκαλέσει τεράστια προβλήματα και στην γενική και στην τοπική οικονομία,

-Επειδή,πράγματι, την κάθε τέτοια κρίση διαδέχεται νομοτελειακώς περίοδος ομαλότητας,

-Επειδή, πράγματι, μία σημαντική εγκατάσταση υποδομής, εν προκειμένω αθλητικής, προορίζεται να… μένει σταθερή στον τόπο και στον χρόνο, ενώ οι κρίσεις έρχονται και παρέρχονται,

-Επειδή, πράγματι, κάθε μεγάλο έργο υποδομής, εν προκειμένω αθλητικής, προϋποθέτει τεράστια κόστη κατασκευής και συντήρησης, που μπορούν, ωστόσο, να αποσβεσθούν με την συνδρομή και της Πολιτείας και της τοπικής διοίκησης και της ιδιωτικής πρωτοβουλίας, διά των χορηγιών, βάσει συγκεκριμένου προγραμματισμού,
-Επειδή, πράγματι, στην παρούσα φάση, προέχει η περισσότερο εφικτή εκτέλεση μικροτέρων έργων υποδομής ή η αποπεράτωση ημιτελών τέτοιων,

-Επειδή, πράγματι, το “κυνήγι” του εφικτού δεν συνεπάγεται εγκατάλειψη του επιθυμητού,

-Επειδή, πράγματι, το κολυμβητήριο διεθνών προδιαγραφών στο Κιλκίς συγκαταλέγεται σε κοστοβόρα μεγάλα έργα, των οποίων δεν ενθαρρύνεται η έναρξη, αλλά συγχρόνως αποτελεί … “νταλκά” των Κιλκισιωτών εδώ και πάνω από μισό αιώνα,

-Επειδη, τέλος, μία τέτοια εγκατάσταση θα “απογειώσει” τα αθλήματα κολυμβητηρίου, την άθληση, την εκπαίδευση και την υγεία σ’ αυτόν τον τόπο, ο οποίος πιστεύεται ότι θα αποκομίσει οφέλη πολύ περισσότερα από όσα χωρίς την ύπαρξη αυτής της εγκατάστασης,

Γιά όλα αυτά, “ναι” προτεραιότητα σε έργα, που χρήζουν άμεσης εκτέλεσης ή αποπεράτωσης, αλλά “ναι” και στην διατήρηση “ζωντανής” της προοπτικής κατασκευής κολυμβητηρίου διεθνών προδιαγραφών στο Κιλκίς.

Μπορεί, δηλαδή, κατά την παρούσα δυσκολία αυτό να μην συγκαταλέγεται στις προτεραιότητες της κεντρικής διοίκησης, όμως οι τοπικοί άρχοντες, αν μη τι άλλο, δεν έχουν να χάσουν τίποτε με το να κρατούν διεκδικητική στάση απέναντι σ’ αυτό το θέμα.
Και σε όσους “κολλάνε” στον συνδυασμό της οικονομικής κρίσης με το δυσβάστακτο κότος συντήρησης ενός κολυμβητηρίου διεθνών προδιαγραφών, ο αντίλογος έρχεται από το διεθνές παράδειγμα της Ουγγαρίας.

Μιάς χώρας μικρότερης σε έκτασηκαι πληθυσμό από την Ελλάδα, που χάρη στα πάμπολλα κολυμβητήριά της πρωταγωνιστεί εδώ και σχεδόν… ενάμιση αιώνα στα αθλήματα κολυμβητηρίου, ενώ παρέχει στους πολίτες της υψηλό επίπεδο υπηρεσιών σε άθληση,εκπαίδευσηκαι υγεία, ανεξαρτήτως πολιτικού και πολιτειακού καθεστώτος! Και όλα αυτά χωρίς… να “κολυμπά” στα πλούτη ή να βιώνει… ατελείωτη ευμάρεια!

Ιδού, λοιπόν, γιατί η στήλη παραμένει υπέρμαχος της κατασκευής αυτού… του “στοιχειωμένου” κολυμβητηρίου διεθνών προδιαγραφών στο Κιλκίς, χωρίς να παρακάμπτει τα τωρινά αρνητικά σε αυτό το εγχείρημα δεδομένα, την ίδια στιγμή που τάσσεται αναφανδόν υπέρ της εκτελέσεως μικρότερων έργων και της αποπερατώσεως ημιτελών τέτοιων.