Να σκεφθούν τα παιδιά

Γράφει ο Σταύρος Φάσσος

Πρόκειται για κατ΄επανάληψιν διατυπωθείσα γνώμη και θέση της στήλης, όσον αφορά στην σχέση της τοπικής (αυτο)διοίκησης με φορείς του υψηλού επιπέδου επαγγελματικού αθλητισμού: Τέτοιοι φορείς δεν χρειάζονται την υποστήριξη της τοπικής (αυτο)διοίκησης για να λειτουργούν απρόσκοπτα, καθώς στηρίζονται στην ελεύθερη οικονομία, στο επιχειρείν στις χορηγίες και σε κάποιες περιπτώσεις στους ισχυρούς οικονομικούς παράγοντες.

Μάλιστα, δεν είναι οι φορείς τέτοιων προδιαγραφών, που χρειάζονται την βοήθεια και το στήριγμα της τοπικής (αυτο)διοίκησης, αλλά, αντιθέτως, είναι η τοπική (αυτο)διοίκηση που χρειάζεται την βοήθεια και το στήριγμα αυτών των φορέων.

Το πιο «χτυπητό» παράδειγμα έρχεται από ποδοσφαιρικώς ανεπτυγμένους σε υψηλό επαγγελματικό επίπεδο τόπους, όπως η γειτονική Ιταλία, όπου κορυφαίες ποδοσφαιρικές ομάδες πλήρωναν σεβαστά ποσό για την εκ μέρους των χρήση των δημοτικών σταδίων δηλαδή εγκαταστάσεων της δικαιοδοσίας της τοπικής (αυτο)διοίκησης, κάτι που συνέβαινε και συμβαίνει και με τους καλλιτεχνικούς και με άλλους φορείς, που κινούνται στο ίδιο οικονομικό πλαίσιο.

Δεν συμβαίνει το ίδιο με τους φορείς που εκπροσωπούν τον αθλητισμό που δεν υπάγεται στα δεδομένα της λειτουργίας του επαγγελματικού. Πρόκειται για φορείς, που, όπως οι αντίστοιχοι άλλων χώρων, συγκαταλέγονται σε εκείνους, στην λειτουργία των οποίωνν δύναται και έχει και καθήκον να συμβάλλει σε σημαντικό βαθμό η τοπική (αυτο)διοίκηση. Είναι φορείς, που δικαιούνται αυτής της υποστηρίξεως από την δημοτική αρχή στο πλαίσιο της εκ μέρους της παροχής αυτής σε όλους ανεξαιρέτως και αδιακρίτως τους φορείς, που δραστηριοποιούνται στην περιοχή ευθύνης της.

Βάσει αυτών των δεδομένων, πριν μερικά χρόνια ο δήμος Κιλκίς έγινε αποδέκτης αιτήματος αθλητικού φορέα για υποστήριξη, με την μορφή διάθεσης αθλητικών εγκαταστάσεων.

Και δεν ήταν «όποιος και όποιος» φορέας, που ζητούσε «κάτι» έχοντας το δικαίωμα. Ήταν ο Κιλκισιακός, ο «σημαιοφόρος» κια «πρώτος τη τάξει πρεσβευτής» του κιλκισιώτικου ποδοσφαίρου και αθλητισμού, επί μακρόν το πανελληνίως μοναδικό «παράθυρο» στην γνώση του ονόματος του Κιλκίς, πολής και νομού, η ομάδα που στα 63 χρόνια ύπαρξής της εκπροσώπησε τον νομό σε όλες τις εθνικές κατηγορίες, πλην της ανωτέρας, και η οποία απετέλεσε «εφαλτήριο» ανάδειξης και λαμπρής σταδιοδρομίας μιάς πλειάδας ταλέντων του κιλκισιώτικου ποδοσφαίρου.

Αυτός, λοιπόν, ο ποδοσφαιρικός φορέας του τόπου, με τις τόσες «περγαμηνές» δεν μεταξελίχθηκε ποτέ σε φορέα του αμιγώς επαγγελματικού ποδοσφαίρου, συνεχίζοντας να στηρίζεται από τα μέλη, τους φίλους, κάποιους κατά καιρούς μεμονωμένους οικονομικούς παράγοντες και εν μέρει τον δήμο Κιλκίς, και με την παλαιότερη και με την μεταγενέστερη και με την σύγχρονη μορφή του.

Κάποια στιγμή, λοιπόν, ο Κιλκισιακός ζήτησε από τον δήμο Κιλκίς υποστήριξη στο αίτημά του να του παραχωρηθεί η χρήση του ευρισκομένων δίπλα στον πρώην ΚΕΓΕ χώρων και εγκαταστάσεων, με την επωνυμία «αθλητικός πυρήνας β΄», προκειμένου να «στεγάσει» εκεί τη λειτουργία των τμημάτων υποδομής ή «φυτωρίου» ή «ακαδημιών». Πράγματι, ο δήμος αντιμετώπισε ευνοϊκώς το αίτημα του Κιλκισιακού και του παραχώρησε την χρήση του εν λόγω «αθλητικού πυρήνα», σε μία κίνηση που προδίκαζε οριστική «στέγαση» των «ακαδημιών» του συλλόγου σ΄αυτόν.

Φαίνεται, όμως, ότι στον Κιλκισιακό λογάριαζαν… χωρίς τον ξενοδόχο, καθώς ο δήμος προέβη σε εξυπηρέτηση του Κιλκισιακού με μιαν έκταση, που… δεν του ανήκε! Διότι, «παρακάμφθηκε» η «λεπτομέρεια» του ότι η έκταση αυτή ανήκει στην κυριότητα του υπουργείου αγροτικής ανάπτυξης! Έτσι, ήταν αρκετή μια καταγγελία τρίτου, για να «ξεσπιτωθεί» από εκεί ο Κιλκισιακός!

Έκτοτε παρήλθε κάποιο διάστημα, έως ότου το θέμα τεθεί εκ νέου, με κινήσεις για την απόκτηση της κυριότητας της έκτασης του «αθλητικού πυρήνα β΄».

Σχετικό αίτημα προς το υπουργείο αγροτικής ανάπτυξης και τροφίμων υπέβαλαν και ο δήμος και ο Κιλκισιακός, με αυτό να απαντά, ότι σε τέτοιες περιπτώσεις προέχει η εξέταση του αιτήματος του φορέα τοπικής αυτοδιοίκησης, δηλαδή εν προκειμένω του δήμου Κιλκίς.

Από τότε… πλήρης στασιμότητα, με τον Κιλκισιακό να περιμένει από τον δήμο την κίνησή του να υποστηρίξει το αίτημα, ώστε να περιέλθει ο χώρος στην κυριότητά του και να τον διαθέτει σε αθλητικούς φορείς χωρίς νομικά κωλύματα, ή να παραιτηθεί από το αίτημά του, ώστε να «ανοίξει ο δρόμος» για τον σύλλογο του Κιλκίς, να υποστηρίξει το δικό του καινα αποκτήσει αυτός τον χώρο και να δώσει οριστικό λύση στο θέμα της εύρυθμης λειτουργίας των «ακαδημιών» του.

Εν προκειμένω, είναι ο δήμος Κιλκίς, που «κρατεί και το καρπούζι και το μαχαίρι», έχοντας να κάνει με ένα από τα δύο: Είτε να «κυνηγήσει» την αποδοχή του αιτήματός του, που σημαίνει παραχώρηση της επίμαχης έκτασης σ΄αυτόν και κατόπιν εκ μέρους του ακώλυτη παραχώρηση της χρήσης της, είτε να αποσυρθεί εντελώς, αφήνοντας ουσιαστικώς «ανοικτό» τον «δρόμο» στην απόκτηση της κυριότητας από τον Κιλκισιακό.

Κάθε κωλυσιεργία δεν ωφελεί κανένα, ενώ συμβάλλει στην διαιώνιση μιας εκκρεμότητας, εξαιτίας της οποίας ένας σημαντικός αριθμός παιδιών τούτου του τόπου στερείται της δυνατότητας να ασχοληθεί απρόσκοπτα πάνω σε οργανωμένη βάση με το ποδόσφαιρο, άρα η όποια δραστηριότητα στον αναπτυξιακό τομέα συνεχίζεται μετ΄εμποδίων.

Επομένως, το ζήτημα δεν είναι μόνον «ηθικής τάξης» αλλά και πρακτικού αντικρύσματος σε σχέση με την δραστηριότητα στον χώρο του αθλητισμού των τοπικών δεδομένων και πόρρω απέχοντος του αμιγώς επαγγελματικού.

Και από την στιγμή που ισχύει αυτό, τόσο ο φορέας Κιλκισιακός όσο και, πολύ περισσότερο, τα παιδιά που στελεχώνουν τα τμήματα υποδομής ή «φυτωρίου» του ή «ακαδημίες» έχουν το δικαίωμα να ζητούν από τον δήμο κάθε υποστήριξη στο θέμα της εξασφάλισης «στέγης», δηλαδή εγκαταστάσεων για την υλοποίηση των διαφόρων προπονητικών προγραμμάτων υπό τις καλύτερες δυνατές συνθήκες.

Δεν ζητεί κανείς από τον δήμο, να υποκαταστήσει τον φορέα σε δραστηριότητες και ενέργειες, για τις οποίες αρμόδιος είναι αυτός, ή να πλειοδοτήσει σε θέμα, ο χειρισμός του οποίου είναι δική του υπόθεση.

Πολύ περισσότερο, δεν ζητεί κανείς από τον δήμο Κιλκίς να ενεργήσει για ο,τιδήποτε για λογαριασμό του Κιλκισιακού.

Το ζητούμενο είναι η εκ μέρους του δήμου ισότιμη μεταχείριση των φορέων, με την ισοτιμία στην προκειμένη περίπτωση να έχει να κάνει με τα μεγέθη.

Και ανεξαρτήτως της κατηγοριακής στασιμότητας της τελευταίας τετραετίας, ο Κιλκισιακός δεν παύει να έχει πολύ μεγαλύτερο «ειδικό βάρος» από όλους τους άλλους αθλητικούς φορείς του Κιλκίς, έτσι που να δικαιούται καλύτερης μεταχείρισης από τον δήμο Κιλκίς σε σχέση με το αίτημά του για τον «αθλητικό πυρήνα β΄», χωρίς αυτή η συγκεκριμένη υποστήριξη να συνιστά «ανισότητα» εις βάρος άλλων αθλητικών φορέων.

Η επίκληση τέτοιας από τον δήμο δεν είναι παρά μία «πρόφαση εν αμαρτία», για να «κρύψει» αυτό, το οποίο πραγματικά μοιάζει να μην τον διακρίνει για την λυσιτελή αντιμετώπιση αυτού του θέματος, δηλαδή την βούληση.

Αυτήν, δηλαδή, που, αν υπήρχε, θα είχε λύσει από μόνη της και προ πολλού το πρόβλημα.

Τουλάχιστον, ας σκεφθούν οι ιθύνοντες του δήμου, ότι την παράταση αυτής της εκκρεμότητας με τον «αθλητικό πυρήνα β΄» την πληρώνουν πρωτίστως, αν όχι αποκλειστικώς παιδιά.

Που κάποια στιγμή και θα ενηλικιωθούν και θα ενταχθούν και… στο εκλογικό σώμα.