Μεγαλύτερη εκπροσώπηση, περισσότερος σεβασμός

Γράφει ο Σταύρος Φάσσος

Ένας από τους λόγους, γιά τους οποίους η στήλη υποστηρίζει γιά τον κιλκισιώτικο αθλητισμό, ότι, πέραν του πρωταρχικού αντικειμενικού σκοπού των υποδομών σε εγκαταστάσεις και μέσα και του υποβάθρου σε έμψυχο δυναμικό, είναι αναγκαία και η ενίσχυση της «προθήκης» του, κοινώς «βιτρίνας», με πολλαπλασιασμό των φορέων εκπροσώπησής του στον χώρο των εθνικών κατηγοριών, έχει να κάνει με την διαχρονική διαπίστωση, ότι όσο μεγαλύτερο το εύρος αυτής της εκπροσώπησης τόσο περισσότερος ο σεβασμός γιά το «οικοδόμημά» του, άρα τόσο καλύτερη η αντιμετώπιση και μεταχείριση των εκπροσώπων του.

Πρόκειται γιά μία πραγματικότητα σε όλα… τα γεωγραφικά μήκη και πλάτη, όχι μόνο σε επίπεδο κορυφής ή εθνικό, αλλά και σε περιφερειακό ή τοπικό κάθε σημείου του πλανήτη. Και τόσο η χώρα μας όσο και η περιφερειακή ενότητα Κιλκίς δεν αποτελούν εξαίρεση, κάτι που είναι εμφανές, ιδίως στα ομαδικά αθλήματα.

Αλλιώς αντιμετωπίζεται σε όλους τους τομείς και σε όλα τα επίπεδα μία ομάδα της περιφερειακής ενότητας Κιλκίς, με τους λίγους εκπροσώπους στις εθνικές και περιφερειακές κατηγορίες, και αλλιώς μία αντίστοιχη άλλης περιφερειακής ενότητας, με ευρύ «προγεφύρωμα» εκπροσώπων στον εν λόγω χώρο, ιδίως στις περιπτώσεις που αυτή η ευρεία εκπροσώπηση δεν έχει να κάνει με το πληθυσμιακό κριτήριο.

Αυτό το τελευταίο είναι αναγκαίο να λάβουν υπ’ όψιν οι ιθύνοντες όλων των φορέων του κιλκισιώτικου αθλητισμού, ώστε να μην αποτελεί εσαεί δικαιολογία μη εστιάσεως των προσπαθειών των φορέων στην κατηγοριακή αναβάθμισή τους σε επίπεδο εθνικής κατηγορίας, αντί οι προσπάθειες αυτές να επικεντρώνονται στην εξεύρεση και εξασφάλιση επαρκούς οικονομικής υποστήριξης, ώστε από την συστηματική «καλλιέργεια» του όποιου αθλήματος να προκύπτουν γιά ομάδες του και προϋποθέσεις παρουσίας τους στον χώρο των εθνικών κατηγοριών.

Την ανάγκη αυτή κατέδειξε προσφάτως και η δυσμενής όσο και κατάφωρα άνιση μεταχείριση ομάδων της περιφερειακής ενότητας Κιλκίς, του ΠΑΟΚ Κρηστώνης στο ποδόσφαιρο και της ΚΟΥΠΑ Κιλκίς στο καλαθόσφαιρο, από την διαιτησία, με υπαιτιότητα της οποίας έχασαν αγώνες, που είχαν την δυνατότητα, με στοιχειώδη αντικειμενικότητα των διαιτητών, να τους κερδίσουν και να κερδίσουν σημαντικό βαθμολογικό «έδαφος», που θα τις επέτρεπε τουλάχιστον να μην αγωνιούν γιά την έκβαση του ίδιου αντικειμενικού σκοπού, που είναι η εδραίωση στις εθνικές κατηγορίες τους.

Τα ανωτέρω δύο συγκροτήματα έτυχαν περίπου… «εχθρικής» αντιμετώπισης της διαιτησίας, σε σημείο που να διερωτάται κανείς, αν οι διαιτητές επεδείκνυαν την ίδια συμπεριφορά και αντιμετώπιση έναντι των εκπροσώπων του κιλκισιώτικου αθλητισμού, αν αυτός διέθετε, π.χ. πέντε ή έξι τέτοιους στο ποδόσφαιρο, όπως συνέβη κατά το διάστημα από τα τέλη της δεκαετίας του ’80 έως τα μέσα αυτής του ’90, και τρεις ή τέσσερις στο καλαθόσφαιρο, όπως… δεν συνέβη ποτέ έως σήμερα.

Είναι κάτι, το οποίο διερωτήθηκαν πριν λίγες ημέρες παίκτες, τεχνική ηγεσία, συνοδοί και παράγοντες της ΚΟΥΠΑ Κιλκίς, με την διαιτησία αγώνα της στο Ν. Κορδελιό Θεσσαλονίκης να κάνει… «το άσπρο μαύρο», ανεβάζοντας… «στο κόκκινο» την οργή και αγανάκτηση παικτών της, που «έφαγαν με το κουτάλι»… όλες τις εθνικές κατηγορίες και διακρινομένων γιά την νηφαλιότητα και τους χαμηλούς τόνους της τέταρτης ή και πέμπτης δεκαετίας της ζωής τους. Παίκτες, που στον συγκεκριμένο αγώνα… «βγήκαν από τα ρούχα τους» και «έβγαλαν»… «ντεσιμπέλ» διαμαρτυρίας… σαν εικοσαετείς και νεώτεροι!
Όσο γιά τον ΠΑΟΚ Κρηστώνης, εξαιτίας εξοργιστικών «φαλτσοσφυριγμάτων» και παραλείψεων τουλάχιστον σε τέσσερις αγώνες, συνεχίζει να δίνει την «μάχη» γιά είσοδο στην «ζώνη» βαθμολογικής ασφάλειας, εκεί που με θετικά αποτελέσματα θα απολάμβανε ήδη την παρουσία του σ’ αυτήν.

Και δεν είναι μόνον τα ανωτέρω δύο αρνητικά παραδείγματα, που καταδεικνύουν την επισήμανση της στήλης περί τον μεγαλύτερο σεβασμό στην αντιμετώπιση του κιλκισιώτικου αθλητισμού, αν αυτός είχε περισσότερους εκπροσώπους, αλλά και το θετικό με τους τρεις στον χώρο των εθνικών κατηγοριών χειροσφαίρου, οι οποίοι έχουν δημιουργήσει μία παράδοση, ο δε ΓΑΣ Κιλκίς και σπουδαίο «όνομα», έτσι που να τυγχάνουν κατά κανόνα (πλην εξαιρέσεων, που… τον επιβεβαιώνουν) ισότιμης μεταχείρισης, τουλάχιστον σε σχέση με τον παράγοντα διαιτησία.

Επομένως, πέραν των όποιων κινήσεων, τις οποίες επιβάλλει η προτεραιότητα στην εξεύρεση πόρων και η απρόσκοπη λειτουργία των φορέων, με έμφαση στον αναπτυξιακό τομέα, τους ιθύνοντες του κιλκισιώτικου αθλητισμού, ιδίως στα ομαδικά αθλήματα, είναι αναγκαίο να απασχολεί η δημιουργία προϋποθέσεων διεύρυνσης του «προγεφυρώματος» ομάδων του στον χώρο των εθνικών κατηγοριών, και είναι μία θέση της στήλης, που αυτή δεν θα σταματήσει ποτέ να υποστηρίζει.

Εν πρώτοις, τα ζητούμενα για την ενίσχυση αυτού του «προγεφυρώματος» είναι:
-Διατήρηση μιάς θέσης στην γ’ εθνική κατηγορία ποδοσφαίρου και στήριξη της προσπάθειας προαγωγής του φετινού πρωταθλητή ΕΠΣ Κιλκίς.

-Διατήρηση της μιάς θέσης στην γ’ εθνική κατηγορία καλαθοσφαίρισης.

-Ανάκτηση της μιάς θέσης στην ανώτερη (α1) εθνική κατηγορία χειροσφαίρου, διατήρηση της μιάς στην α2 εθνική και προσπάθεια ανάκτησης άλλης μιάς σ’ αυτήν (έστω και από ομάδα που συμπράττει με άλλη της Θεσσαλονίκης).

-Ως προς το κιλκισιώτικο πετόσφαιρο, διατήρηση του σημερινού «στάτους» γιά τους τρεις εκπροσώπους του, εφ’ όσον παραμείνει η ίδια δομή των περιφερειακών πρωταθλημάτων, που λογίζονται ως εθνικά.

Από εκεί και πέρα όλα παραπέμπουν στον πρόλογο του σημειώματος: Πρώτα οι επαρκείς και πληρούσες όλες τις προδιαγραφές εγκαταστάσεις, με την ταυτόχρονη μέριμνα για τα τμήματα υποδομής ή «φυτώρια» ή «ακαδημίες» και την θέσπιση κινήτρων για τους νέους, ώστε αυτοί να ασχοληθούν απρόσκοπτα με τον οργανωμένο αθλητισμό.

Διότι, αν ισχύσουν όλα αυτά, θα καταστεί τουλάχιστον λιγότερο «δύσβατος» ο «δρόμος» γιά την λειτουργία του «οικοδομήματος» κατά τρόπο, που να καθιστά πιό εφικτή την εξεύρεση οικονομικών πόρων γιά το «επόμενο βήμα» ή το «κάτι παραπάνω, που είναι η σταδιακή και χωρίς «θορυβώδεις” βιασύνες εντυπωσιασμού διεύρυνση του «προγεφυρώματος» του κιλκισιώτικου αθλητισμού στον χώρο των εθνικών κατηγοριών.

Αν μη τι άλλο, κάποια στιγμή δικαιούται και αυτός μιάς θέσεως έστω και κατά τι καλύτερης από αυτήν, στην οποία βρίσκεται σήμερα.