Μαθήματα α΄βοηθειών από όλα τα σωματεία

Γράφει ο Σταύρος Φάσσος

Ο αιφνίδιος θάνατος ποδοσφαιριστή στον αγωνιστικό χώρο, κατά την διάρκεια αγώνα, δεν είναι ούτε σύνηθες ούτε, όμως, και εντελώς σπάνιο στα χρονικά του ελληνικού ποδοσφαίρου, από εδώ και σχεδόν ένα αιώνα καταβολής των αγωνιστικών θεσμών του.

Τέτοια περιστατικά έχουν συμβεί σχεδόν σε όλα τα γεωγραφικά διαμερίσματα της χώρας, σε αρκετούς νομούς.

Ειδικότερα, όμως, όσον αφορά στον νομό Κιλκίς ο πρόσφατος αιφνίδιος θάνατος ποδοσφαιριστή από καρδιακή ανακοπή κατά την διάρκεια του αγώνα, καταγράφεται ως εξαιρετικώς σπάνιο περιστατικό με όλη την ιστορία του κιλκισιώτικου ποδοσφαίρου, από την εποχή του Μεσοπολέμου έως σήμερα, και ιδιαιτέρως  από καταβολής της ΕΠΣ Κιλκίς και των αγωνιστικών διοργανώσεών της.

Γι΄αυτό ακριβώς και προκάλεσε «σοκ» και «μούδιασμα» στον χώρο του κιλκισιώτικου ποδοσφαίρου και στην κιλκισιώτικη κοινή γνώμη και κοινωνία, ενώ θα ήταν και εκ των πρώτων θεμάτων της πανελλήνιας ειδησεογραφίας, αν δεν επισκίαζαν την επικαιρότητα οι φοβορές πλημμύρες στην Θεσσαλία.

Αν, όμως, το συγκεκριμένο περιστατικό καταγράφεται στα πολύ σπάνια στα γήπεδα του νομού, καθ΄όλη την ιστορία και πορεία του κιλκισιώτικου ποδοσφαίρου, δεν συμβαίνει το ίδιο με άλλα, με σοβαρούς τραυματισμούς και… παρ΄ολίγον θανάτους στους αγωνιστικούς χώρους εξαιτίας επί πολλές δεκαετίες έως την σύγχρονη εποχή, δηλαδή το εξαιρετικώς μακρό διάστημα κατά το οποίο η ιατρική κάλυψη αγώνων ήταν απλώς… ανύπαρκτη.

Ήταν… τα ατελείωτα «πέτρινα» χρόνια, κατά τα οποία οι αγώνες των τοπικών διοργανώσεων διεξάγονταν, με όλους τους συντελεστές… να προσεύχονται να μην υπάρξει κανένας τραυματισμός ή άλλο πρόβλημα υγείας! Τότε, που αυτοί αισθάνονταν… «τυχεροί», αν κάποιος μεταξύ των θεατών τύγχανε να είναι γιατρός, ώστε σε περίπτωση που χρειαζόταν προσφορά πρώτων βοηθειών να… τον «επιστρατεύσουν»!

Σήμερα η εποχή αυτή, αν και φαντάζει ακόμη αρκετά κοντινή, είναι, ευτυχώς, μακρινή, αφού εδώ και μερικά χρόνια έχει ορισθεί η υποχρεωτική παρουσία γιατρού ή εκπροσώπου του τομέα της υγείας με γνώσεις παροχής πρώτων βοηθειών στο γήπεδο, ως βασική προϋπόθεση διεξαγωγής ή μη διεξαγωγής του αγώνα.

Από το πρόσφατο παρελθόν προωθείται και το μέτρο της ύπαρξης απινιδωτή και παρουσία χρηστών του στο γήπεδο, για άμεση αντιμετώπιση των πιο σοβαρών περιστατικών.

Υπό το πρίσμα των δύο τελευταίων επισημάνσεων τον «κατάμαυρο» και «κατασκότεινο ουρανό» της τραγωδίας του γηπέδου του Επταλόφου «διαπέρασε» μια «αχτίδα» ελπίδας για την «επόμενη ημέρα».

Είναι, ακριβώς, το ότι ο συγκεκριμένος ποδοσφαιριστής στο συγκεκριμένο, σχεδόν πρωτόγνωρο, περιστατικό δεν «έφυγε» αβοήθητος, καθώς για πρώτη φορά στα χρονικά των διοργανώσεων ΕΠΣΚ υπήρχαν σε γήπεδο και απινιδωτής και χρήστες του, οι οποίοι κατέβαλαν τεράστιες προσπάθειες για αποτροπή του μοιραίου.

Βεβαίως, επρόκειτο για περιστατικό, στο οποίο δεν υπήρξε το επιθυμητό αποτέλεσμα της σωτηρίας του νέου ανθρώπου. Ωστόσο, σημασία έχει το προαναφερθέν: Η περίπτωσή του αντιμετωπίσθηκε, όπως ακριβώς έπρεπε με το τεχνικό μέσον από το ειδικευμένο προσωπικό, έτσι που αυτός να μην κατατάσσεται στο «που θα είχαν περισσότερες πιθανότητες και ελπίδες είτε να σωθούν, αν υπήρχε έγκαιρη ιατρική υποστήριξη».

Και αν το ανακύψαν παθολογικό πρόβλημα ήταν έστω και κατά τι λιγότερο οξύ, το πιθανότερο είναι να συνέχιζε να βρίσκεται ανάμεσά μας.

Που σημαίνει, ότι το περιστατικό στο γήπεδο του Επταλόφου στέλνει το σαφές και «ηχηρό» μήνυμα του ότι η ιατρική κάλυψη των αγώνων είναι θέμα προτεραιότητας, το οποίο η κινούμενη στην σωστή κατεύθυνση διοίκηση της ΕΠΣΚ είναι αναγκαίο να αντιμετωπίζει με τον ίδιο ζήλο και την ίδια επιμονή. Με γιατρούς ή άλλο ειδικευμένο προσωπικό του τομέα της υγείας και με την διάθεση τεχνικών μέσων σε όλα τα γήπεδα συν την παρουσία σ΄αυτά συμπολιτών εκπαιδευμένων στην παροχή πρώτων βοηθειών, είναι δεδομένη η κατακόρυφη αύξηση του από υγειονομικής πλευράς επιπέδου ασφαλούς διεξαγωγής των αγώνων και ο δραστικός περιορισμός των κινδύνων για την υγεία και την σωματική ακεραιότητα των ποδοσφαιριστών, άρα και του αριθμού τέτοιων περιστατικών.

Κατόπιν όλων αυτών, το αμέσως επόμενο «βήμα» θα πρέπει να είναι ο πολλαπλασιασμός των εκπαιδευμένων στην παροχή πρώτων βοηθειών, κάτι στο οποίο μπορούν να συμβάλουν τα ποδοσφαιρικά σωματεία, διοργανώνοντας σχετικά σεμινάρια, σε συνεργασία με Ερυθρό Σταυρό και τα νοσοκομεία του νομού, ώστε να φτάσουμε στο σημείο ύπαρξης επαρκούς αριθμού τέτοιων συμπολιτών και φίλων του κιλκισιώτικου ποδοσφαίρου σε όλα τα γήπεδα κατά την διεξαγωγή των αγώνων.

Βεβαίως, τα μαθήματα πρώτων βοηθειών είναι ένα θέμα, το οποίο πρέπει να μας απασχολεί σε όλους τους τομείς της ζωής, κυρίως δε στην εκπαίδευση και στους χώρους συλλογικής εργασίας ή δραστηριότητας, ώστε να αποτελέσει αντικείμενο γνώσης όλων για την αποτελεσματική παρέμβαση από όλους σε οποιονδήποτε χώρο.

Όμως, αν στους άλλους τομείς είναι κάτι που προτρέπεται και συνίσταται, στον χώρο του αθλητισμού επιβάλλεται καθώς οι αθλητικές και ιδίως οι ποδοσφαιρικές εγκαταστάσεις «φιλοξενούν» δραστηριότητες περισσότερο εκτεθέμενες σε προβλήματα κινδύνων της υγείας ή της σωματικής ακεραιότητας. Και αυτό δεν αφορά μόνο στους αγωνιζόμενους αθλητές αλλά και στους θεατές εντός και εκτός αγωνιστικών χώρων.

Μία τέτοια «παραγωγή» εκπαιδευμένων στις πρώτες βοήθειες, ύστερα από διοργάνωση των σχετικών μαθημάτων από τα ποδοσφαιρικά σωματεία θα συνιστούσε ουσιαστική προσφορά στο κιλκισιώτικο ποδόσφαιρο, από εκείνες που το απαλλάσσουν από ιστορικά προβλήματα στην λειτουργία των αγωνιστικών θεσμών του.

Και θα ήταν ο καλύτερος τρόπος να τιμηθεί από όλα τα σωματεία η μνήμη του Τίμου, η περίπτωση του οποίου κατέδειξε ακριβώς την αναγκαιότητα και χρησιμότητα της υποδομής υποστήριξης των ποδοσφαιριστών σε ό,τι έχει να κάνει με την υγεία και την σωματική ακεραιότητα την ώρα των αγώνων.