Κακός σύμβουλος η εσωστρέφεια

Γράφει ο Σταύρος Φάσσος

Επί σχεδόν μία εικοσιπενταετία, συμπεριλαμβανομένου του διαστήματος της οικονομικής κρίσης, το κιλκισιώτικο καλαθόσφαιρο «γεύθηκε» τους καρπούς της προηγηθείσας δεκαπενταετούς περιόδου κατά την οποία οργανώθηκαν οι υποδομές του και παγιώθηκε η λειτουργία των «φυτωρίων» του.

Η εν λόγω περίοδος μπορεί να θεωρηθεί και «αφετηρία» της καταξίωσης των συλλόγων του νομού σε επίπεδο Κ. Μακεδονίας: Πρώτα οι ΓΑΣ Κιλκίς και ΑΟ Γουμένισσας, λίγο μετά η ΑΕ Πολυκάστρου, κατόπιν ο Αλέξανδρος Αξιούπολης και η ΑΕ Πεδινού. Αργότερα θέση στο «οικοδόμημα» κατέλαβαν ο Αετός Κιλκίς, ο Εύαθλος Πολυκάστρου και οι Ατρόμητοι πρώην δήμου Γαλλικού, γιά να ακολουθήσουν εσχάτως ο Εργόναθλος Πολυκάστρου και η ΚΟΥΠΑ Κιλκίς.

Πριν την προσθήκη των τελευταίων, το κιλκισιώτικο καλαθόσφαιρο είχε ήδη αποκτήσει στελεχιακή και αγωνιστική υποδομή ικανή, σε συνδυασμό με την σχετικώς ευνοϊκή οικονομική συγκυρία, να του επιστρέψει να διεκδικήσει το «κάτι παραπάνω», όσον αφορά στο κατηγοριακό επίπεδο, να δώσει δηλαδή το «παρών» στον χώρο των εθνικών κατηγοριών: «Σημαιοφόρος» ο ΑΟ Γουμένισσας με δώδεκα παρουσίες (ένδεκα συνεχείς συν μία) στην γ’ εθνική και δυο στην β’ (συνεχείς), «παραστάτες» ο Αετός Κιλκίς με τρεις συνεχείς παρουσίες στην γ’ και ο Εύαθλος Πολυκάστρου με πέντε συνεχείς παρουσίες στην ίδια κατηγορία.

Ύστερα προέκυψαν οι δραματικές επιπτώσεις της οικονομικής κρίσης σε όλους τους τομείς, εξ αιτίας των οποίων συρρικνώθηκε δραματικώς η «επιφάνεια» του κιλκισιώτικου καλαθοσφαίρου, καθώς αυτό δεν εκπροσωπείται πλέον στον χώρο των εθνικών κατηγοριών, και το μόνο «παρήγορο» είναι, ότι κατά την παρούσα αρνητική συγκυρία όλοι οι εν ενεργεία σύλλογοι του συμπεριλαμβάνονται στην, έστω και υποβαθμισμένη σε σχέση με τις «καλές ημέρες», ανώτερη κατηγορία Κ. Μακεδονίας.

Και μπορεί μεν από την μία το κιλκισιώτικο καλαθόσφαιρο να μην το διακρίνουν σήμερα η επιφάνεια, η εμβέλεια και η λάμψη του όχι και μακρινού παρελθόντος, πλην όμως από την άλλη δεν περιέπεσε και σε πλήρη αφάνεια, δυσλειτουργία και ανυποληψία, ώστε να τίθεται θέμα γιά την περαιτέρω πορεία και το μέλλον του.

Αντιθέτως, οι συνέπειες του συνδυασμού της παρατεταμένης οικονομικής κρίσης με την έσχατη υγειονομική είναι δυνατόν, στο πλαίσιο του «ουδέν κακόν αμιγές καλού» να ενεργοποιήσουν τον «μηχανισμό» εκείνο, ο οποίος εγγυάται απρόσκοπτη λειτουργία του χώρου του αθλήματος, ανεξαρτήτως «εξωτερικών» συνθηκών. Και τούτο σημαίνει στροφή και έμφαση των ιθυνόντων στην παραγωγική διαδικασία, δηλαδή στην εύρυθμη λειτουργία των τμημάτων υποδομής ή «φυτωρίων».

Έχει αποδειχθεί και ιστορικώς, ότι από τα «φυτώρια» αναδεικνύονται «φουρνιές» και «φουρνιές» στελεχών του καλαθοσφαίρου, ακόμη και στις οικονομικώς χειρότερες εποχές, καθώς η λειτουργία οποιουδήποτε «φυτωρίου» δεν προϋποθέτει ούτε απαιτεί τα οικονομικά κόστη, που προϋποθέτουν και απαιτούν είτε ο πρωταγωνιστικός ρόλος στον χώρο των εθνικών κατηγοριών είτε, κατά μείζονα λόγο, ο πρωταθλητισμός σ’ αυτόν. Που σημαίνει, ότι, ακόμη και στους πιό χαλεπούς καιρούς, είναι πιό εύκολη η πρόσβαση φορέων του αθλήματος σε οικονομικούς, αφού και γιά τους τελευταίους είναι πιό προσιτό να στηρίζουν εγχειρήματα χωρίς μεγάλο κόστος, όπως η λειτουργία των «φυτωρίων».

Μέσα σ’αυτό το γενικό πλαίσιο κρίνεται ελπιδοφόρο το μήνυμα, που στέλνουν όλοι οι καλαθοσφαιρικοί φορείς του νομού με την στελέχωσή τους από την «δεξαμενή» των πολυπληθών τμημάτων υποδομής, χάρη στην οποία το κιλκισιώτικο καλαθόσφαιρο βρίσκεται και πάλι σε «τροχιά» στήριξης στις δικές του δυνάμεις, κάτι που θα φανεί πολύ περισσότερο, όταν τα «φυντάνια» αποκτήσουν την απαραίτητη αγωνιστική πείρα, σε συνδυασμό με την αναμενόμενη απο ένα σημείο και μετά ανάκαμψη των γενικών οικονομικών δεδομένων.

Είναι δε ιδιαιτέρως θετικό το ότι ήδη ένας από τους καλαθοσφαιρικούς φορείς του νομού, η ΚΟΥΠΑ Κιλκίς, βρίσκεται πλέον σε θέση να επιβεβαιώνει την ανωτέρω εκτίμηση, έχοντας να επιδείξει ένα εύρωστο και παραγωγικό «φυτώριο» και ακολουθώντας αήττητη πορεία στο πρωτάθλημα Κ. Μακεδονίας, και τα δυο στην πλέον δυσμενή συγκυρία των τελευταίων τουλάχιστον δώδεκα ετών, και μάλιστα συνδυασμένη.

Και ακριβώς επειδή πρόκειται γιά παράδειγμα, που δείχνει την σωστή κατεύθυνση την οποία ενδείκνυται να ακολουθούν οι σύλλογοι σε καιρούς κρίσεων, ο συγκεκριμένος σύλλογος έχει καθήκον να το προβάλλει εμπράκτως μακριά επί μέρους εσωτερικές πράξεις που προσφέρουν «έδαφος» στην εσωστρέφεια δηλαδή σε μία λειτουργία ικανή να υπονομεύσει και το καλύτερο «οικοδόμημα» ή την καλύτερη προσπάθεια.

Βεβαίως, σε κάθε συλλογικό φορέα κάθε επί μέρους διαφορά, ως προς την αντίληψη και προσέγγιση των θεμάτων, είναι και φυσιολογική και θεμιτή και αποδεκτή. Όχι, όμως, σε βαθμό που, εξ αιτίας της, να προκαλούνται «τριβές» μέχρι του σημείου ανάκυψης προβλημάτων, που δεν θα είχαν ποτέ ανακύψει με έγκαιρες επιλογές παρεμβάσεις και διαχείριση εμφορούμενες από το πνεύμα της θεώρησης σε «βάθος» χρόνου, και όχι σύμφωνα με πρόσκαιρες ευμετάβλητες εκτιμήσεις.

Γιά παράδειγμα με ένα ζηλευτό «φυτώριο» και συγχρόνως μία θριαμβευτική πορεία στον αγωνιστικό τομέα, το τελευταίο που χρειάζεται στον συγκεκριμένο και σε κάθε σύλλογο είναι να ανακύπτει θέμα τεχνικής ηγεσίας.

Δεν θα πρέπει, λοιπόν, να λησμονούν στην ΚΟΥΠΑ, ότι κατά την παρούσα δύσκολη φάση ο σύλλογός τους δεν αποτελεί έναν απλό εκπρόσωπο του κιλκισιώτικου καλαθοσφαίρου πέραν των ορίων του νομού, αλλά ηγείται της γενικότερης προσπάθειας επανόδου του τουλάχιστον στα προ οικονομικής κρίσεως επίπεδα, άρα οφείλει να δίνει μεγαλύτερη έμφαση στην εύρυθμη λειτουργία και αξιοπιστία του, που με τόσο κόπο «σφυρηλάτησε».

Και σε κάθε περίπτωση αυτή η προσπάθεια θα τελεσφορήσει μόνο με προσήλωση, συνέπεια, επιμονή και εξωστρέφεια.