Και την υποδομή και την “βιτρίνα”

Γράφει ο Σταύρος Φάσσος

Η στήλη το επεσήμανε κατ’ επανάληψιν και το επισημαίνει συχνά από καταβολής της εδώ και ένα τέταρτο του αιώνα: “Κλειδί” της αθλητικής ανάπτυξης είναιν η αδιάλειπτη, συστηματική και παραγωγική λειτουργία των τμημάτων ηλικιακών κατηγοριών ή “ακαδημιών” ή “φτωρίων” των αθλητικών συλλόγων, συνδυαζόμενη με την φροντίδα τους γιά όσο το δυνατόν καλύτερη “εικόνα” της “προθήκης”, κοινώς “βιτρίνας” τους.

Πρέπει, δηλαδή, να δίνεται η προτεραιότητα στην δουλειά “βάθους”, με την ύπαρξη και εύρυθμη λειτουργία των τμημάτων υποδομής, χωρίς ταυτόχρονη παραμέληση των τμημάτων αγωνιστικού αθλητισμού, τα οποία και συνθέτουν το “πρόσωπο” ή την “εικόνα” του οργανωμένου αγωνιστικού αθλητισμού κάθε τόπου.

Ειδικότερα, σε ό,τι αφορά στον κιλκισιώτικο αθλητισμό, παρά τις διαδοχικές κρίσεις της τελευταίας δεκαετίας, οικονομική, υγειονομική και εσχάτως ενεργειακή, με τις ιδιαιτέρως δυσμενείς σ’ αυτόν επιπτώσεις, το “οικοδόμημά” του παραμένει “ζωντανό” χάρη στην συντελεσθείσα τις προηγούμενες δεκαετίες ανάπτυξη των τμημάτων υποδομής των αρκετών αθλημάτων, που “καλλιεργούνται” στον νομό Κιλκίς.

Τούτο σημαίνει, ότι στο εξής η όποια δραστηριότητα και οι όποιες προσπάθειες αποτελεί επιτακτική ανάγκη να εστιασθούν:

-Στην πάση θυσία διατήρηση και ει δυνατόν ενίσχυση

των εν λόγω τμημάτων υποδομής ή “ακαδημιών” ή “φυτωρίων” όλων των φορέων, σε όποιο σημείο του νομού και αν εδρεύουν.

-Στην με κάθε τρόπο στήριξη των τμημάτων εκείνων, τόσο ομαδικών όσο και ατομικών αθλημάτων, που εκπροσωπούν τον κιλκισιώτικο αθλητισμό σε περιφερειακό, πανελλήνιο και διεθνές επίπεδο, όπως, δηλαδή, αρμόζει σε αθλητικούς “πρεσβευτές” του τόπου.

-Σε μία μόνιμη επιδίωξη διατήρησης των κεκτημένων και περαιτέρω σταδιακής ενίσχυσης του “προγεφυρώματος” φορέων του κιλκισιώτικου αθλητισμού στον χώρο των εθνικών κατηγοριών , όσον αφορά στα ομαδικά αθλήματα, και στο πεδίο της πανελλήνιας κατάταξης, όσον αφορά στα ατομικά.

Είναι εξαιρετικώς ωφέλιμο γιά τον κιλκισιώτικο αθλητισμό, να παραμείνουν σε παραγωγική λειτουργία όλα τα “κύτταρά” του, δηλαδή τα τμήματα υποδομής ή “ακαδημιών” ή “φυτωρίων” οποιουδήποτε αθλήματος, σε οποιοδήποτε σημείο του νομού εδρεύουν, ωστόσο εξ ίσου σημαντικό θα είναι γι’ αυτόν το κέρδος από μία διεύρυνση του επιπέδου εκπροσώπησής του πέραν των ορίων του νομού Κιλκίς.

Μία διεύρυνση, που μπορεί να συντελεσθεί:

-Με δεύτερο, σε πρώτη φάση, εκπρόσωπο του κιλκισιώτικου ποδοσφαίρου στον χώρο των εθνικών κατηγοριών, που σημαίνει κατ’ αρχάς οπωσδήποτε την παραμονή του μοναδικού κατά την παρούσα συγκυρία.

-Με εδραίωση του “νεοφώτιστου” στον ίδιο χώρο του καλαθοσφαίρου μοναδικού εκπροσώπου του νομού και ταυτόχρονη ενίσχυση της παρουσίας των υπολοίπων επτά στο περιφερειακό πρωτάθλημα Κ.Μακεδονίας.

-Με τουλάχιστον ανανέωση της παρουσίας των δύο εκπροσώπων του κιλκισιώτικου χειροσφαίρου στην δευτέρα τη τάξει κατηγορία του και ταυτόχρονη συνέχιση της προσπάθειας (επ)ανόδου του ενός στην ανώτερη.

-Με την ανεξαρτήτως αριθμού θέσεων ανάκαμψη τμημάτων κλασικού αθλητισμού στην ετήσια πανελλήνια κατάταξη αξιολόγησης των συλλόγων. (Αρκεί και… μία θέση πιό πάνω γιά καθένα από τους συλλόγους του νομού, γιά να γίνει λόγος γιά πρόοδο σε επίπεδο εκπροσώπησης είτε γιά ενίσχυση του “προγεφυρώματος”).

-Με τουλάχιστον διατήρηση του σημερινού υψηλού επιπέδου ετήσιας πανελλήνιας αξιολόγησης των συλλόγων μαχητικών αθλημάτων αλλά και γιά περαιτέρω αναβάθμιση της παρουσίας τους στην σχετική κατάταξη.

Ιδιαίτερης αναφοράς, σε σχέση με την παρατεθείσα κοινή επιδίωξη των επί μέρους χώρων του κιλκισιώτικου αθλητισμού, χρήζει αυτός του κιλκισιώτικου ποδοσφαίρου, καθώς πρόκειται γιά το μόνο άθλημα με ευρεία δραστηριότητα σε τοπικό επίπεδο και, παρά την δραματική συρρίκνωση των κατηγοριών του εξαιτίας των συνεπειών κυρίως της παρατεταμένης οικονομικής κρίσης, με ικανό αριθμό φορέων εντός των ορίων του νομού.

Εδώ, κατά την παρούσα φάση, ναι μεν, το ζητούμενο, σε σχέση με την εξωτερική παρουσία και “εικόνα”, είναι κατ’ αρχάς η ενίσχυση του “προγεφυρώματος” στον χώρο των εθνικών κατηγοριών, με παραμονή του μέχρι στιγμής μοναδικου συλλόγου και προαγωγή ενός δευτέρου, δηλαδή του φετινού πρωταθλητή ΕΠΣΚ, σ’ αυτόν, πλην όμως, ο εξ ίσου σημαντικός αντικειμενικός σκοπός παραμένει η αναδιοργάνωση του “οικοδομήματος” και αναβάθμιση της λειτουργίας του σε όλα τα επίπεδα, ώστε αυτό να μην παραπέμπει σε “ γίγαντα με πήλινα πόδια”.

Η εξάρτηση σ’ αυτήν την περίπτωση είναι έντονη: Χωρίς ικανή αριθμητική υποδομή και ποιοτικό αγωνιστικό επίπεδο, στήριξη και διεύρυνση του “προγεφυρώματος” του κιλκισιώτικου ποδοσφαίρου στις εθνικές κατηγορίες, που σημαίνει αναβάθμιση της “προθήκης”, κοινώς “βιτρίνας” του, απλώς… δεν γίνεται.

Όσον αφορά στο πρώτο σκέλος, ο αριθμός ομάδων, που βρίσκεται σήμερα σε ένα από τα πιό χαμηλά σημεία από καταβολής ΕΠΣ Κιλκίς (1960), είναι θεωρητικώς δυνατόν κάποια στιγμή να ανακάμψει, κάτι το οποίο παρατηρήθηκε και στο παρελθόν.

Το ίδιο, όμως, δεν μπορεί να συμβεί σε σχέση με το δεύτερο σκέλος. Όσο, δηλαδή,το κιλκισιώτικο ποδόσφαιρο ταλανίζεται από νοοτροπίες, αντιλήψεις και συμπεριφορές, από όλους τους συντελεστές του, από εκείνες που δημιουργούν “βαρύ κλίμα”, νοσηρές καταστάσεις και εκφυλιστικά φαινόμενα, είναι ανέφικτη οποιαδήποτε θετική προοπτική, οποιαδήποτε “έξοδος από το τέλμα”, οποιαδήποτε ουσιαστική ανάκαμψη.

Και ενόσω συμβαίνουν όλα αυτά, ο αντικειμενικός σκοπός της διεύρυνσης του “προγεφυρώματος” στον χώρο των εθνικών κατηγοριών απλώς θα παραμένει … ευσεβής πόθος, χωρίς καμμία πιθανότητα επίτευξης. Διότι, οι παρενέργειες των “αγόνων” αντιπλοτήτων και συγκρούσεων, κατά παράκαμψιν των ουσιαστικών προβλημάτων και θεμάτων, απλώς … διώχνουν ανθρώπους, ιδίως νέους, από το να αναμιχθούν ενεργώς στα του κιλκισιώτικου ποδοσφαίρου υπό οιανδήποτε ιδιότητα, άρα διώχνουν και ανθρώπους με διάθεση να επενδύσουν σ’ αυτό, παρέχοντάς του την τόσο ζωτικής σημασίας κατά την παρούσα συγκυρία οικονομική στήριξη.

Ίσως, όλοι όσοι ενασχολούνται σήμερα ή εκδηλώνουν προθέσεις να ενασχοληθούν με το κιλκισιώτικο ποδόσφαιρο, θα μπορούσαν να το πράξουν με μικρότερη ή και καθόλου βλάβη γι’ αυτό, αν ανατρέξουν σε κεφάλαια της ιστορίας του, τα οποία προσφέρουν διδάγματα χρήσιμα γιά σύγκριση κάποιων “καλών” εποχών του παρελθόντος με το σήμερα.

Θα διαπιστώσουν τότε, ότι υπήρξαν, κατά καιρούς, και εποχές ίδιας ή και παραπλήσιας οικονομικής στενότητας, κατά τις οποίες, όμως, ο αριθμός των συλλόγων αύξανε συνεχώς, και οι αγωνιστικοί θεσμοί της ΕΠΣΚ ήταν και περισσότεροι και ποιοτικότεροι, με επακόλουθο κάποια στιγμή αυτή να φτάσει να αριθμεί πάνω από εκατό σωματεία και στο σημείο να εκπροσωπείται στον χώρο των εθνικών κατηγοριών από ακόμη και έξι σωματεία.

Μία σύγκριση, που “λέει” πολλά, τουλάχιστον στους σκεπτόμενους φίλους του κιλκισιώτικου ποδοσφαίρου, δείχνοντας σε όλους ανεξαιρέτως τους συντελεστές του, αν μη τι άλλο, μία κατεύθυνση που οδηγεί τουλάχιστον σε κατάλληλες επιλογές.

Φυσικά, το σήμερα δεν έχει σχέση με το χθε, κάτι το οποίο ισχύει σε όλους τους τομείς, σίγουρα, όμως, το χθες προσφέρει στο σήμερα ερεθίσματα και κεντρίσματα γιά επιλογές και στον χώρο του κιλκισιώτικου ποδοσφαίρου σύμφωνες με τα όποια σύγχρονα αντικειμενικά δεδομένα, ώστε αυτό να πορευθεί προς ένα καλύτερο αύριο.

Τουλάχιστον, ας μην το “παρακάμπτουν” αυτό οι σημερινοί συντελεστές του κιλκισιώτικου ποδοσφαίρου, αν νοιάζονται τόσο διακαώς γιά την ουσιαστική ανάκαμψη και πρόοδό του.