Και την ομάδα και το “φυτώριο”

Γράφει ο Σταύρος Φάσσος

Η αγωνιστική περίοδος 2021 – 22 δεν θα μπορούσε να χαρακτηρισθεί και από τις ευτυχέστερες γιά το κιλκισιώτικο χειρόσφαιρο ούτε, όμως μπορεί να αναφερθεί και ως μία από τις δυστυχέστερες.

Μπορεί, δηλαδή, να παρέμεινε γιά άλλη μία χρονιά χωρίς εκπρόσωπο στην ανώτερη εθνική κατηγορία (α1), όμως διατήρησε την αισθητή παρουσία του στην δευτέρα τη τάξει (α2), με τον ένα εκπρόσωπό του, τον ΓΑΣ Κιλκίς, πρωταγωνιστεί μέχρι τέλους στο πρωτάθλημα, και τον άλλο, τον Αλέξανδρο Αξιούπολης, να επιτυγχάνει τον αντικειμενικό σκοπό της παραμονής.

Επί πλέον, ένα συγκρότημά του, του χώρου των ηλικιακών κατηγοριών (Αλέξανδρου Αξιούπολης), προκρίθηκε στην τελική φάση του πανελληνίου πρωταθλήματος εφήβων, όπου και κατέλαβε την τιμητική πέμπτη θέση.

Όπως είναι λογικό, ο απολογισμός αυτός από την μία μπορεί να μην συνιστά αιτία… πανηγυρισμών, από την άλλη, όμως, αφήνει αρκετά περιθώρια θετικής προσέγγισης και αντιμετώπισης των απαιτήσεων της νέας αγωνιστικής περιόδου. Προσφέρει, με άλλα λόγια, και στους δύο προαναφερθέντες συλλόγους την δυνατότητα ανασύνταξης δυνάμεων και επιλογής αντικειμενικών σκοπών “επί τα βελτίω”.

Με αμιγώς αγωνιστικά κριτήρια, “επί τα βελτίω” σημαίνει στην προκειμένη περίπτωση δημιουργία προϋποθέσεων ενίσχυσης της δυναμικότητας των δύο ομάδων, τόσο από αγωνιστικής όσο και από οικονομικής πλευράς, με κεντρικό αντικειμενικό σκοπό στον μεν ΓΑΣ Κιλκίς την επάνοδο στην ανώτερη εθνική κατηγορία ύστερα από απουσία έξι περιόδων, στον δε Αλέξανδρο Αξιούπολης την ανανέωση της παραμονής στην α2, με πρωταγωνιστικό ρόλο σ’ αυτήν.

Σε σχέση, λοιοπόν, με αυτήν την παράμετρο, δεν μπορεί παρά να σχολιασθούν θετικώς πληροφορίες,σύμφωνα με τις οποίες στον ΓΑΣ Κιλκίς έχουν δρομολογηθεί διαδικασίες αφωνιστικής ενίσχυσης της ομάδας, με διατήρηση του περυσινού “κορμού”, λίγες αλλά ουσιαστικές προσθήκες “ετοιμοπολέμων” παικτών και καταξιωμένη κιλκισιώτικη τεχνική ηγεσία, ενώ, ταυτοχρόνως, βρίσκεται σε εξέλιξη εκστρατεία πλαισίωσηςαπό οικονομικούς φορείς, παράγοντες και χορηγούς.

Τηρουμένων των αναλογιών, προς την ίδια κατεύθυνση κινούνται και στον Αλέξανδρο Αξιούπολης, σε μία προσπάθεια αναβάθμισης της δυναμικότητας της ομάδας σε επίπεδα, που, τουλάχιστον σε πρώτη φάση, να της εξασφαλίσουν σταθερά “πατήματα” και άνετη παραμονή στην α2 εθνική κατηγορία.

Φυσικά, ο “δρόμος” και των δύο συλλόγων δεν είναι “στρωμένος με ροδοπέταλα”, με δεδομένες τις συνέπειες της παρατεταμένης οικονομικής κρίσης, τις οποίες επιτείνει και η εσχάτως ανακύψασα ενεργειακή. Που σημαίνει αναγκαστική προσαρμογή της λειτουργίας σε αυτές τις κάθε άλλο παρά ευνοϊκές γιά κάθε αθλητικό εγχείρημα περιστάσεις, άρα όρθωση ανυπερβλήτου εμποδίου μπροστά από κάθε υπερμέτρως φιλόδοξη και υπερβαίνουσα τα εσκαμμένα βλέψη ή επιδίωξη.

Εν γνώσει αυτής της πραγματικότητος, οι ιθύνοντες και των δύο συλλόγων επιβάλλεται, περισσότερο από ποτέ, να κρατούν χαμηλούς τόνους και να ενεργούν,επιδιώκοντας το εφικτό ή το να καταστεί κάτι εφικτό, μέχρις εκεί, δηλαδή, που το επιτρέπουν τα όποια δεδομένα και δυνατότητες, μη επιτρέποντας την “καλλιέργεια” φρούδων ελπίδων γιά ο,τιδήποτε υπέρτερο.

Ωστόσο, αυτό το υπέρτερο μπορεί ακόμη και κατά την παρούσα αρνητική συγκυρία να καταστεί εφικτό κι να αποκτήσει θετική προοπτική, αν χρησιμοποιηθεί ένα διαχρονικώς, ακόμη και στις πιό δύσκολες συγκυρίες, αποτελεσματικό “όπλο”, το “όπλο” του “φυτωρίου”, όπως συνηθίζεται να ονομάζονται, εκτός από “ακαδημίες”, τα τμήματα υποδομής.

Είναι το “όπλο”, το οποίο στην παρούσα φάση ήδη διαθέτει ο Αλέξανδρος Αξιούπολης, με την ομάδα του να στελεχώνεται κατά βάσιν από πολλά υποσχόμενους παίκτες προερχομένους από αυτό, εκ των οποίων κάποιοι είναι ήδη “μάχιμοι” και έμπειροι.

Εἰναι το ίδιο “όπλο”, χάρη στο οποίο ο ΓΑΣ Κιλκις, από ιδρύσεώς του, “κέρδισε’ όλες τις “μάχες” της καταξίωσης, τροφοδοτώντας συνεχώς την ομάδα του από αυτό το ζηλευτό “φυτώριό” του, που τον ανήγαγε σε τροφοδότη του ελληνικού χειροσφαίρου, ωε ένα από τα κορυφαία του.

Όποτε δε αυτό παρέμεινε αδρανές, όποτε, δηλαδή, υπήρξε παραμέλησή του , ο σύλλογος βρέθηκε ακόμη και ενώπιον της προοπτικής πλήρους κατάρρευσης. Και η σημερινή παρουσία του στην α2 εθνική κατηγορία ήλθε ως συνέπεια μιάς παραμέλησης του “φυτωρίου”, που συντελέσθηκε στα μέσα της προηγούμενης δεκαετίας.

Επομένως, όποιες και αν είναι οι επιλογές και επιδιώξεις του ΓΑΣ Κιλκλις γιά την άμεση αγωνιστική συνέχεια, μόνιμη προτεραιότητά του είναι αναγκαίο να αποτελεί η πλήρης και εύρυθμη λειτουργία των τμημάτων υποδομής ή “φυτωρίου”, αφού με αυτήν αφ’ ενός μεν εξασφαλίζει μόνιμη στελεχιακή τροφοδοσία η ομάδα, αφ’ ετέρου δε μειώνεται σημαντικά το συνολικό κόστος λειτουργίας, άρα και χαμηλώνει ο ετήσιος προϋπολογισμός του συλλόγου.

Γι’ αυτό, λοιπόν, μεριμνώντας οι ιθύνοντες του ΓΑΣ Κιλκίς γιά άμεση αγωνιστική αναβάθμιση της ομάδας πράττουν το ορθό, ενώ μεριμνώντας γιά την πλήρη και απρόσκοπτη λειτουργία του “φυτωρίου” πράττουν… το οθότερον.

Εφ’ όσον δε ισχύσουν και τα δύο, είναι θέμα ελαχίστου χρόνου όχι μόνον η επάνοδος στην ανώτερη κατηγορία αλλά και η νέα καταξίωση σ’ αυτήν, χωρίς δυσβάστακτο ή μη αντιμετωπίσιμο κόστος.

Συμφέρει, λοιπόν, όχι μόνον αγωνιστικώς αλλά και οικονομικώς η μέριμνα γιά τα τμήματα υποδομής, παραλλήλως προς τις όποιες ενέργειες γιά άμεση αναβάθμιση του αγωνιστικού επιπέδου της ομάδας.

Αποτελεί δε κάτι το αυτονόητο, η αγωνιστική συσπείρωση να συνδυασθεί με συσπείρωση των φίλων του ΓΑΣ Κιλκίς, μέσω αναλόγου επικοινωνιακής εκστρατείας του συλλόγου, ώστε γιά ομάδα και “φυτώριο” να αποτελούν τα δύο κλειστά γυμναστήρια έδρα τέτοια, που οι θεατές να αποτελούν… τον “όγδοο παίκτη” γιά τα συγκροτήματα του Κιλκίς.

Όσο γιά τον Αλέξανδρο Αξιούπολης, η προτροπή είναι απλή: Καμμία παρέκκλιση από την σημερινή “γραμμή”. Διότι, αν τα πάντα κρίνονται εκ του αποτελέσματος, ήδη στην περίπτωσή του το αποτέλεσμα της μέριμνας γιά το “φυτώριο” είναι σαφέστατα θετικό και στην σύνθεση της ομάδας.

Και, σε τελευταία ανάλυση, σε “δοκιμμασμένες συνταγές” δεν λέμε “όχι”, κι αυτό ισχύει και γιά τους δύο συλλόγους.