Και τα μεν και τα δε

Γράφει ο Σταύρος Φάσσος

Τα τελευταία αρκετά χρόνια το τμήμα του Αλέξανδρου Αξιούπολης, που τον προβάλλει στον μεγαλύτερο βαθμό,είναι το χειροσφαιρικό ανδρών, με μία σταθερή παρουσία μεταξύ α2 (κυρίως) και β’ εθνικής κατηγορίας.

Αυτή η πραγματικότητα έφτασε σε σημείο, αν δεν επισκιάζει, να θέτει σε «δεύτερο πλάνο» την λειτουργία των άλλων τμημάτων του αξιουπολίτικου συλλόγου. Όμως, και αυτά τα άλλα τμήματα, όπως το ανδρικό της καλαθόσφαιρας και το γυναικείο της πετόσφαιρας και υφίστανται και λειτουργούν και παράγουν έργο.

Το πλέον αξιοσημείωτο έργο φαίνεται κατά την παρούσα συγκυρία να επιτελείται στην υποδομή του τελευταίου, με την εκ βάθρων ανασυγκρότηση επί μέρους τμημάτων ηλικιακών κατηγοριών, με το επανασυσταθέν των κορασίδων να συμμετέχει ήδη στην αγωνιστική δραστηριότητα  του χώρου της ΚΔ Μακεδονίας.

Η επαναδραστηριοποίηση των γυναικείων πετοσφαιρικών τμημάτων ηλικιακών κατηγοριών, με «αιχμή του δόρατος» των κορασίδων «ρίχνει γέφυρες» μεταξύ του σήμερα και της εποχής που το άθλημα του πετοσφαίρου στις γυναικείες κατηγορίες όχι μόνο γνώρισε «άνθιση» στην περιοχή της Αξιούπολης, αλλά και έφτασε στο σημείο να την εκπροσωπεί σε υψηλό εθνικό επίπεδο.

Ήταν η εποχή που ξεκίνησε περί τα μέσα της δεκαετίας του ’80 με τμήματα ηλικιακών κατηγοριών, και από το 1987 έως το 1992 χαρακτηρίσθηκε από την απόλυτη κυριαρχία του Αλέξανδρου σε επίπεδο Κ.Μακεδονίας και την εκ μέρους του συμμετοχή στην διαδικασία διεκδίκησης της ανόδου στην ανώτερη (α1) εθνική κατηγορία, από την οποία τον χώρισε μία νίκη, ενώ δεν συμπεριελήφθη στην α2 γιά… ένα σετ και δεν συνέχισε μονίμως στην β΄γιά… λίγους πόντους! Αυτή η επανασύνδεση δημιουργεί θετικές προοπτικές αποκατάστασης αυτής της παράδοσης εφ’ όσον:

• Η τωρινή εστίαση στην λετουργία του τμήματος κορασίδων να μην μετατραπεί σε… αποκλειστικότητα, αλλά, αντιθέτως, «να κοιτάζει σε… βάθος χρόνου», δηλαδή στην μελλοντική συγκρότηση αξιόλογης ομάδας γυναικών, ώστε ο σύλλογος να καταστεί ελκυστικός γιά όσες επιλέγουν το άθλημα του πετοσφαίρου, κάτι που θα λειτουργήσει ενισχυτικώς για τα τμήματα υποδομών.
• Συνοδευθεί από κινήσεις, ενέργειες και πρωτοβουλίες προς την κατεύθυνση της ενίσχυσης της οικονομικής επιφάνειας του συλλόγου (χορηγοί, υποστηρικτές, δωρητές, οικονομικοί παράγοντες και φορείς, τοπική διοίκηση και των δυο βαθμίδων, δημόσιες «πηγές» εσόδων), διότι για κάθε σοβαρό και αξιοσημείωτο εγχείρημα στον χώρο του αθλητισμού ισχύει το «δει δη χρημάτων» . Χωρίς τουλάχιστον επαρκές οικονομικό υπόβαθρο κάθε εγχείρημα μπορεί να έχει αρχή, δεν έχει, όμως, συνέχεια. Η στήλη, έχοντας πλήρη γνώση των κοινωνικών και οικονομικών δεδομένων κάθε περιοχής της περιφερειακής ενότητας Κιλκίς υποστηρίζει το ότι, τηρουμένων των δύο παρατεθεισών προϋποθέσεων, ο Αλέξανδρος δύναται, αν μη τι άλλο, να αναδειχθεί και πάλι μέσα σε σχετικώς σύντομο διάστημα αξιόλογο μέγεθος του γυναικείου πετοσφαίρου σε επίπεδο ΚΔ Μακεδονίας

Στην θετική αυτή προοπτική «συνηγορεί» και η ύστερα από τριάντα… παρά κάτι χρόνια ανάληψη της τεχνικής ηγεσίας των γυναικείων πετοσφαιρικών τμημάτων του Αλέξανδρου από το ίδιο επιτελείο, στο οποίο οφείλεται το «θαύμα» της πενταετίας του 1987-1992 (απών μόνον ο τόσο πρόωρα αδικοχαμένος Βασίλης Κουταλίδης).

Ωστόσο, με την ίδια βεβαιότητα η στήλη θεωρεί, ότι τίποτε δεν θα «περπατήσει», αν δεν ισχύσει είτε η μία είτε η άλλη από τις δύο προϋποθέσεις

Ως προς την πρώτη, η έλλειψη αγωνιστικών κινήτρων πάντα και σε κάθε άθλημα λειτουργεί ως βασικός παράγοντας ατονίας του ενδιαφέροντος για περαιτέρω αθλητική εξέλιξη, γι’ αυτό και, ενώ είμαστε αμετακίνητοι υποστηρικτές της προτεραιότητας στην συγκρότηση ισχυρού «φυτωρίου» και τμημάτων υποδομών, φρονούμε ότι «κάτι δεν πάει καλά» στις περιπτώσεις εμμονικής προσήλωσης της λειτουργίας ενός συλλόγου σ’ αυτά τα τμήματα χωρίς μέριμνα για τις κατά ηλικίαν ανώτερες κατηγορίες δηλαδή ανδρών και γυναικών. Η ίδια θέση διατυπώθηκε από την στήλη και σε αναφορά της στον χώρο του κιλκισιώτικου ποδοσφαίρου.

Όσο γιά την δεύτερη προϋπόθεση, τις οικονομικές δυνατότητες, τα πράγματα είναι πόλυ πιο απλά: Ή είναι εφικτή η πλαισίωση του συλλόγου σε διοικητικό και εξωδιοικητικό επίπεδο από οικονομικούς παράγοντες, χορηγούς, υποστηρικτές, δωρητές, φορείς της τοπικής διοίκησης και αντίστοιχους της κεντρικής διοίκησης ,οπότε γιά την διοίκηση του Αλέξανδρου Αξιούπολης είναι απλώς θέμα διαχείρισης η υποστήριξη και του γυναικείου πετοσφαρικού τμήματος, όπως και του ανδρικού καλαθοσφαιρικού, χωρίς καμμία «έκπτωση» στην αντίστοιχη του σημερινού «σημαιοφόρου» του ανδρικού χειροσφαιρικού, ή δεν είναι εφικτή μία τέτοια πλαισίωση, οπότε για την διοίκηση είναι θέμα ιεράρχησης επιλογών και προτεραιοτήτων παράλληλα με την συνέχιση των προσπαθειών γιά την εξεύρεση πόρων, έως ότου οι συνθήκες βελτιωθούν.

Σ’ αυτήν την δεύτερη περίπτωση  είναι εύλογη η επιλογή κάθε διοίκησης κάθε συλλόγου να δίνει έμφαση  στο όποιο τμήμα, το οποίο κατά την όποια συγκυρία «τραβά» περισσότερο αθλούμενη νεολαία και περιβάλλει σε ευρύτερο φάσμα ή μεγαλύτερη εμβέλεια τον σύλλογο. Ωστόσο, αυτό δεν σημαίνει ότι είναι  «αυτονόητη» η αναστολή της λειτουργίας άλλων τμημάτων.

Το μόνο, το οποίο και αιτιολογείται και θα μπορούσε σε σημαντικό βαθμό να δικαιολογηθεί, είναι κάποιος «λελογισμένος παραγκωνισμός» αυτών γιά χάρη του «επιλέκτου». Διότι, καλύτερα ένα «παραγκωνισμένο» τμήμα από ένα απενεργοποιημένο, δεδομένου και του ότι ο «παραγκωνισμός» έχει να κάνει με την έκταση της οικονομικής επιφανείας, ενώ η απενεργοποίηση  με την πλήρη οικονομική ανέχεια.

Και απο την στιγμή που τμήματα ηλικιακών κατηγοριών δύνανται να συντηρούνται έστω και υποτυπωδώς  χάρη στην γενναιοδωρία γονέων ή άλλων συγγενών των αθλουμένων, δεν υπάρχει λόγος να αντιμετωπίζονται ως «παρίες» ή «βαρίδια» στην λειτουργία των συλλόγων.

Σωστή η προτεραιότητα στις ομάδες πανελλήνιας καταξίωσης, εξ ίσου σωστή όμως και η μέριμνα γιά αυτές της τοπικής και περιφερειακής, αφού σε κάθε περίπτωση ωφελεί κάθε σύλλογο το «και τούτο ποιείν κακείνο μη αφιέναι».

Με πάντα προέχουσα βεβαίως την λειτουργία της κάθε διοίκησης βάσει των αντικειμενικών οικονομικών δεδομένων κάθε συλλόγου, η διαχείριση των οποίων και αποτελεί το «κλειδί» της συνολικής λετουργίας του συλλόγου.