Και η αγορά οργάνων ρίψεων αποτελεί έμπρακτη στήριξη

Γράφει ο Σταύρος Φάσσος

Εδώ και τρεις δεκαετίες, με αποκορύφωμα την τελευταία, ο κιλκισιώτικος κλασικός αθλητισμός έχει δημιουργήσει μία λαμπρή παράδοση επιτυχιών στον χώρο των ρίψεων παρά την υστέρηση αυτού σε κατάλληλες εγκαταστάσεις προετοιμασίας (προπονητήρια).

Εξ ου και το κατά καιρούς προβληθέν από την στήλη αίτημα των συλλόγων, που «καλλιεργούν» συστηματικώς τα αγωνίσματα ρίψεων, προς τα αρμόδια όργανα της Πολιτείας και της τοπικής διοίκησης γιά την κατασκευή τουλάχιστον τριών τέτοιων εγκαταστάσεων στον νομό (σ.σ.: μιάς στο Κιλκίς, μιάς στις Μάνδρες και μιάς στον δήμο Παιονίας, σε οποιαδήποτε περιοχή αναπτύσσεται δραστηριότητα «καλλιέργειας» αγωνισμάτων ρίψεων).

Ένα αίτημα και εύλογο και δίκαιο αλλά και υλοποιήσιμο, παρά την σημερινή δυσμενέστατη οικονομική συγκυρία η οποία στην προκειμένη περίπτωση μπορεί να επέχει μόνο θέση «προφάσεως εν αμαρτία», δεδομένου του ότι υφίσταται από την προ οικονομικής κρίσεως εποχή.

Επί πλέον επαναδιατυπώθηκε και μετά την μερική άμβλυνση των οφειλομένων στην κρίση προβλημάτων, δηλαδή προς το τέλος της αμέσως προηγούμενης δεκαετίας. Είναι, με άλλα λόγια, ένα αίτημα, γιά την ικανοποίηση του οποίου αρκεί απλώς στοιχειώδης βούληση από πλευράς τοπικής διοίκησης ως προς την προώθησή του και από πλευράς Πολιτείας ως προς την ένταξή του σε κάποιο από τα προγράμματα έργων αθλητικής υποδομής για τα οποία είναι εφικτή η εξασφάλιση των απαιτούμενων κονδυλίων.

Διότι, μία, έστω και εις τριπλούν, διαμόρφωση ενός χώρου με δυό-τρεις βαλβίδες γιά την καθεμία ρίψη, μία διαμορφωμένη επιφάνεια γιά εκγύμναση των αθλητών και μία μικρή εγκατάσταση αποδυτηρίων, λουτρού και αποθήκης δεν συνιστά και κανένα… «άλυτο γρίφο» γιά οποιοδήποτε κυβερνητικό οικονομικό επιτελείο.

Και ενώ θα ανέμενε κανείς να περιοριζόταν το θέμα σ’ αυτήν και μόνο την πτυχή, το τελευταίο διάστημα πληθαίνουν οι αναφορές αθλητικών συλλόγων, που «καλλιεργούν» τις ρίψεις, περί δραματικών ελλείψεων και σε όργανα (σφαίρες, δίσκους, ακόντια και σφύρες γιά όλες τις κατά ηλικία κατηγορίες) που συνιστούν «εμπόδιο» σοβαρότερο και από αυτό της έλλειψης προπονητηρίων.

Δηλαδή ακόμη και στην υποθετική (τουλάχιστον μέχρι στιγμής) περίπτωση της κατασκευής είτε ενός είτε δύο είτε και τριών θεωρητικώς αναγκαιούντων σε επίπεδο νομού προπονητηρίων ρίψεων, η παραγωγική διαδικασία σ’ αυτά τα αγωνίσματα θα συνεχίσει να διεξάγεται μετά δυσκολιών ή ακόμη και «μετ’ εμποδιών», εφ’ όσον από τις εγκαταστάσεις λείπουν τα όργανα των αγωνισμάτων.

Ως προς αυτήν την, επίσης σημαντική, παράμετρο, τον «πρώτο λόγο» έχουν η τοπική διοίκηση και…τα ίδια τα σωματεία. Η πρώτη, εν γνώσει του ότι έχει προ πολλού παρέλθει η εποχή του κρατικοδίαιτου αθλητισμού, με χαρακτηριστικά…δαπανηρού πρωταθλητισμού, οφείλει να μην πλειοδοτεί σε γενική και αόριστη διάθεση κονδυλίων σε αθλητικούς φορείς γιά «στήριξη δραστηριοτήτων τους» γενικώς και αορίστως, αλλά να δίνει προτεραιότητα στην ενίσχυση όλων των υποδομών των εν λόγω φορέων.

Διότι, άλλο η αοριστολογία «κάποιας αθλητικής δραστηριότητας» και άλλο η συγκεκριμένη ανάγκη υποδομής, που μπορεί και πρέπει να ικανοποιηθεί με το συγκεκριμένο απαιτούμενο κονδύλιο, ύστερα από ενδελεχή εκτίμηση και διαφάνεια στην διάθεσή του. Και η κατ’ αυτόν τον τρόπο η διάθεση κονδυλίου για αγορά οργάνων αγωνισμάτων ρίψεων, σε μία έμπρακτη υποστήριξη συλλόγων που διατηρούν τμήματα κλασικού αθλητισμού, δείχνει στην τοπική διοίκηση την ορθή κατεύθυνση σε ό,τι αφορά στο πώς πρέπει να κινείται γιά την ενίσχυση αθλητικών φορέων, εν προκειμένω δε «καλλιεργούντων» αγωνίσματα ρίψεων.

Όμως, σε ανάλογη προσαρμογή σ’ αυτήν την αντίληψη περί την κάλυψη ζωτικών αθλητικών αναγκών οφείλουν να προχωρήσουν και οι ιθύνοντες …των ίδιων των σωματείων.
Είναι καιρός να απαλλαγούν από την νοοτροπία της αναμονής του «μάννα εξ ουρανού», από την στιγμή που γνωρίζουν, ότι εδώ και αρκετά χρόνια τα κρατικά κονδύλια γιά τον αθλητισμό «ρέουν με το σταγονόμετρο».

Είναι καιρός να ισχύσει και γιά αυτούς το «συν Αθηνά και χείρα κίνει» με παρεμβάσεις όχι μόνο προς την πλευρά της Πολιτείας αλλά και προς την ιδιωτική επαγγελματική και επιχειρηματική πρωτοβουλία. Επίσης να προβαίνουν συχνότερα σε κινήσεις εκ των ένδον στηρίξεως τμημάτων, που έχουν ανάγκες, δηλαδή από κοινού κάλυψη έστω και μέρους αυτών, με συνεισφορά όλων όσων στελεχώνουν κάθε αθλητικό φορέα, όποτε, φυσικά, έχουν την δυνατότητα.

Από εκεί και πέρα η σύμπραξη και ο συντονισμός με την τοπική διοίκηση και των δύο βαθμίδων συνιστούν, τουλάχιστον κατά την παρούσα συγκυρία, το καλύτερο «βάλσαμο» γιά τις «πληγές», που «ανοίγουν» τα προβλήματα, τα οποία αντιμετωπίζουν οι υποδομές του αθλητισμού.

Και αυτή ακριβώς η σύμπραξη και συντονισμός της τοπικής διοίκησης και των δύο βαθμίδων με τους ιθύνοντες των αθλητικών φορέων, που «καλλιεργούν» τα αγωνίσματα ρίψεων, δύναται να δώσει σε πολύ μικρό βάθος χρόνου λύση – «βάλσαμο» στο πρόβλημα – «πληγή» της έλλειψης οργάνων, που ορθώνει «υψηλά εμπόδια» στην προσπάθεια και εξέλιξη των αθλητών ρίψεων ή ριπτών.