Η πάλη… είναι εδώ!

Γράφει ο Σταύρος Φάσσος

Φαίνεται, ότι σε κάποιους «σκοτεινούς κύκλους» του «σκοτεινού παρασκηνίου» του παγκοσμίου αθλητισμού η πάλη… προκαλεί «αλλεργία»!

Είναι οι «κύκλοι» εκείνοι, που εδώ και μερικές δεκαετίες ηγούνται μιάς εκστρατείας απαξίωσης ενός εκ των αρχαιοτέρων αθλημάτων από καταβολής αθλητισμού, το οποίο φαίνεται ότι… «χαλάει την σούπα» της «τάξης πραγμάτων», που προωθούν.

Μιάς «τάξης», στην οποία κυριαρχούν τα «χοντρά» οικονομικά «παιχνίδια», η αποποίηση κάθε ιδανικού αρχής και αξίας που πρεσβεύει ο γνήσιος αθλητισμός και οι «σκοτεινές διαδρομές» σε μιάν ανελέητη σύγκρουση κολοσσιαίων συμφερόντων, με αποθέωση των «πλαγίων οδών» και του «παρά φύσιν» σε όλες τις εκφάνσεις της ζωής.

Μιάς «τάξης», στην οποία φαίνεται, ότι δεν έχει θέση ο, τιδήποτε προέρχεται από φορείς, που υπηρετούν την ευγενή άμιλλα, «καλλιεργούν» την φιλία, την προσέγγιση και την αλληλοκατανόηση ανάμεσα στους ανθρώπους, περιορίζοντας τις αντιπαλότητες μόνο σε θεωρητικό επίπεδο και μέσα στα αυστηρά όρια των αγωνιστικών χώρων και των κανονισμών κάθε αθλητικής δραστηριότητας.

Τα χειρότερα γιά την πάλη απεφεύχθησαν χάρη στην εξ ίσου σφοδρή αντίδραση χωρών και οργανισμών, που όχι απλώς υποστηρίζουν «σκέτο» το άθλημα αλλά και αναδεικνύουν τις πανάρχαιες αξίες του, οι οποίες απετέλεσαν και πολιτισμικό γνώρισμα ουκ ολίγων εθνών, με κορυφαίους θεματοφύλακες τους αρχαίους προγόνους μας.

Ωστόσο, δεν έχει εκλείψει η «πολεμική» εναντίον αυτού του με τόσο πλούσια ιστορία αθλήματος, με τα μέσα ενημέρωσης, που ελέγχονται από τους μνημονευθέντες «κύκλους», να «διυλίζουν τον κώνωπα» σε κάθε περιστατικό, με αρνητικό πρωταγωνιστή άνθρωπο του χώρου της πάλης, και να «καταπίνουν τη κάμηλον», με την υποβάθμιση ή και πλήρη αποσιώπηση ουκ ολίγων θετικών δραστηριοτήτων και την μη προβολή ουκ ολίγων θετικών πρωταγωνιστών του εν λόγω χώρου.

Βεβαίως, από αυτούς τους κύκλους οι όποιες «ηχηρές» διακρίσεις της πάλης τόσο σε ατομικό όσο και σε συλλογικό επίπεδο είναι πάντα ευπρόσδεκτες, ως «συμπλέουσες» με την δική τους «λογική» του οικονομικού «χρηματιστηρίου» στον χώρο του αθλητισμού, δηλαδή ως επικερδή γι’ αυτούς αθλητικά γεγονότα. Όμως, γιά… τον κανονικό αθλητισμό, δηλαδή την ανάπτυξη καταλλήλων γηπεδικών υποδομών, την οργάνωση, λειτουργία και υποστήριξη «φυτωρίων» και την ουσιαστική στήριξη της αγωνιστικής δραστηριότητας … «δεν τους καίγεται καρφί».

Το κακό είναι, ότι ούτε η χώρα μας, ένα από τα «λίκνα» της πάλης, εξαιρείται από αυτό το φαινόμενο. Ωστόσο, παρά τους όποιους «κλυδωνισμούς», το άθλημα δεν παύει να είναι «ριζωμένο» στην αθλητική συνείδηση των πανελλήνων, και οι φορείς του συνεχίζουν να παράγουν έργο, χάρη στο οποίο τον τελευταίο καιρό η πάλη επιστρέφει στην αθλητική επικαιρότητα με αγωνιστικές επιτυχίες και διακρίσεις σε υψηλό επίπεδο, ενώ συγχρόνως βρίσκουν περισσότερο «έδαφος» στα μέσα ενημέρωσης, ώστε να αναδεικνύουν δημοσίως και να προβάλλουν τα ουκ ολίγα προβλήματα του χώρου.

Ως εκ τούτου, σε πείσμα των «αντιπάλων» της η πάλη… «είναι εδώ», με φορείς που την υπηρετούν με συνέπεια και «μάχονται» γιά τα προβλήματά της, αμυνόμενοι σθεναρώς στην «επίθεση» γιά απαξίωσή της.

Το ευτύχημα είναι, ότι σ’ αυτούς συγκαταλέγονται, και μάλιστα σε ιδιαιτέρως προβεβλημένη θέση, οι εκπρόσωποι του κιλκισιώτικου αθλητισμού Καραγιάννης Ευρώπου και ΓΑΣ Κιλκίς, με αξιοσημείωτο αριθμό επιλέκτων αγωνιστικών στελεχών, με αξιόλογη υποδομή και με παρουσία παραγόντων σε περιφερειακά και κεντρικά όργανα του αθλήματος.

Όλα τα ανωτέρω ήλθε να υπενθυμίσει γιά άλλη μία χρονιά η αναβίωση του εθίμου «Κεσκέκι» στον Εύρωπο, με διοργανωτή τον Καραγιάννη, που συμπεριλαμβάνει κάθε χρόνο και την αναβίωση αγώνων παραδοσιακής πάλης σε υπαίθριο χώρο, όπως, δηλαδή, γινόταν… στην μακρινή αρχαιότητα.

Μία αναβίωση με πολλούς παλαιστές, «φτασμένους» και αρχαρίους, σε μία… πραγματική «πανδαισία» πάλης, μία λαμπρή «γέφυρα» του χθες με το σήμερα, μία αδιάλειπτη συνέχεια πολιτιστικής και αθλητικής παράδοσης, μία διαρκής υπενθύμιση προς πάσα κατεύθυνση του ότι όλα αυτά ορθώνουν ένα «τείχος» προστασίας αδιαπέραστο από τους όψιμους «εχθρούς» της πάλης.
Συγχρόνως, μία διαρκής υπενθύμιση προς πάσα κατεύθυνση του ότι, όπως και στα άλλα αθλήματα, τα μετάλλια και οι μεγάλες διακρίσεις στο πλαίσιο του πρωταθλητισμού δεν είναι προϊόντα… «παρθενογένεσης», αλλά διαρκούς, συστηματικής και συνεπούς προσπάθειας στο πλαίσιο του αθλητισμού.

Και οι «κυψέλες» της πάλης στον κιλκισιώτικο αθλητισμό βρίσκονται στον Εύρωπο και στο Κιλκίς, τροφοδοτώντας διαχρονικώς τον πρωταθλητισμό με σπουδαία στελέχη.
Είναι το δεδομένο, που προσφέρει, μεταξύ άλλων, και την δυνατότητα να ξεχωρίσει η «ήρα» από το «σιτάρι», ποιούς, δηλαδή, ενδιαφέρει και ποιούς όχι η πραγματική ανάπτυξη και η εύρυθμη λειτουργία της πάλης, σε τοπικό, περιφερειακό και πανελλήνιο επίπεδο.

Σε ό, τι αφορά στον κιλκισιώτικο αθλητισμό, αυτή η διαδικασία δεν είναι αναγκαία. Διότι, περιποιεί τιμή σ’ αυτόν η παρουσία της πάλης στο «οικοδόμημά» του, ως γνώρισμα του παραγωγικού αθλητισμού με δύο φορείς που την «καλλιεργούν» συστηματικώς και την έχουν οδηγήσει και σε μεγάλες αγωνιστικές στιγμές.

Επομένως, το ζητούμενο σε τοπικό επίπεδο είναι η στήριξη της πάλης σε όλα από όλους (αιρετούς άρχοντες, οικονομικούς παράγοντες, ιδιωτική πρωτοβουλία), όπως ισχύει για κάθε φορέα του… κανονικού αθλητισμού, μία στήριξη και υλική και ηθική, με πρωταρχικό αντικειμενικό σκοπό την απρόσκοπτη λειτουργία των συλλόγων-«κυψελών».

Από εκεί και πέρα, ό, τι έχει να κάνει με τον πρωταθλητισμό, αυτός είναι… «αλλουνού παπά ευαγγέλιο», και αντιμετωπίζεται θετικώς, αρκεί να μην συνοδεύεται συγχρόνως από… «διωγμό» εναντίον του αθλητισμού.

Και τούτο ισχύει ιδιαιτέρως για την πάλη, σε σχέση με τα αναφερόμενα στον πρόλογο.