Γήπεδα με θεατές, αλλά όχι… «στο ίδιο έργο»

Γράφει ο Σταύρος Φάσσος

Εδώ και μερικές δεκαετίες η τηλεόραση και την τελευταία δεκαετία τα σύγχρονα ηλεκτρονικά μέσα ενημέρωσης συνετέλεσαν στην σταδιακή συρρίκνωση της «ζώσης» παρουσίας φίλων του αθλητισμού στις κερκίδες αγωνιστικών χώρων κατά την διεξαγωγή αγώνων.

Πιο απλά, τα ανωτέρω μέσα ενημέρωσης, προσφέροντας σε ανεξάντλητη αφθονία το αθλητικό θέαμα, προκάλεσαν τέτοιο «κορεσμό» στην φίλαθλο κοινή γνώμη, την οποία πλέον, σε συνδυασμό και με τους αρνητικούς παράγοντες των νοσηρών φαινομένων στα γήπεδα, της λειτουργίας της σκοπιμότητας εις βάρος της ποιότητας στην αγωνιστική δράση και της παρατεταμένης οικονομικής κρίσης, συγκροτούν φίλαθλοι… του καναπέ, και όχι θεατές-υποστηρικτές ως «ζωντανό κομμάτι» κάθε αγωνιστικής διαδικασίας.

Εξ ου και η με γεωμετρική πρόοδο συντελεσθείσα απομάκρυνση των φιλάθλων θεατών από τα γήπεδα του νομού, ανοικτά και κλειστά, με τους αγώνες να παρακολουθούν είτε… «τρεις κι ο κούκκος», στην χειρότερη περίπτωση, είτε μικρός αριθμός δεκάδων από αυτούς, στην καλύτερη.

Και στις αιτίες του φαινομένου δεν μπορεί να συγκαταλεχθεί η βάσει της τελευταίας απογραφής καταδειχθείσα πληθυσμιακή συρρίκνωση του νομού, καθώς αυτή συντελείται ήδη μετά την δεκαετία του ’60.

Όμως, κάποιες από εκείνες τις εποχές τα γήπεδα, έστω ακόμη και σε… πρωτόγονη κατάσταση, «μάζευαν» κόσμο, ακριβώς επειδή αφ’ ενός μεν δεν υπήρχε ο «κορεσμός» των τελευταίων δύο δεκαετιών, αφ’ ετέρου δε ακόμη και στο πρόσφατο παρελθόν υπήρξαν και περίοδοι, που οι αγωνιστικές δραστηριότητες, τόσο στο ποδόσφαιρο όσο και στις λοιπές αθλοπαιδιές προσέφεραν και το στοιχείο της ποιότητας.

Κατά την παρούσα, ωστόσο, συγκυρία άρχισαν να συντρέχουν λόγοι σταδιακής αναστροφής αυτής της κατάστασης, κάτι το επιτακτικώς αναγκαίο για τους αθλητικούς φορείς του τόπου.

Αν και σε σχέση με το επιθυμητό υπάρχουν ακόμη κάποιες αποστάσεις, είναι δεδομένα:

-Η πρόοδος σε ό, τι αφορά στις προδιαγραφές των γηπέδων, τουλάχιστον των σωματείων με αδιάκοπη και συστηματική λειτουργία.

-Η συνολική βελτίωση του αγωνιστικού επιπέδου εκπροσώπων ομαδικών αθλημάτων, και δη ποδοσφαίρου, χειροσφαίρου, καλαθοσφαίρου και πετοσφαίρου, που δραστηριοποιούνται στον νομό.

-Ο προβληματισμός, τον οποίο έχει αρχίσει να προκαλεί τόσο ο αδιάκοπος «καταιγισμός» από τα μέσα ενημέρωσης για τα αθλητικά δρώμενα όσο και ο τρόπος, με τον οποίο τα προβάλλουν, αναλόγως της «οπτικής γωνίας» υπό την οποία τα προσεγγίζουν.

-Η ανάγκη για συχνότερη έξοδο από την «κλεισούρα» μετά την μακρά υγειονομική κρίση, τις συνέπειες της οποίας ένιωσαν «στο πετσί τους» οι φορείς του αθλητισμού.

-Η σχετική ανάκαμψη που παρατηρείται στην οικονομία, με τα πράγματα να παραμένουν μεν «σφιχτά», πλην όμως όχι έως το πρόσφατο παρελθόν.

Όλα αυτά είναι δεδομένα, τα οποία είναι αναγκαίο να λάβουν υπ’ όψιν οι φίλαθλοι υποστηρικτές φορέων ομαδικών αθλημάτων, ώστε σιγά-σιγά να αποκατασταθούν η καλή ψυχολογία και το αίσθημα ασφάλειας στις ομάδες, όταν στους αγώνες τους έχουν την αμέριστη ηθική συμπαράσταση των φιλάθλων υποστηρικτών τους.

Άλλωστε, η «ζώσα» παρουσία των τελευταίων στα γήπεδα, ανοικτά και κλειστά, δεν έχει να κάνει μόνο με την ψυχολογική υποστήριξη μιάς ομάδας στον κάθε αγώνα της. Διότι, επί πλέον, αυτή η παρουσία ενισχύει την ομάδα τόσο οικονομικώς, έστω και σε μικρή έκταση, όσο και σε σχέση με την φήμη της εντός και εκτός ορίων νομού.

Συνδυάζοντας δε αυτήν ακριβώς την διπλή υποστήριξη με την σωστή εσωτερική διοικητική λειτουργία και οικονομική διαχείριση, μία ομάδα, που έχει στο πλευρό της τους φιλάθλους υποστηρικτές της, δύναται να αναβαθμίζει και το συνολικό επίπεδό της.

Πώς;

Μεριμνώντας για συντήρηση και βελτιώσεις στην γηπεδική έδρα της και συγκροτώντας και διατηρώντας τμήμα ή τμήματα (αναλόγως προς τον πληθυσμό της περιοχής) υποδομής ή «φυτώρια» ή «ακαδημίες», που σε συνδυασμό τουλάχιστον με στοιχειώδη στήριξη οικονομικών φορέων και παραγόντων, της επιτρέπουν κάποια στιγμή να επιδιώξει το «κάτι καλύτερο» από το σημείο, στο οποίο βρίσκεται.

Ας τα σκεφθούν όλα αυτά και οι παράγοντες των σωματείων και οι φίλαθλοι υποστηρικτές των ομάδων και οι οικονομικοί φορείς και παράγοντες, καθώς κάθε κατ’ αυτόν τον τρόπο έμπρακτη στήριξη των ομάδων του νομού συνεπάγεται αφ’ ενός μεν βελτίωση της ποιότητας αυτών, άρα και των αθλημάτων τους, σε τοπικό επίπεδο, αφ’ ετέρου δε περισσότερες πιθανότητες αλλά και δυνατότητες στήριξης όσων από αυτές εκπροσωπούν τον κιλκισιώτικο αθλητισμό στον χώρο των εθνικών κατηγοριών.

Χρειάζεται τώρα περισσότερο από ποτέ η επιστροφή των φιλάθλων υποστηρικτών στα γήπεδα και η στήριξη των ομάδων από τους οικονομικούς φορείς και παράγοντες, ώστε ο κιλκισιώτικος αθλητισμός να αποκτήσει και δεύτερο εκπρόσωπο στον χώρο των εθνικών κατηγοριών ποδοσφαίρου, καλαθοσφαίρου και πετοσφαίρου, που σημαίνει, δηλαδή, ενίσχυση και της προσπάθειας όσων βρίσκονται σ’ αυτόν, ενώ στο χειρόσφαιρο να επανέλθει ο ένας εκπρόσωπος στην ανώτερη εθνική κατηγορία και να παραμείνει ο άλλος ακλόνητος στην δευτέρα τη τάξει.

Από εκεί και πέρα, είναι δυνατή η σταδιακή δημιουργία προϋποθέσεων και ανάπτυξη δυνατοτήτων, ώστε στο απώτερο μέλλον αυτό το «προγεφύρωμα»του κιλκισιώτικου αθλητισμού στον χώρο των εθνικών κατηγοριών να διευρυνθεί και να ενισχυθεί.

Αυτό, όμως, σιγά-σιγά και με μεθοδικότητα, μακριά από οποιεσδήποτε κινήσεις εντυπωσιασμού, από εκείνες που αποδεικνύονται είτε «πυροτεχνήματα» είτε «φούσκες». Τώρα προέχει η αποκατάσταση των σχέσεων ομάδων-φιλάθλων υποστηρικτών, με διαμόρφωση δεδομένων που να πείθουν τους τελευταίους, ότι δεν θα είναι «στο ίδιο έργο θεατές».

Είναι κάτι το από πάσης πλευράς απαραίτητο γιά τον κιλκισιώτικο αθλητισμό, την πλήρη λειτουργία του «οικοδομήματός» του και την φήμη και αξιοπιστία του.