Οι «γέφυρες» της ανάκαμψης

Γράφει ο Σταύρος Φάσσος

Έχει επισημανθεί κατά καιρούς από αυτές τις γραμμές, ότι τα νοσηρά φαινόμενα στον χώρο του ποδοσφαίρου, τόσο σε πανελλήνιο όσο και σε τοπικό επίπεδο, δεν είναι άσχετα με αντίστοιχες καταστάσεις στην κοινωνία συνολικώς, επίσης σε πανελλήνιο και τοπικό επίπεδο, ιδίως σε περιόδους επίπλαστης ευμάρειας.

Και τούτο, διότι η επίπλαστη ευμάρεια, κατά την οποία δημιουργείται και πλανάται η αίσθηση, ότι «όλα βαίνουν καλώς εις όλους τους τομείς», στην πραγματικότητα λειτουργεί ως «παραπέτασμα» ή «παραβάν» , που αποκρύπτει επιμελώς τα κακώς κείμενα κάθε εποχής.

Έτσι, όταν αυτό το «παραπέτασμα» ή «παραβάν» κάποια στιγμή παραμερίζεται, τα κακώς κείμενα έρχονται στο «προσκήνιο», αναδεικνύοντας «ουκ ολίγα προβλήματα εις όλους τους τομείς», τα οποία έως προ τινος απλώς δεν γίνονταν αντιληπτά και κατανοητά.

Επομένως, και ο χώρος του ποδοσφαίρου, πάντα τόσο σε πανελλήνιο όσο και σε τοπικό επίπεδο, υφίσταται τις συνέπειες κοινωνικών προβλημάτων, που έχουν άμεση σχέση με πολιτικά και οικονομικά, και τα οποία καλύπτονται επιμελώς πίσω από το «παραπέτασμα» ή «παραβάν» μιάς μακράς περιόδου επίπλαστης ευμάρειας. Μιάς περιόδου, κατά την οποία οι πάντες νοιάζονταν για την «ευημερία»… των αριθμών και των μεγεθών, και ουδείς, όπως συνάγεται εκ του αποτελέσματος, γιά την δημιουργία ισχυρών, σταθερών και υγιών υποδομών και υποβάθρων σε όλους τους τομείς.

Ήταν επόμενο, λοιπόν, όταν κάποια στιγμή, και γιά διάφορος λόγους, το «παραπέτασμα» ή «παραβάν» παραμερίσθηκε, να «βρουν μπροστά τους» όλα τα κακώς κείμενα του κάθε χώρου, συμπεριλαμβανομένου του ποδοσφαίρου σε πανελλήνιο και τοπικό επίπεδο, με ταυτόχρονη αδυναμία άμεσης δραστικής αντιμετώπισης των προβλημάτων.

Οδυνηρό αποτέλεσμα η δραματική γενική κρίση, με την έντονη αίσθηση της σήψης και παρακμής, που ξεκίνησε από την οικονομία, συνεχίσθηκε στην πολιτική και σοβεί στην κοινωνία, με τις επιπτώσεις να «σημαδεύουν» ανεξίτηλα όλους τους τομείς της ζωής του τόπου και να επιτείνονται και από την εσχάτως ανακύψασα υγειονομική κρίση.

Άρα, ας μη δογματίζουν εκείνοι, οι οποίοι, όσον αφορά στον χώρο του ποδοσφαίρου και γενικώς του αθλητισμού σε πανελλήνιο επίπεδο, όπως και στον αντίστοιχο του κιλκισιώτικου ποδοσφαίρου, αναφέρονται γενικώς σε «οπαδική βία» ή «βία στα γήπεδα», κατά τις συζητήσεις τους με αφορμή την πρόσφατη στυγερή δολοφονία του 19χρονου Άλκη, που συγκλόνισε όλη την χώρα. Επίσης, με αφορμή την πρόσφατη εμφάνιση του νοσηρού φαινομένου του «πολέμου» … του διαδικτύου ανάμεσα σε σωματεία και στελέχη του χώρου του κιλκισιώτικου ποδοσφαίρου, με τον «συναγωνισμό» σε… εμπρηστικά μηνύματα και δηλώσεις!

Το πρόβλημα είναι σαφώς πιό περίπλοκο και συγχρόνως μη επιλυόμενο… διά ξίφους, όπως ο Γόρδιος Δεσμός από τον Μ. Αλέξανδρο, καθώς η αντιμετώπιση και επίλυσή του προϋποθέτει και απαιτεί συλλογική συντονισμένη δράση Πολιτείας, τοπικής διοίκησης, στελεχών του χώρου του ποδοσφαίρου, πολιτικών, κοινωνικών, πολιτιστικών και λοιπών αθλητικών φορέων, οικονομικών φορέων και παραγόντων και, γενικώς, παντός εμπλεκομένου.

Μία συλλογική συντονισμένη δράση, που να ξεκινά από τον χώρο της εκπαίδευσης και παιδείας, να προχωρεί με την διαμόρφωση στερεών και υγιών οικονομικών δεδομένων, και να συνεχίζεται με την δημιουργία καταλλήλων γηπεδικών, υλικοτεχνικών και αγωνιστικών υποδομών, με ταυτόχρονη διοικητική και λειτουργική οργάνωση τέτοια, που να μην αφήνει κανένα περιθώριο σε όποιον «θορυβεί», προσπαθώντας να καλύψει με «φωνασκίες», υψηλούς τόνους και «πολεμικές κραυγές», την αδυναμία του να ανταποκριθεί επαρκώς στα ανωτέρω.

Σε κάθε περίπτωση, ο χώρος του ποδοσφαίρου μπορεί να λειτουργήσει υγιώς και παραγωγικώς ακόμη και υπό τα δεδομένα της παρούσας δυσμενούς συγκυρίας, μόνον αν λειτουργήσει κατά τον ίδιο τρόπο στο σύνολό της η κοινωνία, εν προκειμένω η κοινωνία του νομού Κιλκίς.

Διότι, σωστή λειτουργία της τοπικής κοινωνίας παρέχει «έδαφος» σωστής λειτουργίας και στον χώρο του τοπικού ποδοσφαίρου, με το τελευταίο να μην έχει να κάνει τίποτε περισσότερο από το… να «πατήσει» σ’ αυτό.

Ίσως, λοιπόν, και στο πλαίσιο τόσο της συλλογικής όσο και της ατομικής ευθύνης, είναι καιρός να αρχίσουν σιγά-σιγά και οι ίδιες οι επί μέρους κοινωνίες του νομού, να αναλαμβάνουν πρωτοβουλίες προς την κατεύθυνση της δραστηριοποίησης ενάντια σε κακώς κείμενα, όσον αφορά είτε σε νοοτροπίες είτε σε αντιλήψεις είτε σε τρόπους σκέψης και προσέγγισης των πραγμάτων είτε στην διαχείριση οικονομικών θεμάτων είτε στον τρόπο λειτουργίας φορέων, ώστε τουλάχιστον να «στηθούν γέφυρες» επικοινωνίας και κατανόησης.

«Γέφυρες» από εκείνες, που τουλάχιστον προάγουν τον διάλογο και συνεισφέρουν στην άμβλυνση ή εξάλειψη αντιθέσεων ή αντιδικιών, που τον υπονομεύουν.

«Γέφυρες» από εκείνες, που βοηθούν στο να είναι ο χώρος του κιλκισιώτικου ποδοσφαίρου «πεδίο» απλής αθλητικής άμιλλας και ανάδειξης της θετικής πλευράς κάθε τοπικής μικρής κοινωνίας, και όχι «πεδίο»… «ψυχρού πολέμου» με συγκρούσεις… «θερμόαιμων» συντοπιτών, που κατά τα λοιπά… δεν έχουν τίποτε να «χωρίσουν»!

«Γέφυρες», από εκείνες που θα μπορούσαν να συμβάλουν όχι μόνο στην αποκατάσταση τουλάχιστον μιας στοιχειώδους ηρεμίας στον χώρο του κιλκισιώτικου ποδοσφαίρου αλλά και στην ενίσχυση του τρωθέντος τα τελευταία χρόνια γοήτρου του, με την δραματική συρρίκνωσή του στον χώρο των εθνικών κατηγοριών.
Ως προς αυτό το τελευταίο, αρκεί κάποιοι παράγοντες της ανώτερης τοπικής κατηγορίας, αντί να έχουν το χέρι δίπλα… στο «ζωνάρι» ή στο «μαχαίρι» γιά… εσωτερικές «μονομαχίες», να σκεφθούν πόσο «γνωστός» είναι ο χώρος του κιλκισιώτικου ποδοσφαίρου… πέρα από τα σύνορα του νομού!

Να σκεφθούν την ανυποληψία του, την οποία «βιώνει στο πετσί» της η Αναγέννηση Πλαγιάς εξ αιτίας της «μοναξιάς» της, ως εκπροσώπου αυτού στον χώρο των εθνικών κατηγοριών. Πιό απλά, ας ρωτήσουν τους παράγοντες της Αναγέννησης Πλαγιάς γιά τις αδικίες, που υπέστη η ομάδα, και την εις βάρος της άνιση μεταχείριση, την οποία υφίσταται σε όλους τους τομείς, επειδή σε κάποια κέντρα του προαναφερθέντος χώρου είναι το ίδιο είτε υπάρχει είτε δεν υπάρχει εκπροσώπηση του νομού Κιλκίς!

Και ας μην περιμένουν οι παράγοντες της ανώτερης τοπικής κατηγορίας καμμία διαφοροποίηση αυτής της καταστάσεως, έστω και προς το… κάπως καλύτερο, εφ’ όσον επιμένουν στην μίζερη εσωστρέφεια και στην ενδεικτική αλλά και αποδεικτική κοντόφθαλμης αντίληψης και μικρόνοιας εμμονή στο «κυνήγι» μιάς πρόσκαιρης στιγμής «λάμψης», προσωπικής και συλλογικής, αντί του μονίμου «φωτισμού» του «οικοδομήματος» του κιλκισιώτικου ποδοσφαίρου.