«Εχθρός» που έχει ήδη… «παραβιάσει τις πύλες»

Γράφει ο Σταύρος Φάσσος

Εδώ και δεκαετίες έχουν αναγνωρισθεί ως «δεδηλωμένοι εχθροί» του αθλητισμού η οπαδική βία, η έλλειψη ή και ανυπαρξία καταλλήλων εγκαταστάσεων και αθλητικής υποδομής και οι έξωθεν «κακές επιρροές» στην νεολαία, με επιπτώσεις και στην αθλουμένη.

Εδώ και λίγο περισσότερο από μία δεκαετία σ΄αυτούς τους «δεδηλωμένους εχθρούς» του αθλητισμού προστέθηκαν πρώτα η συνεχιζόμενη έως σήμερα οικονομική κρίση, προ τριετίας η αντίστοιχη υγειονομική και πριν ένα χρόνο και κάτι η αντίστοιχη ενεργειακή.

Σε τοπικό επίπεδο έκανε αισθητή την εμφάνισή του, τουλάχιστον την τελευταία δεκαετία και ένας ακόμη υπονομευτικός της αθλητικής δραστηριότητας παράγων, αυτός της πληθυσμιακής συρρίκνωσης, ιδίως στην ύπαιθρο του νομού.

Και ως να μην έφταναν όλα αυτά, στον «ορίζοντα» του αθλητισμού, είτε σε πανελλήνιο είτε σε περιφερειακό, είτε, πολύ περισσότερο, σε τοπικό επίπεδο, εμφανίσθηκε ο αρνητικός παράγων με δυνητική αναγωγή του στον πλέον επικίνδυνο «δεδηλωμένο εχθρό» του αθλητισμού, και δεν είναι άλλος από τον εθισμό των νεωτέρων γενεών στην χρήση της ηλεκτρονικής επικοινωνιακής τεχνολογίας, σε βαθμό απόλυτης εξάρτησης.

Στο όχι μακρινό παρελθόν οι παράγοντες του τοπικού, περιφερειακού και πανελλήνιου αθλητισμού, σεμνύονταν για την λειτουργία αυτού ως «αντιβάρου» σε μη παραγωγικές ψυχαγωγικές επιλογές της νεολαίας, δηλαδή στις «ατελείωτες ώρες στην καφετέρια και στα καταστήματα ηλεκτρονικών παιχνιδιών».

Σήμερα, τα πράγματα έχουν αλλάξει δραματικώς επί τα χείρω, καθώς ο εθισμός στις εφαρμογές της ηλεκτρονικής επικοινωνιακής τεχνολογίας δεν συντελείται ούτε σε καφετερίες ούτε σε ειδικούς χώρου ηλεκτρονικών παιχνιδιών, αλλά κατά ευθείαν στο σπίτι, σε… κάθε χώρο του, στον δρόμο, στο σχολείο, σε κάθε κίνηση! Και συντελείται σε υπερθετικό βαθμό, έτσι που οι χρήστες, ιδίως οι νέοι, να φτάνουν ακόμη και σε σημείο πλήρους αποξένωσης ακόμη και από αυτό το άμεσο περιβάλλον τους, οπότε, με τέτοια προσήλωση και ακινησία… ποιά άσκηση και, κυρίως, ποιός αθλητισμός;

Έστω, όμως, και υπ΄αυτήν την διευκρίνηση, το πρόβλημα ενός προϊόντος εκφυλισμού του ενδιαφέροντος για τον αθλητισμό, έστω και από μία μερίδα μόνο των νέων ανθρώπων, είναι και υπαρκτό και το υπ΄αριθμόν ένα σε σχέση με την μελλοντική στελέχωσή του, σε σημείο που τα όργανα, οι παράγοντες και οι οικονομικοί υποστηρικτές του είναι αναγκαίο να δράσουν ανασχετικώς και αποτρεπτικώς στον κίνδυνο μελλοντικής απαξίωσης, που θα τον οδηγήσει σε πλήρες αδιέξοδο.

Μια τέτοια δράση μπορεί να περιλαμβάνει:

-Άμεση προτεραιότητα στην βελτίωση και αναβάθμιση των γηπεδικών εγκαταστάσεων, σε όποιες περιοχές εξακολουθεί να «καλλιεργείται» συστηματικώς ο αθλητισμός, και ιδιαιτέρως το ποδόσφαιρο.

-Συνδυασμένη και συστηματική προσπάθεια για την κατασκευή αθλητικών εγκαταστάσεων σε περιοχές, που δεν έχουν και που αντικειμενικώς τις χρειάζονται.

-Ιδιαίτερη μέριμνα για τα τμήματα ηλικιακών κατηγοριών ή «φυτώρια», με αναδιοργάνωση των διοργανώσεών τους, αναβάθμιση κινήτρων (βάσεις εισαγωγής στην τριτοβάθμια εκπαίδευση, περισσότερη οικονομική κάλυψη δραστηριότητος) και περισσότερη και συστηματικότερη προβολή (με… όλα τα μέσα, των ηλεκτρονικών συμπεριλαμβανομένων).

-Επαναλειτουργία των αθλητικών τάξεων στην δευτεροβάθμια εκπαίδευση, που από μόνες τους συνιστούν κίνητρο, όπως αποδείχθηκε στην πράξη όταν λειτουργούσαν, έτσι που η κατάργησή τους να συνιστά αστοχία.

-Πλαισίωση των τμημάτων υποδομής ή «φυτωρίων» από χορηγούς και λοιπούς οικονομικούς υποστηρικτές, ώστε να εξασφαλίσουν φροντίδα εγκαταστάσεων, πλήρη αθλητική περιβολή, τεχνικό εξοπλισμό, όπου χρειάζεται, και κάλυψη τουλάχιστον κάποιων εξόδων μετακίνησης ή διοργάνωσης εξωαγωνιστικών εκδηλώσεων.

-Σύνδεση της ηλεκτρονικής τεχνολογίας με την αθλητική εκπαιδευτική και αγωνιστική δραστηριότητα, δια της θεσπίσεως δώρων στα στελέχη των ομάδων των τμημάτων υποδομής ή «φυτωρίων» για οποιαδήποτε πράξη ή κίνηση που χρήζει επιβράβευσης.

Γύρω από αυτόν τον «άξονα» είναι επιτακτικώς αναγκαίο να «περιστραφούν» οι ενέργειες των ιθυνόντων του αθλητισμού, εν προκειμένω του κιλκισιώτικου, προκειμένου να διατηρηθεί «άσβεστη» η «φλόγα» του ενδιαφέροντος των νέων ανθρώπων γι΄αυτόν, ώστε να αποτραπεί μία ζοφερή «εικόνα» του μέλλοντος με… χορταριασμένα γήπεδα, αραχνιασμένα κλειστά γυμναστήρια, υποταγμένους στην φθορά του χρόνου στίβους και γενικώς… «λουκέτο» στον αθλητισμό!

Είναι κάτι, για το οποίο σε επίπεδο νομού, «κρούει τον κώδονα του κινδύνου» περισσότερο από ο,τιδήποτε άλλο η «εικόνα» του χώρου του κιλκισιώτικου ποδοσφαίρου, καθώς δείχνει να είναι αυτό, το οποίο θα υποστεί τις περισσότερες και οδυνηρότερες συνέπειες σε περίπτωση που δεν καταστεί εφικτή η εξουδετέρωση του κινδύνου από την «υποταγή» της νεολαίας στα δελεαστικά «κεντρίσματα» και… στον «πειρασμό» των όχι πάντοτε καλώς ευνοουμένων υπεραπλουστεύσεων πασών των λειτουργιών, που «εναγγελίζεται» η ηλεκτρονική ψηφιακή τεχνολογία.

Και είναι «στο χέρι» των συντελεστών του κιλκισιώτικου ποδοσφαίρου αλλά και του συνόλου του κιλκισιώτικου αθλητισμού, ιδίως των εμπλεκομένων στα ομαδικά αθλήματα, να «ψάξουν» το θέμα σε όλες τις πτυχές του και να προχωρήσουν σε δράσεις, που θα λειτουργήσουν αποτρεπτικώς στον κίνδυνο υπονόμευσης του «οικοδομήματος» από τον εξελισσόμενο, σε συνδυασμό με τις γνωστές διαχρονικές παθογένειες στον πιο επικίνδυνο «δεδηλωμένο εχθρό» του, που είναι το επιζήμιο γι΄αυτό «γύρισμα της πλάτης» των νέων στο ενδιαφέρον γι΄αυτό, με την «απορρόφησή» τους από το αντίστοιχο για τα ηλεκτρονικά ψηφιακά μέσα.

Να «ψάξουν» και να ενεργήσουν… χθές, διότι ο συγκεκριμένος «εχθρός» δεν είναι «προ των πυλών», αλλά… τις έχει ήδη παραβιάσει!