Έργο ουσίας και όχι «πολυτέλειας» η κατασκευή δημοτικού κολυμβητηρίου στο Κιλκίς

Γράφει ο Σταύρος Φάσσος

Πριν λίγο καιρό ο δήμος Παιονίας απέδωσε δικαιότατα στο υπαίθριο κολυμβητήριο διεθνών προδιαγραφών του Ευρώπου το όνομα του αειμνήστου κοινοτάρχου Ευρώπου και δημάρχου Ευρωπού Γιώργου Γίτσου.

Διότι η συγκεκριμέννη αθλητική εγκατάσταση και χώρος αναψυχής σ’ αυτόν οφείλει την ύπαρξή της.

Σ’αυτόν ο οποίος, ως άνθρωπος που το μυαλό του «έπαιρνε στροφές» κάθε φορά που προέκυπτε αξιόλογη ευκαιρία γιά έργο υποδομής σε οποιονδήποτε τομέα της ζωής της περιοχής, εύρισκε προσβάσεις σε κάθε διαθέσιμη «πηγή» χρηματοδότησης, «έσπρωξε» την συγκεκριμένη προς πάσαν κατεύθυνσιν σε σχέση με τις γραφειοκρατικές απαιτήσεις γιά κάθε έργο, και, εν τέλει, πέτυχε να δημιουργήσει προϋποθέσεις κατασκευής κολυμβητηρίου στον Εύρωπο.

Μία εγκατάσταση άθλησης και αναψυχής, τα ευεργετικά αποτελέσματα της ύπαρξης της οποίας άρχισαν πλέον να γίνονται περισσότερο εμφανή όχι μόνο στο κεφαλοχώρι του Ευρώπου, αλλά σε όλη την περιοχή του πρώην δήμου Ευρωπού, ακόμη δε και στις υπόλοιπες περιοχές όλων των πρώην «καποδιστριακών» δήμων που συγκροτούν σήμερα τον «καλλικρατικό» δήμο Παιονίας.

Και ασφαλώς και καταγράφεται στο ενεργητικό της διοίκησης του δήμου η εκ μέρους της στήριξη της λειτουργίας του κολυμβητηρίου Ευρώπου με συνεχή μέριμνα πανταχόθεν εξασφαλίσεως πόρων γιά την συντήρησή του, εν γνώσει του ότι οι κολυμβητικές εγκαταστάσεις συγκαταλέγονται στις πλέον κοστοβόρες ακριβώς σε ό,τι αφορά σ’ αυτήν.

Σε κάθε περίπτωση, η περιοχή του πρώην δήμου Ευρωπού, και μαζί της όλη η περιοχή του δήμου Παιονίας, διαθέτει μιάν αξιόλογη κολυμβητική εγκατάσταση, που «ανοίγει τον δρόμο» για την «καλλιέργεια» αθλημάτων υγρού στίβου και παρέχει στους κατοίκους μία πρόσθετη δυνατότητα συστηματικής άθλησης, ενώ σε σχέση με την υποδομή αναψυχής, που διαθέτει, αποτελεί μιάν εκλυστική πρόταση γιά κατοίκους, περαστικούς και επισκέπτες.

Όλα αυτά εκεί που έως και περί τα τέλη του 20ου αιώνα με αρχές του 21ου, όταν «μεσουράνησε» στο αυτοδιοικητικό «στερέωμα» ο Γιώργος Γίτσος, δεν υπήρχε στον «ορίζοντα» της περιοχής ούτε ως…απλή σκέψη η ύπαρξη ενός κολυμβητηρίου στην εκείθεν του Αξιού ευρύτερη περιοχή!

Μία ιστορία, η οποία, πέραν του παραδείγματος επιλογής ονόματος γιά ονομαδότηση κάποιας εγκατάστασης ή χώρου, καταδεικνύει και τις δυνατότητες αιρετών αρχόντων, να κατακτούν κάθε σημαντικό γιά τον τόπο τους έργο υποδομής, όταν σκέψη, κρίση και δράση τους βασίζονται σε σχεδιασμό, οργανωτικότητα, βούληση, διεκδικητικότητα, συνέπεια και πίστη στην επίτευξη του αντικειμενικού σκοπού, παράγοντες, δηλαδή, που παρέχουν ακλόνητη στήριξη σε κάθε ανυποχώρητη στάση.

Ότι δηλαδή έλλειψε δραματικώς και συνεχίζει να λείπει έως σήμερα από τους αιρετούς, που είχαν κατά καιρούς την αρμοδιότητα της προώθησης της προοπτικής κατασκευής κολυμβητηρίου ολυμπιακών ή υψηλών διεθνών προδιαγραφών στο Κιλκίς, είτε σε επίπεδο δήμου είτε σε επίπεδο νομού παλαιότερα, όταν οι δήμοι δεν είχαν την μορφή και τις αρμοδιότητες που έχουν σήμερα.

Ό,τι έλλειψε με άλλα λόγια από τους εντεύθεν του Αξιού τοπικούς άρχοντες, με εξαίρεση τον κατ’ επανάληψιν διατελέσαντα κυβερνητικό αξιωματούχο Γιώργο Φλωρίδη, επί των ημερών του οποίου έγινε ένα ξεκίνημα το 2002, γιά να… μείνει εν τέλει ξεκίνημα και σήμερα να υπάρχει στο δημοτικό αθλητικό κέντρο Κιλκίς… το «κουφάρι» των θεμελίων του κολυμβητηρίου!

Ενός κολυμβητηρίου που προέκυψε ως «όνειρο»… το 1968 (!) και εξ αιτίας της… χρονίας αδρανείας των τοπικών αρχόντων του Κιλκίς, με συνεχιστές της τους σημερινούς, να μην έχει προκύψει έως τώρα καμμία ευχάριστη πραγματικότητα καθώς ούτε η κίνηση του 2002 στάθηκε ικανή να «διαταράξει»… τον «ύπνο του δικαίου» των τοπικών αρχόντων αλλά και παραγόντων.

Τον «ύπνο» που συνεχίζεται χάρη στο χρονολογούμενο από ενάρξεως της οικονομικής κρίσεως το 2010 «υπνωτικό» του υψηλού κόστους κατασκευής και συντήρησης. (Μόνο που οι υποστηρικτές αυτού του επιχειρήματος δεν «βρίσκουν» ούτε λέξη, να απαντήσουν στο ερώτημα, πώς «ξεφύτρωσαν» κολυμβητήρια, δηλαδή «έργα δυσβάστακτου κόστους κατασκευής και συντήρησης», σε άλλες περιοχές με περισσότερες γενικές δυσκολίες από αυτές που αντιμετωπίζει αυτή του Κιλκίς).

Και πράγματι είναι σοβαρό ζήτημα το κόστος κατασκευής και συντήρησης ενός κολυμβητηρίου, όμως εξ ίσου σοβαρές είναι και οι δυνατότητες προσέγγισης σε «πηγές» χρηματοδότησης, κοινοτικές και εγχώριες, κατά μείζονα δε λόγο από την στιγμή που σήμερα υπάρχει και το «όπλο» των συμβάσεων Δημοσίου και ιδιωτικού τομέα (ΣΔΙΤ), όπως και των χορηγών.

Αυτές δηλαδή που «δεν άφηνε σε χλωρό κλαρί» «κυνηγώντας» τις ο αείμνηστος Γιώργος Γίτσος γιά το κολυμβητήριο στον Εύρωπο, και τις οποίες οφείλουν να «κυνηγήσουν» τόσο οι εκπρόσωποι του Κιλκίς στην Βουλή των Ελλήνων όσο και οι υπόλοιποι τοπικοί άρχοντες, με την υποστήριξη και των οικονομικών φορέων και παραγόντων.

Ένα κολυμβητήριο διεθνών προδιαγραφών στο Κιλκίς, ως κοστοβόρα εγκατάσταση, δεν είναι και από τις πλέον ελκυστικές επιλογές έργων από πλευράς τοπικών αρχόντων, σε σχέση δηλαδή με άλλα που και πολύ λιγότερο κοστίζουν και πολύ περισσότερη προβολή και δημοσιότητα προσφέρουν. Είναι, όμως, ένα έργο, από το οποίο ο τόπος σίγουρα θα αποκομίσει τεράστια οφέλη, τόσα που θα αποσβέσουν γρήγορα το κόστος κατασκευής και θα λειτουργήσουν εξισορροπιστικώς στο κόστος συντήρησης.

Άρα πρόκειται γιά έργο όχι «πολυτελείας», αλλά απολύτως αναγκαίο γιά τούτο τον τόπο, και ως τέτοιο οφείλουν να το αντιμετωπίζουν οι διοικούντες αυτόν, αφήνοντας κατά μέρος τις σαθρές δικαιολογίες επί των οποίων στηρίζεται η αδράνεια τόσων δεκαετιών.

Βούληση και ανυποχώρητο διεκδικητικό πνεύμα να υπάρχουν, και όλα μπορούν να γίνουν.