Επιζήμια πισωγυρίσματα 2

Γράφει ο Σταύρος Φάσσος

Σε «επιζήμια πισωγυρίσματα» αναφέρθηκε η στήλη στο αμέσως προηγούμενο σημείωμά της, με αφορμή αφ’ ενός μεν απόσυρση ομάδος από το πρωτάθλημα της ανώτερης κατηγορίας ΕΠΣ Κιλκίς, ενώ «είχε κινήσει γη και ουρανό», γιά να ανέλθει σ’ αυτήν, αφ’ ετέρου δε το εκ μέρους πανίσχυρης ομάδος… 14-0 εις βάρος παντελώς ανίσχυρης!
Πριν «στεγνώσει η μελάνη» αυτού του σημειώματος, ήλθε ένα τρίτο περιστατικό, από εκείνα, που επιβεβαιώνουν τον τίτλο του περί επιζημίων γιά το κιλκισιώτικο ποδόσφαιρο πισωγυρισμάτων.

Αυτοδιοικητικός φορέας περιοχής του νομού (ή περιφερειακής ενότητας), ως αρμόδιος, αποφασίζει να παραχωρήσει σε ποδοσφαιρική ανώνυμη εταιρία (ΠΑΕ) της β΄εθνικής κατηγορίας («σούπερ ληγκ 2») την χρήση αθλητικής εγκατάστασης αυτής της περιοχής για προσωρινή τέλεση δύο ανά μήνα εντός έδρας αγώνες της.

Η ανωτέρω απόφαση βρίσκει αντίθετους ποδοσφαιρικούς κύκλους της περιοχής, οι οποίοι εκφράζουν αυτήν την αντίθεση και με έναν «πρωτότυπο»… στην φαιδρότητά του τρόπο: Αφαιρούν την οριζόντια δοκό μιάς από τις δύο εστίες και την παραπετούν σε τοποθεσία παραπλεύρως της αθλητικής εγκατάστασης!

Πιστεύουν, προφανώς, ότι αυτή η ενέργεια θα έχει ως αποτέλεσμα την μη διεξαγωγή του πρώτου από τους εντός έδρας αγώνες της θεσσαλονικιώτικης ΠΑΕ σ’ αυτήν την αθλητική εγκατάσταση του συγκεκριμένου αυτοδιοικητικού φορέα, στην αρμοδιότητα του οποίου, όπως αναφέρθηκε, υπάγεται η λειτουργία αυτής.

Μόνο, που, φαίνεται ότι, δεν υπολογίζουν το ότι ο εν λόγω φορέας διαθέτει και τον κατάλληλο υλικοτεχνικό εξοπλισμό και το προσωπικό, ώστε το ανακύψαν πρόβλημα να επιλυθεί σε πολύ σύντομο διάστημα, επιτρέποντας την διεξαγωγή του αγώνα.
Έτσι, η όλη «διαμαρτυρία» εξελίσσεται σε ένα… μεγαλοπρεπές «πυροτέχνημα», από την στιγμή που δεν απετράπη ούτε η λήψη της απόφασης από το αυτοδιοικητικό όργανο ούτε η έμπρακτη εφαρμογή της.

Κι όμως, κάθε ευνομούμενο καθεστώς, είτε σε κεντρικό είτε σε περιφερειακό είτε σε τοπικό επίπεδο, όχι μόνο παρέχει στους πολίτες κάποιους συλλογικούς φορείς την ελευθερία και διατύπωση κάθε διαφωνίας και αντίθεσης σε αποφάσεις οργάνων της κεντρικής διακυβέρνησης και της περιφερειακής και τοπικής διοίκησης αλλά και προσφέρει την δυνατότητα μετουσίωσης της διαφωνίας και αντίθεσης σε διαμαρτυρία με αρκετούς τρόπους.

Στην προκειμένη περίπτωση οι κύκλοι, που διαφωνούν με την παραχώρηση της χρήσης αθλητικής εγκατάστασης από αυτοδιοικητικό φορέα σε ποδοσφαιρικό, θα μπορούσαν, πέραν των «κλασικών» ανακοινώσεων από «βήματος» μέσων ενημέρωσης:
-Να διοργανώσουν συγκέντρωση και πορεία διαμαρτυρίας στο κέντρο της περιοχής, στην οποία βρίσκεται η συγκεκριμένη αθλητική εγκατάσταση.
-Να πραγματοποιήσουν ανάλογη συγκέντρωση, συμπεριλαμβανομένης και καθιστικής διαμαρτυρίας έξω από το κέντρο διοίκησης της περιοχής.
-Στην πιό… «ακτιβιστική» εκδοχή αντίδρασης, να προβούν σε διαδήλωση στην κερκίδα και καθιστική διαμαρτυρία στον αγωνιστικό χώρο λίγη ώρα πριν την έναρξη του πρώτου από τους αγώνες της θεσσαλονικιώτικης ΠΑΕ.

Κατ’ αυτούς τους τρόπους, που παρατίθενται ως παραδείγματα, αν μη τι άλλο, η θέση και το μήνυμα των διαμαρτυρομένων γνωστοποιούνται σε εμβέλεια πέραν των ορίων του νομού, προκαλώντας ενδιαφέρον και ίσως προβληματισμό, όπως συμβαίνει με κάθε σοβαρή διαμαρτυρία, που διατυπώνεται επωνύμως και ευθαρσώς, με τους διαμαρτυρομένους στο «προσκήνιο». Συγχρόνως, ενισχύεται και η αξιοπιστία των ιδίων των διαμαρτυρομένων, ένας παράγοντας που «μετρά» σημαντικά στην κοινή γνώμη, ασχέτως του κατά πόσον συμφωνεί κανείς με το περιεχόμενο της διαμαρτυρίας.
Αν, λοιπόν, οι συγκεκριμένοι ποδοσφαιρικοί κύκλοι ενεργούσαν ευθαρσώς με κάποιον από τους ανωτέρω τρόπους, ουδείς θα εδικαιούτο να τους μεμφθεί γι’ αυτό, και οι όποιες παρατηρήσεις ή διαφορετικές διατυπώσεις θα είχαν να κάνουν μόνο με το περιεχόμενο της διαμαρτυρίας.

Αντιθέτως, η απόκρυψη πίσω από το «παραπέτασμα» της ανωνυμίας και οι ενέργειες «στα μουλωχτά», σαν την αφαίρεση της οριζόντιας δοκού από εστία του επίμαχου αγωνιστικού χώρου δεν στοιχειοθετούν καμμία «θαρραλέα» και «μαχητική διαμαρτυρία ενάντια σε μη ορθή απόφαση», αλλά απλώς αναδεικνύουν την λέξη «φαιδρότητα».
Χώρια, που με τέτοιες ενέργειες, και αν ακόμη έχουν κάποια δίκαια, τα χάνουν, χώρια η δυσφήμηση του τόπου, ως συνέπεια τέτοιων συμπεριφορών.

Όλα αυτά τα «εισπράττει» πρωτίστως ο χώρους του κιλκισιώτικου ποδοσφαίρου, που υφίσταται περαιτέρω επιβάρυνση, όσον αφορά στην λειτουργία και «εικόνα» του.
Γι’ αυτό και το συγκεκριμένο περιστατικό καταγράφεται ως ένα από εκείνα τα ατυχή, τα οποία δεν συμβάλλουν στην έξωθεν καλή μαρτυρία γιά το κιλκισιώτικο ποδόσφαιρο, και σίγουρα δεν αποτελούν στοιχεία προόδου του.

Που σημαίνει, ότι όλες οι πλευρές του έχουν καθήκον και υποχρέωση να εργασθούν στην κατεύθυνση της εξάλειψης αιτιών, που δημιουργούν τέτοια και παρόμοια περιστατικά, τα οποία συμπεριλαμβάνονται σε όσα συνιστούν επιζήμια πισωγυρίσματα.
Επί τέλους, το κιλκισιώτικο ποδόσφαιρο είναι αναγκαίο να συγκλίνει και να συμπορεύεται με την αυτοδιοίκηση στο θέμα της χρήσης των αθλητικών εγκαταστάσεων, και οι όποιες διαφορές να μην αποτελούν αιτίες «στείρων» διενέξεων.