Εν τη γενέσει του πλήττεται αποτελεσματικώς κάθε κακό

Γράφει ο Σταύρος Φάσσος

Ο τρόπος λειτουργίας και διοίκησης κάθε ποδοσφαιρικού σωματείου του νομού αποτελεί αποκλειστική υπόθεση της διοίκησής του.

Όλα εκπορεύονται από αυτήν, γιά όλα η ευθύνη ανήκει σ’ αυτήν, και ουδείς δικαιούται και νομιμοποιείται να επιχειρεί να την υποκαθιστά.

Επειδή, όμως, κάθε γνήσιο νόμισμα έχει δύο όψεις, η άλλη όψη στο συγκεκριμένο είναι το ότι καθένας σχετιζόμενος με τον χώρο του κιλκισιώτικου ποδοσφαίρου και δικαιούται και νομιμοποιείται να ασκεί κριτική σε πράξεις ή σε ό,τιθεωρεί ως παράλειψη της διοίκησης κάθε σωματείου.

Βάσει της ανωτέρω επισημάνσεως, κάθε διοίκηση σωματείου δικαιούται και νομιμοποιείται να διαχειρίζεται τα θέματά του όπως αυτή θεωρεί, ότι υπηρετούν το συμφέρον του, αλλά και κάθε σχετιζόμενος με τα δρώμενα στον χώρο δικαιούται και νομιμοποιείται είτε να διαφοροποιείται από τις επιλογές της είτε να αντιτίθεται σ’ αυτές, όταν κρίνει,ότι δεν λειτουργούν επ’ αγαθώ του χώρου.

Κατ’ αυτόν τον τρόπο κάθε διοίκηση σωματείου δικαιούται και νομιμοποιείται να ακολουθεί οποιαδήποτε πολιτική και τακτική σε θέματα επικοινωνίας με τα μέσα ενημέρωσης, όπως και να τηρεί οποιανδήποτε στάση απέναντι σε παραβατικές συμπεριφορές υποστηρικτών του σωματείου, όμως και κάθε σχετιζόμενος με τα τεκταινόμενα στον χώρο δικαιούται και νομιμοποιείται είτε να ασκεί κριτική είτε να αποδοκιμάζει εντελώς τον οποιονδήποτε τρόπο αντιμετώπισης αυτών των θεμάτων.

Πράγματι, κάθε διοίκηση σωματείου δικαιούται και νομιμοποιείται να προβαίνει σε ανακοινώσεις είτε γιά αγωνιστικά είτε γιά λειτουργικά θέματα, προβάλλοντας και υποστηρίζοντας τις θέσεις του σωματείου, όμως και κάθε σχετιζόμενος με τα του χώρου δικαιούται και νομιμοποιείται να εναντιώνεται σ’ αυτές τις θέσεις, όταν κρίνει, ότι δημιουργούν προβλήματα στον χώρο, ιδίως σε περιπτώσεις “εμπρηστικών” ανακοινώσεων, που “πυροδοτούν” εντάσεις και “παρατράγουδα”, μέχρι σημείου διατάραξης των ανθρωπίνων και κοινωνικών σχέσεων.

Πράγματι, κάθε διοίκηση σωματείου δικαιούται και νομιμοποιείτι να διάκειται κατά το δοκουν απέναντι σε οπαδούς του με παραβατικές συμπεριφορές, κρίνοντας ότι αυτές είναι προς όφελος της ομάδας, όμως και κάθε ουδέτερος ή αντικειμενικός ή ειλικρινής φίλος του κιλκισιώτικου ποδοσφαίρου δικαιούται και νομιμοποιείται να αντιδρά εντόνως σε τέτοια φαινόμενα, από την στιγμή που θεωρεί, ότι αυτό υφίστσται “ανήκεστον βλάβην υγείας” εξαιτίας της δράσεως των διαφόρων ταραξιών.

Το τελευταίο διάστημα υπήρξαν γεγονότα, τα οποία παρέπεμψαν σ’ αυτό ακριβώς το “νόμισμα”, δηλαδή με το δικαίωμα και νομιμοποίηση διοικήσεων σωματείων να προβαίνουν στις όποιες επιλογές, τις οποίες κρίνουν ως επωφελείς γιά τις ομάδες τους, στην μία όψη, και με το δικαίωμα και νομιμοποίηση του κάθε ουδετέρου ή αντικειμενικού ή ειλικρινούς φίλου του “οικοδομήματος” να εκφράζει διαμετρικώς αντίθετες απόψεις, στην άλλη.

“Συμπλέοντας” με αυτήν ακριβώς την πλευρά, δηλαδή τους ουδετέρους,αντικειμενικούς και ειλικρινείς φίλους του κιλκισιώτικου ποδοσφαίρου, που αποτελούν την “κοινή γνώμη” του, η στήλη δεν μπορεί παρά να εκφράσει την ριζική αντίθεσή της σε μη υγιή φαινόμενα, που επανεμφανίσθηκαν εσχάτως, όπως αυτά με τις “εμπρηστικές” ανακοινώσεις… κατά πάντων, με αφορμή ένα μη επιθυμητό αποτέλεσμα, και με το παραλίγο “τίναγμα” αγώνα “στον αέρα” εξαιτίας ανεμποδίστου δράσεως ταραχοποιών στοιχείων.

Το πλέον λυπηρό και συνάμα ανησυχητικό στην πρίπτωση είναι, ότι αυτά τα φαινόμενα δεν προέκυψαν σε αγώνες ανάμεσα σε ομάδες “δεύτερης γραμμής” ή λιγότερο “επιφανείς”, αλλά, αντιθέτως, ανάμεσα σε κορυφαίες και πρωταγωνίστριες του κιλκισιώτικου ποδοσφαίρου.

Και γιά τις δύο περιπτώσεις υφίστανται διατάξεις του κανονισμού αγώνων ποδοσφαίρου (ΚΑΠ), η εφαρμογή των οποίων υπάγεται στην αρμοδιότητα της διοίκησης της ΕΠΣ Κιλκίς.

Όμως, ακριβώς επειδή τα προαναφερθέντα περιστατικά σχετίζονται με ομάδες σωμτείων της “αφρόκρεμας” του κιλκισιώτικου ποδοσφαίρου, το δευτεροβάθμιο διοικητικό όργανό του δεν θα πρέπει να αρκεσθεί στην άπαξ εφαρμογή του κανονισμού.

Αν αυτός προβλέπει πρόστιμο γιά ανακοίνωση, που παραπέμπει σε “χαρτοπόλεμο”, η διοίκηση της ΕΠΣ Κιλκίς θα πρέπει να επιβάλλει αυτό το πρόστιμο γιά κάθε φορά που η διοίκηση ενός σωματείου εκδίδει και δημοσιεύει ή αναρτά τέτοια ανακοίνωση.

Σε ό,τι δε αφορά στις παραβατικές συμπεριφορές, αν οι δράστες δεν απομονώνονται και η δράση τους δεν εξαλείφεται από τα ίδια τα σωματεία, η διοίκηση της ΕΠΣ Κιλκίς θα πρέπει να προβαίνει σε υποδείξεις σ’ αυτά, η μη συμμόρφωσή τους προς τις οποίες να συνεπάγεται κατά κλιμάκωση επιβολή κυρώσεων, προβλεπομένων και μη: Πρώτα απαγόρευση εισόδου των ταραξιών στα γήπεδα, μετά επιβολή προστίμου στα σωματεία και, τέλος, στην ακραία περίπτωση διακοπής του αγώνα, πλήρης εφαρμογή της διάταξης γιά αφαίρεση βαθμών συν επιβολή πιό “τσουχτερού” προστίμου.

Βεβαίως, σε σχέση με την πάγια επιδίωξη όλων των σχετιζομένων με το “οκοδόμημα” του κιλκισιώτικου ποδοσφαίρου πλευρών γιά βελτίωση του επιπέδου του και αναβάθμιση όλων των λειτουργιών σ’ αυτό, προσφυγή σε κατασταλτικά μέτρα δεν είναι οπωσδήποτε ό,τι καλύτερο.

Όμως, επειδή ισχύει διαχρονικώς και το χρη προνοείν και ου μετανοείν”, όταν τέτοια μέτρα λογίζονται ως προληπτικά (“προς παραδειγματισμόν”), με σκοπό να πληγεί ένα “κακό” εν τη γενέσει του, είναι, αν μη τι άλλο, μία ενδεικνυόμενη κίνηση γιά την αποτροπή των χειροτέρων, έχοντας και προσωρινό χαρακτήρα.

Άρα, δεν θα πρέπει να υφίσταται κανένας δισταγμός γιά την εφαρμογή τους στα όποια εμφανιζόμενα μεμονωμένα περιστατικά, προκειμένου να μην διαταράσσεται και η προσπάθεια γιά ανάκαμψη και πρόοδο του κιλκισιώτικου ποδοσφαίρου μέσω της αναπτύξεως υγιών σχέσεων ανάμεσα στα σωματεία, της ευρύθμου λειτουργίας των θεσμών και της “καλλιέργειας” σωστής νοοτροπίας γιά όλα τα θέματα σε όλους τους συντελεστές του χώρου.

Ναι, δεν τιμά αυτόν η προσφυγή σε κατασταλτικά πειθαρχικά μέτρα, όμως, όταν αυτά καθίστανται αναγκαία, είναι αναγκαίο να εφαρμόζονται πάραυτα, πριν τα όποια εμφανιζόμενα ανεπιθύμητα φαινόμενα προσλαβουν ανεπιθύμητες διαστάσεις.

Άλλωστε, κάθε “κακό” πάντα αντιμετωπίζεται δραστικώς και αποτελεσματικώς, όταν “πλήττεται εν τη γενέσει του”.